Bir Gizemdir Yaşamak

14.Bölüm

Anlatıcı: Gizem

Bugün sabahtan Eskişehir'e vardık. Daha önce anlattığım planı uyguladık ve o kadar eğlendik ki anlatamam. Ama planda ufak bir eklemeyle. Akşam erkenden otele girmektense Gökhan'ı şehir merkezine götürdüm. Porsuk nehrinin iki yanına yerleşen şehir merkezi o kadar güzeldi ki anlatamam. Sokak sanatçılarından gelen müzik sesleri, restoranlardan gelen kahkaha sesleri ile o kadar güzel bir bütünlük oluşturuyor ki insan büyüleniyor resmen. Gökhan da büyülenmiş bir şekilde etrafı izlerken ben onu köprüye doğru götürüyordum çünkü nehrin karşı kıyısında benim çok sevdiğim kafe var ve oranın yemeklerini mutlaka tatmasını istiyorum. Yemekleri o kadar lezzetli ki insanın yedikçe yiyesi geliyor. Bu arada yemekleri yerken çalan müzikler harika ama sanırım benim tercihim dışarda kendileri çalıp söyleyen üniversite öğrencilerinden yana. Gökhan yemeğini yedikten sonra onu benim çok sevdiğim tatlıcıya götürüyorum. Daha vitrini görür görmez insanın iştahı açılıyor. Gökhan ve ben tatlılarımızı yedikten sonra onunla sokak sanatçılarını dinlemeye gidiyoruz çünkü yaptıkları müzik o kadar güzel ki. Onları dinlerken birçok kişinin bilmediği fakat benim çok iyi bildiğim bir şarkıya geliyor sıra. Şarkıyı söylerlerken ben de yerimde eşlik ediyorum, düet kısmına geldiğimizde solist çocuk beni de yanlarına çağırıp şarkıya eşlik etmemi istiyor daha sonra bir şarkı daha söylüyoruz. Biz şarkı söylerken Gökhan şok olmuş bir biçimde bana bakıyor. Daha önce beni hiç şarkı söylerken görmediği için normal karşılıyorum. İkinci şarkıda Gökhan beni kameraya çekmeye başlıyor. Sıkılmış olabileceğini düşünerek ikinci şarkıdan sonra vedalaşarak oradan ayrılıyoruz. Gökhan sessizliği bozuyor.

- Sesinin güzel olduğunu bilmiyordum. 

- Bilmediğin özelliğimi öğrenmiş oldun. 

- Şaşırttın beni.

- Bilirsin insanları şaşırtmayı severim. 

- Yarınki balo için hazır mısın?

Gökhan soru sorarken karşıdan bana doğru gelen ailemi, Arya'yı, Vera'yı ve onların ailelerini gördüm. Sanırım halüsinasyon görmeye başladım diye düşündüm ve benim gördüğümü o da görüyor mu diye ona baktım. Ama o tepkisizdi. 

-Gökhan ben galiba ailemi ve kızları çok özledim.

- Nereden çıktı o şimdi?

- Karşımda onları görüyorum. 

- Bende onları görüyorum. 

- Yani gerçekler mi?

Arya ve Vera aynı anda üstüme atlayıp gerçeğiz dediler. Şok geçirmiş bir halde onlara bakıyordum. Onlar ise bu halimden fazlaca eğleniyorlardı. Meğerse bu plandan Gökhan'ın haberi varmış. Hatta ve hatta odalarımız bile ona göre ayarlanmış. Biz üç kız bir arada kalacakmışız aynı zamanda kızlar yarın olacak olan baloya da katılıyorlarmış. Ben o kadar zamandır boşuna üzülmüşüm. Bunu düşünerek kızlara sitem etmeye başlıyorum. 

-Ya ben onca zamandır üzülüyorum siz gelemiyorsunuz diye. Şimdi karşımdasınız. Size inanamıyorum. 

-Neden sinirleniyorsun ki? Sana halüsinasyon gördürdük.

-Çok komik. 

Neyse şu anki mutluluğum her şeye değer. Şimdi otele gidiyoruz. Yarın sabah etkinlik alanını kontrol edip sonra da baloya hazırlanacağız.