ꜰ ᴏ ʀ ᴇ ᴠ ᴇ ʀ ᴍ ᴏ ʀ ᴇ 「 ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ 」

Part [97] ကံၾကမၼာ သို႔မဟုတ္​ ဖူးစာ [ ကံကြမ္မာ သို့မဟုတ် ဖူးစာ ]

Zawgyi

ဒီ​ေန႔နဲ႔ဆို သူ .. ခ်ံဳခ်င္​့ကို​​ေရာက္​​ေနတာ ​တစ္​ပတ္​တိတိ႐ွိျပီ .. ။

ဟိုက္​ခြမ္​း​ေကာအပါအဝင္​ အကုန္​လံုးကို အဆက္​အသြယ္​ျဖတ္​ထားဖို႔က ဖုန္​းပိတ္​ထားဖို႔တစ္​ခုတည္​းသာ လိုအပ္​တာမို႔ .. သိပ္​​ေတာ့အားထုတ္​​ေနစရာမလို .. ။ မန္​​ေနဂ်ာႀကီးကို​ေတာ့ ဒီလထဲ schedule ​​ေတြအကုန္​ ​ေနာက္​ဆုတ္​ထားဖို႔ ​ေသခ်ာမွာထားခဲ့တယ္​ .. ။ ​ေနာက္​ .. သူ႔ကို လိုက္​မ႐ွာဖို႔ .. သူ​ေပ်ာက္​​ေန​ေၾကာင္​း တျခားသူ​ေတြ မရိပ္​မိ​ေစဖို႔ကို​ေရာပဲ .. ။

“ အိုးဟိုး .. ဒီတစ္​​ေခါက္​မစ္​႐ွင္​က အႀကီးႀကီးပဲ ..
​တကယ္​မလြယ္​ဘူး .. တကယ္​မလြယ္​ဘူး .. ”

ဆိုၿပီး .. တတြတ္​တြတ္​​ေရရြတ္​ရင္​းက​ေနပဲ သူ႔သ​ေဘာကို လက္​ခံ​ေခါင္​းညိမ္​့​ေပးရဲ႕ .. ။

“ စိတ္​တိုင္​းက်​ေပ်ာ္​ခဲ့လူငယ္​​ေလး ..
အရမ္​းႀကီး​ေတာ့မၾကာ​ေစနဲ႔ .. မဟုတ္​ရင္​ ​ေအဂ်င္​စီက ငါ့ကို တျခားသူဆီပို႔လိုက္​လိမ္​့မယ္​ .. ”

လို႔လဲ စ​သလို​ေနာက္​သလို သတိ​ေပးစကားဆိုတယ္​ .. ။

မပီမသျပံဳးျပရင္​းသူက ဘာဝန္​ခံကတိမွ​ေတာ့ မ​ေပးျဖစ္​ .. ။ လူျမင္ကြင္းက​ေ​​န အရမ္​းအၾကာႀကီး​ေပ်ာက္​​ေနလို႔မျဖစ္​တာသိ​ေပမယ္​့ .. သူ႔ရဲ႕ယုန္​​ေကာင္​​ေလး သူ႔ရင္​ခြင္​ထဲ ျပန္​​ေရာက္​မလာမခ်င္​း သူကလဲ ခ်ံဳခ်င္​့က​ေနမျပန္​ဖို႔ ဆံုးျဖတ္​ထားတယ္​ .. ။ ဒီတစ္​​ေခါက္​မွာ​ေတာ့ျဖင္​့ ​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ဆိုတဲ့ယုန္​​ေကာင္​​ေလးကို ထပ္​ၿပီးအဆံုး႐ွံဳးမခံႏိုင္​​ေတာ့ဘူး .. ။ ဘယ္​လိုနည္​းနဲ႔မွ သူက .. ​ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ​​​ဆံုးရွံဳးခြင္​့မ​ေပး​ေတာ့ပါဘူး .. ။

မွန္နံရံထက္က ​​လိုက္​ကာ႐ွည္​​ေတြကို ဆြဲဖယ္​လိုက္​တဲ့အခါ .. ​ေန​ေရာင္​ပ်ပ်က သူ႔မ်က္​ႏွာထက္​ ျဖာက်လာတယ္​ .. ။ ​ခ်စ္​ရတဲ့​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႕က​ေလးမို႔လဲ ျဖစ္​လိမ္​့မယ္​ .. ။ ခ်ံဳခ်င္​့ရဲ႕​ေကာင္​းကင္​ႀကီးက ပိုျပာၿပီး .. ​​ေန​ေရာင္​ျခည္​ကလဲ ပိုၿပီး​လတ္ဆက္​ေ​​ႏြး​ေထြး​ေနခဲ့ .. ။ ​​လက္ဖမိုးတစ္ဖက္​​ကို မ်က္​ဝန္​း​ေတြထက္​တင္​ၿပီး ​ေန​ေရာင္​က​ေန ကာလိုက္​တယ္​ .. ။ အခုခ်ိန္​ သူလိုအပ္​​ေနခဲ့တာ ​ေန​ေရာင္​ျခည္​​ေႏြး​ေႏြးထက္​ .. ​ေ႐ွာင္​းက်န္​႔ရဲ႕​ေထြး​ေပြ႔မႈသာ ျဖစ္​​ေနခဲ့လို႔ .. ။