THE ART OF LETTING GO (ASHRALD FF)

NINE-Who is he?

CINDY'S POV

"Cindy hija..Kailangan muna kitang iwan huh...Malubha na kasi ang nanay sa Cebu.Ang hiling nya mabuo kaming mga anak nya bago man lang daw sya mawala sa mundo..Pero wag kang magalala may nakuha naman akong ipapalit yung pinsan ko luluwas na sya ngayong linggo...Kilala ko yun hija mapapagkatiwalaan mo yun "paalam ni Manang Rose sakin...Medyo nalungkot ako syempre simula pagkabata nasanay na ako sya ang kasama ko tapos heto bigla syang aalis pero mas importante siguro ang makasama nya ang nanay nya sa puntong ito kaya iintindihin ko na lamang ang situation.

"Ok po Manang...Mas kailangan po kayo ng nanay nyo ngayon....Hwag po kayong magalala lagi ko po kayong isasama sa prayers ko"sabi ko..

"Ikaw din Cindy..lagi kitang ipagdadasal..na sana bumalik na ang paningin mo at mabuhay ka ulit gaya ng datii"

Pilit akong ngumiti inisip ko ANO BA AKO DATI BAGO AKO NAGKA GANITO?Parang ayoko na yatang balikan pa yun..Yung Cindy na mahina,laging nagbibigay,laging nagsasakripisyo higit sa lahat yung tanga pagdating sa pag ibig..Ganun ako dati pero ipinapangako ko sa pagbabalik ko hindi ulit ako magiging ganun.

AYOKO KO NG GAMITIN ANG KAHINAAN KO LABAN SAKIN...

AYOKO NG MAG SAKRIPISYO PARA LANG MAPALIGAYA ANG IBA..

AT HIGIT SA LAHAT HINDI NA AKO MAGPAPAKATANGA PAGDATING SA PAGIBIG..

ANG PAGIBIG NAMAN ANG PAGLALARUAN KO SA AKING PALAD...

Nagyakapan kami ni Manang Rose..Nangako naman sya na babalik sya once maging okay na ang lahat..."Ma mimiss kita Manang.."maluha luha kong sambit.

"Ako din Cindy anak,,"tugon nya..

Ngayon nandito ulit ako sa may dalampasigan...Kapag nandito kasi ako pakiramdam ko sumasabay sa alon ang lahat ng sakit na nararamdaman ng puso ko...Oo wala nga akong nakikita pero feeling ko naglalakbay ako sa ibang mundo at sa mundong yun nararamdaman ko ang kapayapaan at kitang kita ko ang liwanag..

Pero pilit ko yung iwinaglit sa puso ko hindi pwedeng mawala ang lahat ng galit dito sa puso ko hanggat hindi ko pa nagagawa ang misyon ko na pabagsakin si Josef Ricafuerte...Kailangan ko pa sya pagbayarin..

"HI CINDY..."

Nandito na naman sya talagang persistent huh...Kahit tinatarayan ko na hindi pa rin sumusuko ang tindi ng fighting spirit ng isang to..

Hindi ako sumagot hayaan ko syang magsawa kakasalita hanggang sa kusa syang sumuko mapapagod din ito Im sure.

"Hmm..Deadma mo na naman ako...Akala ko ba friends na tayo?"sabi nya..

Hindi ko sya pinansin.......Bahala sya maubusan ng laway..Kasi parang may kurot akong nararamdaman sa twing naririnig ko ang boses nya naalala ko talaga si Josef...Kaya lalo nagngingitngit ang puso ko sa galit...

"Nandito lang ako para magpaalam Cindy..Luluwas na kasi ako pabalik ng Manila mamaya..."biglang lumungkot ang tono ng boses nya.

Hindi ko alam kung bakit napalitan ng pagkalungkot ang pagkainis na naramdaman ko ng nagpapaalam sya..Sarili ko lang ba ang niloloko ko na galit ako sa kanya dahil he reminds me of the person na kinamumuhian ko....O sa kabila noon naabsorb na ng sistema ko that they completely different...MAGKAIBA SILA......

"Oh good atleast wala ng stalker na aaligid aligid sa resthouse ko na bigla na lamang sumusulpot...."sambit ko na may pagkasarcastic ang tono....Pero bakit gusto kong bawiin ng naramdaman kong nasaktan sya sa sinabi ko..Oo sigurado ako nasaktan sya hindi na sya nagreact eh..Hindi na sya nangulit....hmmp!!Ang sama ko...Napaka insensitive ko....

Diba yun na nga ang gusto ko na maging bagong Cindy Montereal yung wala ng pakealam sa nararamdaman ng iba.. ..Pwes..kailangan ko ng masanay..pero bakit nakokonsesnsya ako wala namang ginagawang masama sakin..