Bir Gizemdir Yaşamak

52.Bölüm

Anlatıcı: Gizem

Erkenden uyandım ve babamla birlikte atölyeye doğru yola çıktım. Atölyenin sonunda beni almaya gelirken kızları da getirecekti. Yaptığım işten dolayı çok mutluydu. Aslında bu işte babamın da en az benim kadar emeği vardı. Atölyenin yapılacağı alana vardığımızda bana şans diledi. Ben işlerle uğraşırken Burak da geldi. Benimle konuşmak istediğini söyledi ama işlerim olduğunu söyleyerek konuşmayı erteledim. Çocuklar gelmeye başlayınca konsantrasyonumuz tamamen onlar olmuştu. Onların yüzündeki mutluluğu görmek bana ne kadar doğru bir karar verdiğimi gösteriyordu. Bazı çocuklar bana yaptıkları eşyaları gösteriyor bazıları ise gelip bacaklarıma sarılıyordu. Bazı veliler gelip bana teşekkür ettiklerinde onların mutluluğunu paylaşıyordum. Tüm çocuklar gittikten sonra Arya ve Vera geldi. Ekip dağılmadan konuşmam gerekiyordu dolayısıyla tüm ekibi yanıma çağırdım. Herkes meraklı gözlerle bana bakıyordu. Ben de gergin bir biçimde konuşmaya başladım. 

-Arkadaşlar bildiğiniz üzere dört yılı aşkın bir süredir bu ekiple birlikte çalışıyorum ve küçük yaş grubunun kaptanlığını yapıyorum. Bildiğiniz üzere çok yakın bir zamanda açılacak olan İzmir atölyesinin sponsorluk işlerini ben yönettim. Lafı uzatmadan söylemek istiyorum. Ben bir süre İzmir'de acacagimiz atolyede çalışacağım. Dolayısıyla burada olmadığım süreç içerisinde buradaki koordinasyonu Gökhan sağlayacak. Benim yerime geçmek için aday olan arkadaşlar varsa lütfen size göndereceğim formlara yazsın. Bu arada ben İstanbul'a döndüğümde de o kişi ekip kaptanı olmaya devam edecek. Ben hesaplamalarıma göre iki ya da üç atölye sonra burada olmayacağım dolayısıyla seçilecek kişinin tüm işleri öğrenmesi gerekiyor. Eğer sorusu olan varsa sorabilir yoksa herkes dağılabilir. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim.

Herkes şok olmuş bir biçimde bana bakıyordu. En büyük şoku yaşayanlar Burak, Arya ve Vera idi. Bana anlamayan gözlerle bakıyorlardı. Hepsinden önce Gökhan kolumdan çekerek beni atölye alanından çıkardı. Ben daha ne olduğunu anlamadan ara sokaklardan birine girdik. Ben söylendikçe kolumdaki elini daha çok sıkıyordu. Bir süre sonra durdu ve konuşmaya başladı. 

-Benden böyle mi kaçıyorsun Gizem? Sana duygularımı söyledim diye mi bu gitme meselesi? 

-Birincisi ben kaçmıyorum. İkincisi biri bana duygularını itiraf etti diye bir insandan uzaklaşmam. Üçüncüsü ben senden bana aşık olduğun için değil bana üstten konuştuğun için kızgınım. 

-Gizem neden bana söylemedin gideceğini? 

-Dün karar verdim ayrıca herkes birlikte öğrensin istedim. 

-Peki dönünce görevine devam edecek meselesi ne?

-İnsan ilişkileri ve sponsorlukla ilgileneceğim. Şimdi gidebilir miyiz? Daha hesap vermem gereken birçok insan var ayrıca daha bir ay var gitmeme.

Birlikte atölyeye doğru yürümeye başladık. İçeri girmeden önce Gökhan'a Burak ile ayrıldığımızı ama onunla herhangi bir alakası olmadığını söyledim. Arya ve Vera bana aşırı kızgın bakıyorlardı. Burak ise nedenini sorgular gibiydi. Ben işlerimi hallettikten sonra Uras, Gökhan, Burak, Arya ve Vera bizde toplanmaya karar verdi. Anlaşılan o ki sorguya çekilecektim. Babam beni kızlarla birlikte arabayla aldı. Uras, Gökhan ve Burak da Mehmet Beyin arabasıyla yola çıktı.

Eve vardığımızda hep beraber bahçeye geçtik. Tam konuşmaya başlayacağımız sırada Sinan beni çağırdı. Yanına gittiğimde onun da gitme kararı aldığını öğrendim. Nasıl söylemesi gerektiğini düşünüyordu. Birlikte bizimkilerin yanına gittik. Sinan stresle birlikte hemen söyledi. Arya şok geçiriyordu. Bağırarak konuşmaya başladı. 

-Siz şaka falan mı yapıyorsunuz ya? Kafayı mı yediniz? Baksana üç hafta sonra hem kardeşim hem de abim İstanbul'dan gidiyor. Cidden bir açıklama yapmayı düşünüyor musunuz? Merak ediyorum neden gidiyorsunuz?