ELVEDA SOSYETE!

44.Bölüm: Aşk sarhoşları

Asla ortamız yok :D Ya ardarda yb geliyor yada duruluyoruz bu durum için özür dileriz. Umarım okurken keyif alıyorsunuzdur. Tatlı yorumlarınız için çok teşekkür ederiz. Bizi desteklemeye devam edin 💜

Dilara ve Zeynep

_________________________________________

Işıl ve Aysun geceyi kahve eşliğinde muhabbet ederek geçirmişlerdi. Gündemleri Işıl'ın annesinin ölümü ile başlamış daha sonra Aysun'un küçükken annesi tarafından nasıl terk edildiğine kadar gitmişti.

"Sert duvarların bu yüzden mi Aysun?" Genç kadın sarı saçlarını geriye doğru attı. Ilk defa birisine kalbini bu kadar açmıştı.

"Kim bilir, sevmekten korkuyorum. Ilişkilerimde hep mantık hakim oldu. Sevgi nedir bilmemki."

"Beni sevmiyor musun?" Işıl genç kadına yanaştığında Aysun gülümsedi.

"Malesef seni seviyorum. Sevdiğim nadir insansın. Bu kişinin sen olması da daha komik. Seninle kedi köpek gibiydik."

"Hayat biraz böyledir. Kaç yıllık arkadaşlarım beni görmek istemiyor, Cemre'nin işi vardı. Ama ne zaman ihtiyacım olsa yanımda sen varsın. Bazen birbirimiz için yaratıldığımızı düşünüyorum."

Aysun gülüp sehpadaki boş fincanları ve çerez tabaklarını toplamaya başladı.

"Her kadının ruh eşi olan başka bir kadın vardır. Kabullenmesekte birbirimizin en yakın arkadaşıyız."

"Sen benim ablamsın."

"Senden sadece iki yaş büyüğüm." Aysun dişlerini çıkarırken Işıl koltuğa sindi.

"Sadece şakaydı."

_______

Işıl sabah Aysun'un alarmıyla uyandığında genç kadının hazırlanmasını izledi. Küçük dairesinde, hevesli hevesli hazırlanıp o hastaneye gitmeyi Işıl'da çok özlemişti.

Her sabah makyajını ve saçlarını yapan ve önünde saygıyla eğilen insanları görüp kasılmaktansa, beceriksiz makyajı, dağınık saçları ve küçük arkadaş gurubunun garip şakaları Işıl'a daha güzel geliyordu.

"Bana kıskanır gibi bakma. Beni işe yolladıktan sonra uyuya kalacağını biliyorum."

Aysun kırmızı rujunu dudaklarına yayarken Işıl güldü.

"O kadar belli mi?"

Aysun çantasını alıp masadan kalktığında Işıl'ın elini tuttu.

"Çekinmeyeceğini biliyorum, ama istediğin gibi kahvaltı et. Kendi evin gibi rahat ol. Akşam güzel bir şeyler yaparız."

"Teşekkür ederim Aysun. Dikkat et."
Aysun evden çıktığı gibi Işıl bir kahve yapıp cam kenarı masaya oturdu.

Neşeli görünmeye çalışıyordu, iyi görünmek istiyordu. Yıkılamazdı.

Kağan'a güvenmeliydi. Mantıklı bir açıklaması olmalıydı. Bu, başka bir tene değmesinin önüne geçer miydi?

Daha daha önemlisi kalbi, başka bir kalp için çarpıyor olabilir miydi?

Kağan'ın her zaman mantıklı bir açıklaması vardı. Ama Işıl duyacağı hiç bir şeyi umursamayacağını çok iyi biliyordu. Çoktan karar vermişti bile.

O kadından uzak kalmasını hep söylemişti. Kağan bir çocuk değildi. Telefonuna gelen mesajla irkildi genç kadın.

Gönderen: K
     *Günaydın sevgilim.