3316 GÜN

47. Bölüm

47. Bölüm: Bir Bakış

Bol bol yorum bekliyorum. İyi okumalar kuzularr 💙

"Al sarmadan da ye." Dondurma kabındaki sarmalardan bir tane alıp Bora'nın dolu ağzına zorlukla sıkıştırdım. Çocuk kazadan ölmeyecekse yemek yemekten ölecekti ama bayadır açtı yani.

"Lan Buket sarmaları bitirdin." Enes dondurma kutusunu kucağımdan alıp diğer tarafa kaçarken Bora da ağzı dolu bir şekilde konuşmaya çalışıyordu ama dediklerini anlayamıyordum.

"Aa Enes seni parçalarım he! Sarmadan bir tane bile yemedim ben." Rüya, Enes'in arkasından seslenirken Enes ilk defa sarma görmüş gibi kutuya dalmıştı. Yağlı ellerimi alnıma vuracağım sırada Bora ağzındakileri yutup öksürmüştü.

"Sakin olsanız biraz. Yemekler kaçmıyor ya."

"Enişte, Enes gibi biri varken yemeklerin kaçma ihtimali çok yüksek. Baksana ayıya nasıl yiyor?" Rüya eliyle Enes'i gösterdiğinde bakışlarımı Enes'e çevirdim. Bir elinde sarma, diğer elinde ise Eda teyzenin meşhur patatesli böreği vardı. Yıllardır yemek yemiyormuş gibi ikisini de ağzına sokmaya çalışıyordu.

"Enes yokluktan gelmiş. Bu türü ilk defa börek yerken görüyorsunuz arkadaşlar." Bora sağlam eliyle Enes'i gösterip güldü. Ben de dudaklarımı birbirime bastırıp gülmemi durdurdum.

Enes bakışlarını bize çevirdi ve dolu ağzındakileri yerken güçlükle konuştu. "Beş aydır börek yemiyorum."

Kaşlarım çatılı ne demek istediğini anlamaya çalışırken Bora güldü ve bize çevirisini yaptı. Birkaç haftadır hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyordum. Hatta hayatımda bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyorum. Sanki her zaman kuşkuluydum da şu an kuşkumdan kurtulmuşum gibi rahattım.

Biz Eda teyzenin yemeklerini yerken bir yandan da bir şeyler anlatıp gülüyorduk. Çoktan akşamüstü olmuştu.

Odanın kapısı tıklandığında bakışlarımı Bora'ya çevirdim. Kim olabilirdi ki? "Arkadaşların mı geldi?"

"Bilmem, Enes kimseye söylememişti."

"Allah Allah." Diyerek kapıya ilerledim ve düşünmeye başladım. Nedense içimde kocaman bir huzursuzluk olmuştu. Sanki kapıyı açtığımda başımıza büyük bir felaket gelecek ve ayrılmak zorunda kalacaktık. Bora komadayken yaşanılanlar beni çok şüpheci yapmıştı. Bu halimden nefret ediyordum ama korkmadan da yapamıyordum.

Kapıyı açtığımda karşıma çıkan kıza şaşkınca baktım. Buraya geleceğini düşünmüyordum. Odanın içinde Bora ile konuşan Enes de kapıyı açtığımda karşıma çıkan kızı görünce susmuştu.

"Aa Dila?" Enes'in sesiyle bana bakan kız bakışlarını Enes'e çevirmişti. Kapının önünde durduğum için ne içeri geçebiliyor ne de bana çekilmemi söylüyordu. Şaşkınlığımı bir kenara atıp kapıyı sonuna kadar açtım ve geçmesi için çekildim.

"Bora'nın kaza yaptığını yeni öğrendim. Geçmiş olsun demeye gelmiştim."

Enes heyecanlı bir şekilde saçlarını düzeltirken gülmeden edemedim. Dila, elindeki küçük paketi bana uzatırken gülümsedim. "Teşekkür ederim."

"Gel otur buraya." Enes, az önce kalktığı yeri işaret ettiğinde Dila ona gülümseyip oraya, tam da Rüya'nın yanına oturdu. Rüya, Dila'yı birkaç saniye inceledikten sonra bana şaşkın bir bakış attı. Anlamayarak ona baktıktan sonra Bora'nın yanına oturdum.