BANA KAL DE (AŞKIN SINAVI)

Bu adam hayatımdan çıkmadığı sürece huzur bulamayacağım.

Genç adamın parmaklarının geldiği yerler hafiften kızarmıştı “Cenk bırak kolumu.” diye kısık ama sert bir dille uyardı. Olmuyordu… Olması için çabaladı fakat hangi kalp seveceksin dediğinde söz dinler... Çabaları sonuçsuz kalınca baş başa kalmamak için elinden geleni yapmıştı. Fakat yakalanmanın verdiği hayal kırıklığıyla tüm uğraşlarının boşuna olduğunu anladı. 

“Bırakmak mı  bu anı ne kadar çok beklediğimden haberin var mı?” sözlerine hitaben gözleri hayranlıkla karşısındaki kızı süzdü. Beyaz tenine zıt ama mükemmel uyumlu çikolata rengindeki gözlere bakıp kendinden geçti. Yüzünün her bir santimini ezberlemişti, ama her seferinde son kez görecekmiş gibi uzun uzun bakıp  aklına kaydediyordu. Bakışları dolgun dudaklarına kaydığında her zaman dikkat çekici ve kusursuz göründüğüne bir kez daha şahit oldu. Kendisi gibi başka erkeklerinde ona hayran bakışlarını yakaladıkça çileden çıkıyordu. Hayatı boyunca aklını bu derece karıştıran ve elde etme isteği uyandıran başka bir kadın olmamıştı. Daha öncede sevgilileri olmuştu ama hiç biri Yağmur’a hissettikleri gibi yakıcı değildi.

Genç kız etrafa göz atıp ‘Ya ben bu anı yaşamamak için  ne kadar çok çabaladım senin haberin var mı?’ Diye içten içe söylendi. Gözü ilerideki ikili cam kapıya kaydı. Diğer tarafında  yüzlerce kişi vardı ve her an birileri tuvaletlerin olduğu bölüme gelebilirdi. En son istediği Cenk ile baş başa görünmekti. “Lütfen  birileri görüp bizi yanlış anlayacak.” Diye bırakması için istemese de yalvarmak zorunda kaldı. Davet babası tarafından iş ortakları , arkadaşları ve yakın çevresini bir araya toplayıp güç gösterisi yapmak için organize edilmişti. Ev sahibi olarak insanların gözünde küçük düşmekten ve Cenk’le beraber anılmaktan çekiniyordu. Biliyordu ki duyulacak ufak bir dedikodu nişan tarihinin en kısa zamanda belirlenmesine neden olurdu.

“Görsünler kimseden çekinmene gerek olduğunu düşünmüyorum.” Dediğinde Yağmur’un kendisine ait olduğunu elinden gelse içeriye girip bütün davetlilere haykırırdı. Ama dilinin söylediğiyle  aklından geçen bir değildi. Söyledikleri gerçek olduğu takdirde tamamen kaybetme ihtimalini de göz ardı edemedi. Necati bey hiçbir zaman kolay bir insan olmamıştı ve nasıl tepki vereceği de belli olmazdı. Şirkette en büyük söz sahibiydi ve babalarının arasının açılmasını da göze alamazdı. 

 “Bunu nasıl söylersin  insanların hakkımda neler düşüneceği senin umurunda olmaya bilir ama benim umurumda.” Derken bir taraftan da öfkesini kontrol etmeye çalışıyordu. Cenk birçok genç kız için istenilecek bir eşti. Uzun ve yapılı bir vücuda sahipti. Gözleri yeşil kumral teni ile oldukça yakışıklıydı. Ama ne kadar ilgiyle bakmak istese de kalbi hiç bir tepki vermiyordu. Birine aşık olmak için yakışıklı olmak yeterli değildi. 

Bakışları sertleşti ve genç kıza “Kimsenin senin hakkında kötü konuşmasına izin vermem.” sözleriyle sahiplendiğini gösterdi.. 

“O halde hareketlerine ve tavırlarına dikkat et ve biri bizi görmeden gitmeme izin ver.” Sözleriyle dikkat çekmeye çalıştı. Köşeye sıkışmış olmak ve Cenk’in umursamaz tavırları birleşince daha çok sinirlendi. Ama Cenk zafer kazanmış gibi mutlu bir ifadeyle biraz daha yaklaşıp “ Seni bırakırım ama bir şartla.” Dedi konuşurken sırıtıyordu.

Yağmur duyacaklarının hoşuna gitmeyeceğini hissetse de istemeye istemeye “Ne şartından bahsediyorsun?“ diye sordu.

Bakışları genç kızın  dolgun dudaklarına kaydı. ‘Daha önce bu şerefe erişen olmuş mudur.’ Kaygısıyla bedenindeki bütün sinirler gerildi. Her şekilde ilk olmak istiyordu öpen, dokunan ve kalbine  sahip olan. Yağmur da ki farklılığı seviyordu etrafında camdan duvarları vardı. Soğuk ve mesafeli duruşuyla kimse bir adım ileriye geçemiyordu. İçinden bir ses öyle olmadığını söylüyordu. Etrafına ördüğü engelleri kendinin  kıracağına inanarak “O güzel dudaklarından bir kere öpmeme izin verirsen bırakırım.” Deme cesaretini gösterdi.