ꜰ ᴏ ʀ ᴇ ᴠ ᴇ ʀ ᴍ ᴏ ʀ ᴇ 「 ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ 」

Part [112] တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​က​ေတာ့ ကိုယ္​့႐ွဴးကိုယ္​ ျပန္​ပတ္​မိ​ေတာ့မယ္​

Zawgyi

“ .. ငါသိၿပီ ”

တိုျပတ္​ျပတ္​အ​ေျဖစကားက သိသိသာသာ တိုးလ်တယ္​ .. ။ ဖုန္​းခ်လိုက္​ၿပီးတဲ့​ေနာက္​ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေထာင္​့စြန္​း​ေတြဟာလဲ မဲ့က်တယ္​ .. ။

မွန္​လံုခန္​းထဲကတဆင္​့ျမင္​​ေနရတဲ့ ခ်ံဳခ်င္​့ၿမိဳ႕ရဲ႕ည႐ႈခင္​းက သိပ္​လဲ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတာပဲ​​ .. ။

ျမိဳ႕ျပရဲ႕နီယြန္​မီး​ေတြရယ္​ .. လမ္​းမက်ယ္​က်ယ္​ထက္​က အ​ေရာင္​အ​ေသြးစံုကား​ေတြရယ္​ .. ​ေန႔ဘက္​အလား ျပားပန္​းခတ္​ သြားလာလႈပ္​႐ွား​ေနၾကသူ​ေတြရယ္​ .. ။ လက္ရွိ​သူရွိ​ေနတဲ့ အထပ္​ျမင္​့မိုး​ေမွၽာ္​ဟိုတယ္​ခန္​းက​ေန ငံု႔မိုးၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ .. အကုန္​လံုးက ​ေသးငယ္​မႈန္​ပ်လို႔ .. ။

အမွတ္​မဲ့စြာပဲ သက္​ျပင္​း႐ွိဳက္​လိုက္​မိတယ္​ .. ။
သူ႔ရဲ႕လူ​ေနမႈဘဝ ျမင္​့မားလာတာနဲ႔အမွၽ .. အကုန္​လံုးဟာလဲ ဟိုးအ​ေဝးႀကီးမွာ ​​ေသးသိမ္​က်န္​ရစ္​ခဲ့သလိုပဲ .. ။ တျဖည္းျဖည္း မႈန္​ဝါးလာရင္း .. ​​​အဆံုးသတ္​မွာ​ေတာ့ လံုးဝ​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြားလိမ္​့မယ္​​ေပါ့ .. ။

နယ္​ပယ္​အစံုမွာ အႀကီးအကဲ​ေနရာရ​ေတာ့​ေရာ .. ဘာမ်ားထူးသြား​ေသးလဲ .. ။ မ်က္နွာဖံုး​ေ​ပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ​လူၿပိန္​း​ေတြၾကားထဲ သူတစ္​​ေယာက္​တည္​းကပဲ စစ္​မွန္​​ေန​ေတာ့​ေရာ .. ဘာမ်ားထူး​ေသးလို႔လဲ .. ။ ရွင္သန္ခ်ိန္တ​ေ​​​လွၽာက္လံုး .. ​အျမဲတမ္​း စည္းတစ္ခုျခားျပီး ​အားလံုးရဲ႕အ​ေဝးမွာ ​ေနခဲ့တယ္​ .. ။ အဆံုးသတ္​မွာ တိတ္​တိတ္​​ေလး​ေပ်ာက္​ကြယ္​မသြားခ်င္​တာကလြဲရင္​ .. ​ေတာင္​့တမိတဲ့ဆႏၵဆိုလို႔ တစ္​ခုတစ္​​ေလ​ေလး​ေတာင္​ ႐ွိမ​ေနခဲ့ .. ။

ပ်က္​ယြင္​း​ေနတဲ့မ်က္​ႏွာထားကို ႀကိဳးစားတည္​တင္​းလိုက္​တယ္​ .. ။ ဒီ​ေန႔မွာ သူမျဖစ္​မ​ေန​ေတြ႔ရမယ္​့ ဧည္​့သည္​တစ္​​ေယာက္​ ႐ွိ​ေနခဲ့ပါတယ္​ .. ။

__________________________________