Kara Kartal🇹🇷⠀ ོ

BÖLÜM 31 🇹🇷 ⠀ ོ

Ahsen mutfakta bir şeyler hazırlarken ben çoktan üstümü değiştirmiştim.

Kirlenen formamı makineye atarken seslendi.

"Geliyormusun masa hazır."

"Bir dakika."

Makinenin sıcaklığını ayarlayıp dakikasını kurduktan sonra çalıştırdım. Yalnız kalınca her şeyi öğreniyorsun. Yemek yapmayıda az çok biliyorum ama mutfağa girmeyi sevmiyorum.

Kekin kokusu her yeri sarmıştı gerçekten güzel kokuyordu. Hemen mutfağa girdim. Birer bardak çay koymuştu Ahsen. Masanın baş ucunda  oturuyordu. Bende yanına oturdum.

Kekten büyük bir ısırık alıp mideme indirdikten sonra ağzım dolu dolu:

"Ellerine sağlık tadı çok güzel olmuş."

Bana bakmadan yemeye devam ederken:

"Odandaki silahlar niye duvarda asılı?"

Birden gelen bu soruya şaşırmıştım.

"Öylesine. Seviyorum."

"Nazlı için iyi olmayabilir."

Nazlı demesiyle kafama dank etmişti. Onları kaldıracaktım. Ayrıca bugün kurumu arayıp Nazlı için konuştum. Yarın bir kaç işlem için oraya gideceğiz hemde Nazlı'yı görmüş olacağız.

"Haklısın unutmuşum kusura bakma."

"Peki."

O sessizce yemeğine devam ederken devam ettim.

"Ahsen yarın Nazlı'nın yanına gideceğiz."

Sevinçle baktı bana. Yeşil gözleri kocaman oldu bir anda.

"Gerçektenmi? Kaçta uyanırız ben ona göre hazırlarım her şeyi."

"Dur dur sâkin ol. Öğleden sonra gideriz."

Sanki yüzü düştü biraz. Yine onaylar ses tonuyla 'peki' demeyi eksik etmedi.

"Bu arada her yeri çok güzel temizlemişsin. Ama keşke yormasaydın kendini. Yorulmuşsundur."

Evet temizliği hatırlatmak iyi olmadı. Sanırım onu öyle gördüğüm için utanmıştı.Ağzındaki keki bitirip yutkunarak konuştu:

"Benim için sorun değil. Hem kafam dağılıyor iyi oluyor böyle."

"Anladım. Yinede yorma fazla kendini."

Yeterince yedikten sonra kalktım masadan. Odama geçip battaniyemi ve yastığımı aldım. Kendi bazamı Nazlı'nın odasına koymuştum. Bu odaya da yeni bir yatak yerleştirmiştim. Nazlı nın odasına giderken Ahsen belirdi karşımda.

"Ben Nazlı'nın odasında uyurum sen benim odamda uyuyabilirsin."

Biraz mahçupca bir edayla baktı gözlerime.

"İstersen ben orada uyuyayım. Eski düzenini bozmak istemiyorum."

"Yok, sen geç rahat ol. Sorun yok benim için."

Israr etmedi odaya geçip yavaşça kapısını örttü.

                                    **

Yastığımın altında titreşimde çalan telefonu aldım elime.  Uykulu uykulu :

"Alo?"

"Komutanım. Ben Tarık."

Arkadan bağırtı çağırtı geliyordu.

"Gomutaaaan!"

Telefonu uzaklaştırdırdım kulağımdan bu iğrenç ses yüzünden.