Bir Gizemdir Yaşamak

48.Bölüm

Anlatıcı: Gizem

Sabah annem uyandırmasa asla uyanamazdım. Zaten alarmı da duymamıştım. O bana geç kaldığımı söylerken ben hazırlanmaya başlamıştım. Cidden üzerimden tır geçmiş gibi hissediyordum. Geç kaldığım için babam beni bırakacaktı.  Arabada giderken uyuyakalmıştım. Etkinlik alanına vardığımızda uyandım. Hızlıca işlere başladım. Ekiplerle ilgilenirken kafamı toplamıştım. Tüm arkadaşlarım da bana yardımcı olmaya çalışıyordu. Çocuklar geldiğinde üstümdeki kara bulutlar iyice dağılmıştı. Onların o pozitif enerjisi bana geçmiş beni mutlu etmeyi başarmıştı. Çocuklar yavaş yavaş dağılırken yanıma geçen gün toplantı yaptığım Murat Bey geldi. Murat Bey bize İzmir projesinde sponsor olan firmada üst düzey yöneticiydi. Onu bu alanda görünce şaşırmıştım. Bir süre şaşkınlığımı sürdürürken konuşmaya başladı. 

-Merhaba Gizem nasılsın? 

-İyiyim Murat Bey siz nasılsınız?

-Valla açıkçası hem şaşkın hem de mutluyum. İşlerin başına bu kadar çabuk geri dönmeni beklemiyordum. Sanırım çok yakın bir arkadaşın kaza geçirmiş ve sen ona rağmen toplantıya da geldin bugün bu etkinliği de organize ettin. Tebrik ederim. 

-Teşekkür ederim. Bu arada raporu yazıyorum. Çok yakın bir zamanda size yönlendirmiş olurum. Siz neden gelmiştiniz?

-Kızımı getirdim. Gerçi geçen ay da gelmişti. Luna sizin ilgilendiğiniz çocuklardan ve size bayılıyor. 

-Luna çok tatlı bir çocuk ayrıca bu ortamı sevip buraya tekrar gelmek istemesi beni çok mutlu etti. Bu arada size göndereceğim raporun sunumunu da yapmayı çok isterim çünkü bazı yerlerdeki ufak detayları konuşmamız iki taraf içinde daha iyi olur.

-Tabii ki iki tarafında belirlediği bir günde bir toplantı gerçekleştiririz. O zaman zaten daha detaylıca her şey çözülmüş olur. Ben kızımı daha fazla bekletmeden yanına gideyim. Size iyi çalışmalar. 

-Görüşmek üzere.

Ayrıldıktan sonra ekipleri kontrol ettim. Çocuklar gittikten sonra eşyaları toplamaya başladım. Bir süre çalıştıktan sonra biraz dinlenme gereği hissettim. Sandalyelerden birine oturup çalışmaya devam ettim. Tüm bu yoğunluğun arasında gelen sorulara cevap vermeye çalışıyordum. Bir süre sonra tüm işler bitmişti Gökhan ile metroya binerek eve doğru yola çıktık. Bir süre sonra Gökhan indi ve yolculuğa yalnız devam ettim. Eve vardığımda bitmiş haldeydim. Saate aldırmadan uyudum. Bir süre sonra dışardan gelen seslere uyandım. Vera ve Arya balkonumun altında bağıra bağıra şarkı söylüyordu. Bu kızlar gerçekten deliydi bunun başka hiçbir açıklaması yoktu. Onların yanına gittim. Bana Burak'ın durumuyla ilgili bilgi verdiler. Bir süre daha konuştuktan sonra evlere dağıldık. Ben uyumanın vermiş olduğu enerjiyle önce ödevlerimi yapıp ardından ders çalışmaya başladım. Ara verdiğimde ailemin yanına indim hem annem hem de babam son dönemki halimden çok endişeliydi. Onları biraz rahatlattıktan sonra yemek yedik. Ben yemekten sonra bilgisayarımı alıp bahçeye çıktım temiz hava almak bana iyi gelecekti. Bir süre bahçede çalıştıktan sonra koltuğa uzanıp yıldızları seyrettim. Bu akşam hepsi çok parlaktı onları izlerken kısa bir sürede neler olduğunu düşündüm. Koray dönmüştü, Burak bana duygularını açıklamıştı, Arya ve Uras sevgili olmuştu, Burak kaza yapmıştı, İzmir'de atölye açmak için sponsorluk almıştık ve bugün sorunsuz bir atölyeye imza atmıştık. Tüm bunları düşünürken gözlerim ağır ağır kapanmaya başlamıştı. Aradan ne kadar süre geçti bilmiyorum ama Sinan Abinin sesiyle uyandım. 

-Gizem sen iyi misin? Son bir haftadır seni hiç iyi görmüyorum. Çok içine kapandın.

-Sinan Abi yoruldum.  Pazartesi günü yaşananlar sence kolay şeyler miydi?