ELVEDA SOSYETE!

11: Hayatı gösterdiğin için

Sabah ~

Işıl, çalan telefonu ile gözlerini açtığında yanında yatan ikiliyi uyandırmamak için odadan çıktı.

"Efendim baba?"

"Bahsettiğin çocuğu almak için geldiler. Şu an kapıdalar."

"Baba, bu kadar erken mi?"

"Biliyorsun kurum gayet hızlı işliyor. Çocuğu sağ salim teslim et."

Işıl telefonu kapayıp yatakta sıkıca birbirine sarılan ikiyi izledi.

Ege'yi uykusundan uyandırmak yada ona veda etmek istemiyordu.

Bir müddet daha minik çocuğu izledi. En sonunda başka çaresi olmadığını anlayınca Kağan'ı uyandırdı Işıl.

"Ne oldu?" Kağan zar zor gözlerini aralarken Işıl bu an geldiği için göz yaşlarına engel olamadı.

"Ege'yi almaya geldiler."

"Bu kadar erken mi?"

Işıl göz yaşları içinde başını Kağan'ın ğögsüne gömdü.

"Onu vermek istemiyorum."

Kağan boştaki eli ile güzel kadının başını kaldırdı.

"Lütfen ağlama. Güçlü olmalısın ki bunda korkacak bir şey olmadığını anlasın. Sen üzerini giyin bende onu giydirip durumu anlatırım."

Işıl isteksizce onaylayıp masumca uyuyan çocuğun yanağına öpücük bıraktı.

____

Apartmanın önünde buluştuklarında Ege onu almaya gelen üç yabancıya korkuyla bakıyordu.

Işıl çok soğuktu. Ona bir kez sarılırsa bırakamamaktan korkuyordu.

"Gitme vakti." Kağan çocuğun yanına eğildiğinde mavi gözlere bakarken ağlamamak için kendini zor tuttu.

"Seni ziyaret etmeye geleceğiz. Çok güzel bir yere gidiyorsun. Oranın sahibi Işıl ablanın babası. Orada sana bakacak ablaların hepsi Işıl ablan gibi."

"Beni Işıl ablanın sevdiği gibi severler mi?"

"Tabiki severler. Işıl ablanla birlikte ilk fırsatımızda yanına geleceğiz. Bizi asla unutma ve çok ders çalış. Belki ilerde seninle aynı hastanede çalışıyor oluruz."

Minik Ege başıyla onayladığında iki erkek birbirine sıkıca sarıldı.

"Işıl abla?" Minik çocuk kadına sarılmak için umutla bakarken Işıl dolu gözlerini gökyüzünden ayırmadı.

"Hadi git artık."

"Vedalaşmayacak mıyız?"

"Neden vedalaşalım ki? Bana ait bir yere gidiyorsun."
"Bana sarılmayacak mısın?" Işıl ağlamamak için dudağını ısırdı.

"Ben çocukları sevmem. Git hadi."

"Işıl onu üzüyorsun." Kağan sessizce konusurken Ege son kez kadına gülümsedi.

"Seni çok seviyorum Işıl abla. Ilerde senin gibi bir kadınla evleneceğim."

Işıl ağlamamak için zor duran gözlerine zıt şekilde güldü.

"Hayatının hatası olur."

Ege el sallayıp arabaya ilerlerke  Işıl yanlışlıkla gözlerini indirmiş ve giden çocuğu görmesi ile yere düşmüştü.

Kollarını sıkıca açıp Ege'ye seslendiğinde küçük çocuk göz yaşları içinde kadına koştu.

"Gitme!" Işıl minik çocuğu kollarının arasında sıkarken Kağan'da daha fazla dayanamamıştı.