Bir Gizemdir Yaşamak

8.Bölüm

Anlatıcı: Gökhan

Sabah burnumu kaşındıran bir şeyle uyandım. Her tarafım ağrıyordu. Dün akşam film gecesi yapmıştık ve ben koltukta uyuyakalmışım. Of, o kadar yorulmuştum ki anlatamam. Üç günde toplamda dokuz saat falan uyumuştum ve bu beni baya yormuştu. En azından bu uzun uyku bana iyi gelmişti. Ailem kesin merak etmiştir. Hızla onlara haber vermeliyim. Bu burnumu kaşındıran şey Gizem'in salak şakasıymış bu arada. Sabah sabah başımda dikilmiş gülüyor. 

-Gizem ne yapıyorsun?

- Valla ben senden önce uyandım. Krep yaptım. Sana tattırmak için seni uyandırmaya çalışıyorum. 

- Krep mi? Sen mi?

- Ne o beğenemedin mi?

- Yani senden hamarat biri çıkacağını tahmin etmezdim. 

- Ne tahmin ederdin?

- Valla şu an çok boş bir kavga veriyoruz ve ben açım. 

- Bu arada merak etme kızlar sizinkileri aramış. Haberleri var burada olduğundan. 

- Tamamdır. Kızlar nerede?

- Arya abisiyle çıktı. Vera da üst katta online derse katılıyor.  

Gizem mutfağa doğru yönelirken bende elimi yüzümü yıkamaya gittim. Mutfağa vardığımda Gizem elinde telefonla bir şeylere bakıyordu. Bir süre bekledikten sonra dayanamayıp sordum.

- Benim krep nerede kaldı?

- Burada.

Belli etmemeye çalışsam da bu krep hayatımda yediğim en lezzetli krep olabilirdi. O kadar başarılıydı ki tabaktaki tüm krepleri yedim. En sonunda Gizem'in yorum beklediğini anladım ve tüm dürüstlüğümle itiraf ettim. 

-Gizem bu efsane bir şeymiş.

- Ben yaptım.

- Ellerine sağlık. Beni şaşırttın. 

- Valla ben de senin şaşırmana şaşırdım. 

- Senin hakkında bilmediğim başka şeylerde var mı?

- Var.

- Ne mesela?

- Zamanı gelirse öğrenirsin.

- Gizem diyorsun yani.

- Adımın özelliklerini taşıdığım doğrudur.

- Baya boş yaptığımıza göre ben artık eve gitsem iyi olur. Bu arada bu kreplerden yakın zamanda tekrar isteyebilirim haberin olsun. 

- Tamam sen isteyince ben tekrar yaparım. Görüşürüz.

Gizem'in yanından ayrıldıktan sonra Gizem'in bilmediğim özelliğinin ne olabileceğini düşündüm ama bulamadım. Ben bu kızı yıllardır tanıyorum ama hala bilmediğim özellikleri var. Garip. Gerçekten garip. Hayır bir de boş bir merak yaratıyor. Şaka gibi. Neyse ne demişti " Zamanı geldiğinde öğrenirsin". Kim bilir belki Eskişehir'de öğrenirim. Eve vardığımda annem beni tebrik etmeye başlamıştı. Arya ve Vera anneme yetiştirmişti. Benim mutlu bir haberi vermem mümkün değildi. Annem beni kutlarken ben de olayların detaylarını anlatıyordum. Babam geldiğinde haberleri gördüğünü ve çok mutlu olduğunu söylüyordu. Hatta babamın arkadaş çevresinden de bir sürü tebrik vardı. Tüm bunlar beni çok mutlu etmişti. Zor da olsa iyi işlere ulaşmak çok güzeldi. Tüm bu mutluluklar bütün yorgunlukları götürüyordu. Hayat mutlu olacak şeyler buldukça daha da güzeldi. Tüm bu tebrikler aslında sadece bizim değildi tüm ekibindi. Dolayısıyla ekibin grubuna bir tebrik mesajı attım. Ardından odama gidip ders çalışmaya başladım. Bir süre sonra ders çalışmayı bıraktığımda gelecekte neler olacağını düşündüm.