For You, Amor

Chapter 11

NAPAHINGA ako nang malalim nang bumalik sa akin ang papel ko matapos makipag-exchange sa kabilang row. My lips pursed as I looked at my score. 16 over 20. Not good enough. I was aiming for a perfect score! That was why I made sure that all my answers were correct!

Mabilis kong sinuri ang apat na items na minalian ng nag-check. Kumunot ang noo ko. Itong number 7, tama naman 'to, ah! Saka itong number 10! Pati 'tong 17! Isa lang ang sinang-ayunan ko na mali nga. So dapat, 19 ang score ko!

"Stupid," I whispered, silently cursing the one who checked my paper.

Binaliktad ko ang papel upang makita kung sino ang nag-check. My face suddenly turned flat upon reading his name.

Corrected by Froilan Enrico Vallescas, Jr.

"Class dismissed," our prof said.

Mariin akong napapikit at huminga nang malalim bago tumayo. Nakatayo na si Froilan nang lumapit ako. Isang beses niya lang akong tiningnan bago niya ibinaling ang tingin niya sa bag niya at sinukbit ito.

"My score should be nineteen. Tama 'tong tatlo," I straightforwardly said.

Umiling siya at hindi pa rin ako tinitingnan na para bang hindi naman ako importanteng tao.

"No. Iyong isa, kulang ng letter s. Iyong isa, wrong spelling. Iyong isa, hindi dapat acronym lang."

Agad niya na akong tinalikuran at nagsimula nang maglakad. Sinundan ko siya. Ramdam ko ang tingin ng iilan sa amin.

"Kulang lang ng isang letter, mali na? At 'yong acronym, understandable naman 'yon--"

"Kay Ma'am ka na magreklamo. I still have a class, I don't have time for you," malamig niyang saad.

Natigilan ako sa pagsunod sa kaniya at natulala lang sa paglakad niya palayo.

Simula noong bastedin ko siya, hindi niya na ako kinausap pa. Ni tingnan ako ay hindi niya na rin ginawa. It was like he didn't know me anymore. It was like I never existed for him. I understood it, though. I didn't expect him to still talk to me after I rejected him, anyway.

I hurt his feelings.

I insulted him.

I rejected him.

This was just right for me. I deserved a cold treatment.

Babalik na sana ako sa room upang kunin na ang mga gamit ko ngunit napansin ko ang iilang mga tingin sa akin.

"Kapal ng mukha. Lalapit lapit siya ngayon matapos niyang bastedin?"

"Parang tanga. Froilan na 'yon, ah? Binasted pa. Para namang ang ganda-ganda niya."

Ibinuntong hininga ko na lamang ang mga bulungang naririnig ko. May mga nakarinig ng pambabasted ko kay Froilan kaya iyan at para kaming artistang pinag-uusapan. Nakakairita. Mas dumami rin tuloy ang mga nambu-bully sa akin.

Papunta na ako sa susunod kong klase nang makasalubong ko si Ingrid at iyong dalawa niyang kaibigan. Nakangisi sa akin si Ingrid ngunit matalim ang kaniyang mga tingin.

"Hay naku, narito na naman ang GGSS na 'to," panimula niya. "Paano ba 'yan? Froilan doesn't care about you anymore. Wala nang magbabawal sa akin na awayin ka lagi."

Tumaas ang kilay ko. So Froilan was stopping her from messing with me?

"Anyway, mabuti na lang at binasted mo siya kahit sobrang kapal ng mukha mo sa part na 'yon. You don't deserve him, anyway. And you're ugly, hindi kayo bagay."

Nagtawanan sila ng mga kaibigan niya. Bumuntong hininga muli ako.

"May klase pa ako," simpleng saad ko at lalagpasan na sana sila ngunit pare-pareho lamang silang humarang sa harap ko.

"Uh-oh." Ingrid waved her index finger in front of my face. "Sinabi na ba naming puwedeng ka nang umalis?"

