BANA KAL DE (AŞKIN SINAVI)

Şimdide uykumun katili.

Ertesi gün  Mukaddes hala valizlerini kapının  girişine bırakarak gideceğini herkese  duyuruyordu.

Kimse kalması için ısrar etmeyince biraz bozuldu. 

Kahvaltıdan sonra evde yaşayanlarla vedalaştı. Çalışanlardan sadece Şükran teyzenin kendisini uğurlamaya gelmesine aldırış etmemeye çalıştı. Şoförün yardımıyla arabaya yerleştirilen valizlerin peşinden giderken bile bakısları genç adamın tüylerini diken diken ettiğinden habersizdi.

 Araba hareket ettiğinde çalışanlar mutluluktan kendi aralarında sevinçlerini gösterirken Yağmur ve Demir bu durumu görmemezlikten geldi.   

Evin havası Mukaddes halanın gitmesiyle hemen  değişmişti. Çalışanlar sürekli emirler yağdıran, temizlikten şikayet eden ya da yemeklere kusur bulan biri olmayınca  işlerini daha istekli yapmaya başladılar. Bu durum en çokta Şükran teyzenin işine geldi çalışanlar ve halanın arasında arabuluculuk yapmaktan kendini yapması gereken hiç bir  işe veremiyordu.

Tabi bu değişiklikler sadece çalışanlar için geçerli değildi. Akşam işten erken dönen Yağmur kimseyi kandırmasına gerek olmadığını düşünerek   Demir’e olan kızgınlığını göstermek adına vakit kaybetmeden odasına çıktı.

Bir kaç görevlinin de yardımıyla Demir’e haber vermeden ona ait bütün eşyaları yan odaya  taşıyıp artık tek başına kalacağını ilan etti. Böylece evde de kendi üzerinde de hiç bir söz sahibi olmadığını göstermekti niyeti. Geç saatlere kadar odasına  kapanıp kitabını okurken içten içe Demir’in gelip kapıyı kilitli bulduğunda yaşayacağı şaşkınlığı düşünerek beklemeye başladı.

Hiç bir şeyden habersiz geç saatlere kadar Demir'de Arda’yla takılıp Yağmur’u huzursuz etmemek için eve herkes yattıktan sonra gelerek aralarındaki gerilimi biraz olsun azaltmaya çalışıyordu. Merdivenleri çıkarken sessiz olmaya çalışırken  hiçbir şeyden habersiz Yağmur’la kaldığı odaya girmeye çalıştı. Açamayınca biraz daha zorlayınca kilitli bir kapı ile karşı karşıya kaldı. Etrafına bakıp kimseyi rahatsız etmemek için kapıyı tıklatıp kısık sesle “Yağmur” diye sesini duyurmaya çalıştığında telefonunun melodisi duydu.  Cebinden çıkarıp ekrana baktığında Yağmur’un aradığını gördü. ‘Buda ne şimdi.’ diye söylendi ve telefonu açtı.

 “ Yağmur neler oluyor kapı kilitli.”

 “ Kusura bakma kapıyı açmak için müsait değilim.”

 “ Ne demek müsait değilim.”

 “ Hala gittiğine göre artık aynı odada kalmamız için bir neden göremiyorum. Bu nedenle artık bu odada kalmayacaksın. “

 “ Tamamda bütün eşyalarım içerde ayrıca ben nerde  uyuyacağım.”

 “ Eşyaların yan odada artık orda uyuya bilirsin. “

Dişlerinin arasından “  En azından haber verseydin seni rahatsız etmezdim.” Dedi. 

 “ Çok uykum var artık uyumak istiyorum iyi geceler.” diyerek telefonu kapattı.

Demir kapının önünde şaşkınlıkla elinde telefon  kalakaldı. Yağmur’un kendisini görmemezlikten gelmesini kabul etmek zorunda kalmıştı. Ama haber bile vermeden eşyalarıyla odadan atılmak zoruna gitmişti. Yağmur’a kızgınlıkla ‘Bir kaç gün içinde tekrar o odada kalmamı söylemezsen bende Demir değilim.’ Diye kendi kendine söylenerek yeni odasının kapısına doğru yürüdü.

Sabah çalışanlarda Demir’in başka bir odada kalmasını garipsememişlerdi. Eşyalarının taşındığında olacakları biliyorlardı. Aralarının bozuk olduğunu düşünüyorlardı. Ama sabah her şeyin normal seyirde ilerlediğini görünce tartışmadan daha farklı bir şeyler olduğunu düşünmeye başladılar. Yine de hiç biri konu hakkında yorum yapmayı göze alamadı. Yağmur vasiyetten dolayı yaptıkları kavgadan beri  işe şoförle gelip gidiyordu. Bu nedenle Demirden önce yada sonra evden çıkmayı tercih ediyordu. Kahvaltısını yapıp çıktığında Demir sofrada bir kez daha Deniz’le baş başa kaldı.