Bir Gizemdir Yaşamak

3.Bölüm

Anlatıcı: Gizem

Gökhan geldiğinde ben birçok şeyi kontrol etmiş gelecek görevlilerin yaka kartlarını hazırlıyordum. Birçoğuyla daha önce çalışmıştım. Ama bu çok büyük bir organizasyon bu yüzden herkes normalden daha dikkatli olmalı. Özellikle küçük yaş grubuyla ilgilenen arkadaşlar. Uzun bir süre ilkokul öğrencileriyle çalışmış olduğum için bugün ben de o tarafta olacağım. Gökhan ve ekibi ise ortaokul grubundaki çocuklarla ilgilenecek. Etkinlik üç saat sürecek ve bu süre zarfında çocuklar malzemelerle yakın temasta bulunacak. Gökhan ile planlamayı daha öncesinde yaptık. Ortaokul grubuyla ilgilenen ekipte işi erken bitenler bizim ekibe desteğe gelecekler. Birazdan tüm gruplar gelmeye başlayacak. Gökhan ekibindekilere son uyarılarını yapıyor. Ben de benim ekibime karşılamaları nasıl yapmaları gerektiğini anlatırken bir yandan da yaka kartlarını kontrol ediyorum. Çocukların yaka kartları alfabetik bir şekilde arkadaşlara verdim. Çocuklar geliyor umarım her şey sorunsuz geçer. 

Bir süre sonra Sinan Abinin sesiyle kafamı kaldırdım. Sinan Abi Arya'nın abisi ama yıllardır benim de abim gibi oldu. Çok iyi biri. Aynı sitede oturuyoruz. Dolayısıyla çocukluğumuz bir arada geçti. Birlikte büyüdükte denilebilir. O Arya'nın abisi olmasına rağmen çocukken Vera ve bana o kadar çok abilik yaptı ki. Neyse konumuza dönelim. 

- Nasılsın Gizem?

- İyiyim Sinan Abi ama seni hangi rüzgar attı?

- Kuşlar bana sabah erkenden yola çıktığını ve çok yorgun olabileceğini söyledi. Dedim buralardayken bir yardıma uğrayayım. 

- İyi yaptın. Baya az çocuk kaldı. Ve çok olumlu geri dönüşler aldım. Daha Gökhan ile konuşamadık ama onun da yüzü gülüyordu. 

- Sevindim senin adına. Bana iş var mı? 

- Sen tüm gün işte yorulmuşsundur. Birde bizim işlerle yorulma evine git dinlen istersen. Ben daha buralardaki ürünleri temizleyip paketleyip merkeze yollayacağım. 

- Bak bana iş varmış işte. Ayrıca ben bugün yorulmadım. Ama sen biraz daha yorulursan bayılacaksın. Seni ve Gökhan'ı bırakmadan rahat etmeyeceğimi biliyorsun. 

- Tamam o zaman Gökhan'ın tarafta Murat var. O sana yapılacak bir iş verir. Tekrar teşekkür ederim. 

Ben de işimin başına döndüm ve çocuklarla ilgilendim. Hepsinin mutlu olması bizim için çok önemliydi ve başardık. Bu kocaman işin altından kalktık. Herkes Gökhan'a çok güzel şeyler söylemiş. Bunu anneme söyleyince Gökhan'ı bize davet etti. Gökhan da hemen kabul etti. Öyle olunca işlerimizi hızlıca halledip Sinan Abinin arabasıyla eve doğru yola çıktık. Yolda her ne kadar sohbete katılmaya çalışsam da bu uzun günün yükünü göz kapaklarım taşımakta zorlandı. Dolayısıyla bir süre sonra kendimi uykunun kollarına teslim ettim. 

Ne kadar uyudum bilmiyorum ama arabada çınlayan yüksek kahkaha sesiyle uyandım. Bu kahkahayı nerede duysam tanırım Vera ve şen kahkahası. Bu da demek oluyor ki eve varmışız. Bir dakika niye herkes bu kadar şık? Gökhan bile. Herkes elbiseler, gömlekler falan ama ben kot sweatshirt. Burada neler oluyor anlamam gerekiyor mu? Ben ne zamandır uyuyorum. Bu soruların cevaplarını en aklı selim insanın suratından aramaktan başka şansım yok. Sinan Abi bile gülüyorsa kesin bir şey oldu. Şu an bulanık mantığımla ve sorular soran gözlerimle etrafıma bakıyorum.