Sarkastiko ko siyang tinaasan ng kilay. "Who do you think you are for me to ask permission from you?"

Nalaglag ang panga niya. Hindi makapaniwala niya akong tiningnan na para bang sobra ko siyang binastos. Tss. I may be letting everyone bully me, but it didn't mean that I couldn't fight back if there's already a need to. My patience also had a limit.

"Ang kapal talaga ng mukha mo!" She pushed me, but I was able to balance myself.

Sa pagtulak niya sa akin ay naglaglagan tuloy ang mga gamit na hawak niya. She groaned irritatingly.

"Pulutin mo nga ang mga gamit ko!" utos niya.

Nanatili lang ang tinatamad kong tingin sa kaniya. Mas lalo siyang nainis kaya tumingkayad siya upang maabot ang buhok ko.

"Pulutin mo sabi! Tutal, mukha ka namang muchacha, you better become our slave!"

Napapikit ako sa sakit ng paghila niya sa buhok ko kaya buong lakas ko siyang itinulak. Dahil nasa magkabilang gilid niya ang mga kaibigan niya ay nasalo siya ng mga ito.

Sa isang kurap lang ng mga mata ko ay kumunot ang noo ko. Nagtataka ko siyang tiningnan pati na ang paligid na kinaroroonan namin. Ah. Nasa school.

"Slave! I told you to pick my things up, you stupid!"

Muli lang akong napabalik ng tingin sa kaniya nang marinig ko ang sinabi niya. She was looking at me murderously.

I cleared my throat and stood tall.

"Slave, huh?" I smirked. "Do you know that the Philippines' Anti-Trafficking in Persons Act of 2003 provides the legal framework for the criminalization of human trafficking in the Philippines?" I said in a very verbatim way, like how I read it from what I studied.

Unti-unting kumunot ang noo niya at nagkatinginan sila ng mga kasama niya na para bang walang kaide-ideya sa mga pinagsasasabi ko.

"The act specifically prohibits human trafficking for the purposes of forced labour, slavery, debt bondage and involuntary servitude, and provides severe penalties, with sentences of up to life imprisonment and a five million pesos fine for those convicted of trafficking," pinakadiinan ko ang mga penalty.

Kumurap-kurap siya at naguguluhan akong tiningnan mula ulo hanggang paa. I did the same thing to her. Although she was wearing a uniform, she found ways to make it look fashionable. Her designer bag was clinging on her arm. Her hair was so straight and shiny. And her face... beautiful, but I think she would be more beautiful without make up on.

The way she looked at me seemed like she gonna strangle me any time by now. She looked like a tigress... but also a woman with no deep at all.

Shallow.

And I never liked those type of woman.

"Oh, my God," she hissed. "Seriously? You're becoming weirder and weirder each passing day, Amor."

Amor.

Yeah, right.

Magsasalita pa sana ako kaya lang ay hindi ko naituloy dahil sa lalaking lumapit sa kaniya.

"Ingrid, what are you doing? We still have a class." Malamig ako nitong tiningnan nang isang beses.

Natulala ako sa mukha niya at ilang segundo lamang ay napakurap-kurap ako. Napahugot ako nang malalim na hininga at naguguluhang nagapalipat-lipat ng tingin kay Froilan at Ingrid. Pasimple ko ring pinagmasdan ang kinaroroonan namin.

"E ito kasing pangit na white lady na 'to. Kung ano-anong pinagsasasabi! Bigla ba namang nag-discuss sa akin ng Act of 2003, forced labor, slavery, or whatever the fuck was that! Gosh, so weird!"

Kumunot ang noo ko at umawang ang bibig. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. Wait... what?

Napatingin ako kay Froilan nang bumuntong hininga siya. Hinawakan niya ang palapulsuhan ni Ingrid. Nagtagal ang tingin ko roon.

"Don't mind her. Let's go," he said before pulling Ingrid with him.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------