Kavgalı olduğu oğlan şehrin en köklü ailesinin oğluydu.
Babasının mirası olan kasabayı günahlarından arındırmak isteyen beyefendi ile günahın kendisi olan suçlunun hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gife bölüm yazayım mı? Şöyle şarkılı bir şeyler falan :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kulüp dedikçe aklıma yukarıdaki sahne geliyor.
Yusuf'un ardından Koray da sandalyesinden kalktı. Önce Ardıç'ın yanına gitti. Arkadaşları onsuz da idare edebilirdi ama yine haber verdi.
Okuldan uzakta kalan eski sığınakta toplanmışlardı. Yurda geri dönmek için uzun bir yolu aşmaları gerekiyordu. Demir kapıyı ardından örttü ve gözleri kahve gözler ile buluştu.
Duvara yaslanmış onu bekliyordu Yusuf. Dudakları sigara dumanını açık havaya bırakırken Koray ona doğru geldi ve parmaklarındaki sigarayı aldı. Yusuf'un sigarasını kendi dudaklarının arasına sıkıştırırken gecenin karanlığından aldığı cesaret ile boş kalan parmakların arasından kendi parmaklarını geçirdi.
Yusuf onun tutuşuna karşılık verdi ve işaret parmağı Koray'ın baş parmağını oradan da diğer parmaklarını okşamaya başladı.
Yurda giden yolda ilerlerken ikisi de sessizdi. Yusuf, Koray'ın ne düşündüğünü bilmiyordu ama kendi aklında aralarındaki isimlenmeyen şey vardı.
