HIM AND HER MISCHIEF [SERIES #1][COMPLETED]✓

EPILOGUE

♡THE FINALE♡

[Leighton's Pov]

"Where am I?" I asked when I woked up, nasa isang silid ako at napakaraming nakakabit sa akin.

"Gising na siya" sigaw ng lalaki at nag-unahan silang pumunta sa akin.

They are all teary eyed, looking at me at parang sabik na sabik.

Sabay sabay din ang pagtatanong nila kung anong nararamdaman ko, kumusta ako, but I just stare at them and remembering who they are, and---who am I?

"Who are you?" natigilan silang lahat at mukang nabigla, they called a doctor immediately .

"Huwag ka naman magbiro ng ganiyan Leighton," sabi ng kaedad kong lalaki.

"So Leighton is my name,"

Nagsipasok ang mga doctor sa silid at chineck up ako, and then they found out na may amnesia ako.

What the hell.

"You don't really remember anything? Even Gheoharra?" biglang kumirot ang ulo ko dahilan para mapahawak ako ro'n.

"Ahh!" I scream in pain while holding my head.

"Aahhh!" I scream louder at hinigpitan ang hawak sa ulo ko, I heard them panicked pero hindi ko pinagtuunan ng pansin.

Nabanggit lang ang Gheoharra ay parang bombang sasabog ang ulo ko sa sakit, patuloy ako sa pagwawala sa sakit hanggang sa tinurukan ako at mawalan na ng malay.

I regained consciousness at nandito na naman ang doctor kausap ang mga nandito kanina.

"May malaking impact sa kaniya ang taong iyon, so as much as possible ay huwag kayong magbabanggit ng kahit na ano sa nakaraan niya. Let him remember everything naturally," sabi ng doctor.

"Kahit dalhin namin sa Pilipinas doc?" They asked.

"Not a good idea Mrs. Almuete,-" Hindi na ako nakinig pa.

Ginugol ko ang sarili ko sa pag-aalaga sa sarili ko at tinutulungan ako nina Kian, Gelina at mommy at daddy daw.

Why it needs to be this hard? I can't remember anything! I saw pain in their eyes that I can't remember them, how I wish that my memories will back very soon.

Lumipas nga ang buwan at taon ay iilan lang ang mga naalala ko, ginugol ko din sa pag-aaral ng Engineering ang sarili ko dito sa Amerika habang pilit inaalala ang nakaraan.

3 years , 7 years, 8, years had passed, natuwa ako nang buo kong maalala kung sino si Kian at Gelina, sina mama at papa, and some memories with our friends na nasa Pilipinas.

Maliban kay Gheoharra, may ilan akong naalala pero hindi pa maganda ang samahan namin.

But in my heart, everytime I think about her, it beats so fast.

Who are you?

"Buti naalala mo pa ako?" Gheo asked, kasaluluyan kong ikinekwento ang nangyari sa Amerika.

"Hindi pwedeng hindi dahil ikaw ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko" sabi ko sa kaniya.