ELVEDA SOSYETE!

8: Aile Gibi

"Ege Güven." Işıl'ın tatlı sesi ile hoş bir erkek çocuğu ve garip bir adam içeri girmiştiler.

"Buyrun sikayetiniz nedir?"

"Kolu kırılmış sanırım devlette anlamadılar. Bende buraya getirdim."

Adamın üslubu ikilinin hoşuna gitmemişti.

Işıl küçük çocuğun yanına gidip sedyeye oturmasına yardım etti ve kolunu sıyırmaya çalıştığı sırada adamın Işıl'ın eline vurması ile Kağan ayağa kalktı.

"Ne yaptığını sanıyorsun?"

"Yanlış kolu açtı." Kağan ve adam birbirlerine diklenirken Işıl korkuyla çığlık attı.

"Çocuğun her yeri mosmor!"

"Işıl polisi ara." Işıl denileni yapmak için gideceği sırada adam onu kolundan yakalamıştı.

Işıl'sa hızla koldan kurtulup kapıyı açtı.

"Yardım edin!"

Iki doktor içeri gelirken Kağan adamı etkisiz hale getirmişti bile.

İçerde ağlayan çocuğa sıkıca sarıldı Işıl.

"Geçti merak etme. Geçti."

Kağan çocuğu tedavi ettikten sonra polis tarafından aranmıştılar. Adamın aranmakta olan çocuk tacircisi olduğu ortaya çıkmıştı. Ege'yi emniyete götürmeleri gerekiyordu.

"Ben hallederim. Olur mu?"
"Yapabilir misin?"

"Evet babamı arayacağım. Ege gibi çocuklar için çok özel bir merkezimiz var. Oraya almasını sağlarım emniyettekilerle konuşurum."

"Sana güvenebilir miyim?"

"Neyden korkuyorsun? Ona göz kulak olabilirim."

Kağan baş sallayıp arabasının anahtarlarını ve kredi kartını Işıl' a verdi.

Işıl teşekkür edip gideceği sırada Kağan dayanamamıştı.

"Bende geliyorum. Sizi tek bırakamam."

Kağan çocuğu hızla kucağına aldı. Üçü hastaneden çıkıp Kağan'ın arabasına bindiler.

____

Emniyete geldiklerinde ışıl Ege’yi kucaklayarak kağanı takip etti.
İkili yol boyunca egeyi güldürmek için her yolu denemişti ama gülmeyi bırak konuşmamıştı bile.

“Öncelikle size teşekkür ediyorum böyle duyarlı vatandaşlarımızın olduğunu bilmek bize güç veriyor.”
“Ne demek komiserim o adamın tutuklanması için elimizden gelen her şeyi yaparız.”
“Adamı konuşturmaya çalışıyoruz. Yerini öğrenir öğrenmez diğer çocukları da kurtarıp güvenli merkezlere yerleştireceğiz.”
“Şey merkez konusunda yardımcı olmak çok isterim. Babamın İstanbulda çocukları korumak adına bir merkezi var, çalışanlara bizzat kefilim.”
“Tabi tanıdık yer olması daha iyi olur ancak Tüm çocukların yerleştirildiklerine dair bir belge getirirseniz bunu kabul ederiz.”
“Tabiki şimdi babamla konuşacağım.”

Işıl, Ege’yi Kağan’a teslim ederken karakolun bahçesine çıktı ve derin nefes aldı.
Babasından yardım istememesi gerekiyordu ancak bu hassas bir konuydu.

Bir kaç çalıştan sonra babası açtığında olanları bir çırpıda anlatmıştı.
Adam seve seve kabul edeceğini söyleyerek bizzat komiserle de konuşmuştu.

“Babanız işlemler için yetkili birisini gönderceğini söyledi. O gelene kadar ve işlemler bitene kadar bir hafta Ege’ye bakabilir misiniz?”