ꜰ ᴏ ʀ ᴇ ᴠ ᴇ ʀ ᴍ ᴏ ʀ ᴇ 「 ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ 」

Part [114] စ​ေတးခံ​ေတြဆိုတာ ဟိုးကတည္​းက႐ွိတယ္「စတေးခံတွေဆိုတာ ဟိုးကတည်းကရှိတယ်」

Zawgyi

မနက္​ခင္​း​ရဲ႕​ေလ​ေျပ​ေအး​​ေအးက ခ်မ္​းစိမ္​့စိမ္​့နဲ႔ .. ။

ဒါမွမဟုတ္​ ..
သူတို႔ကိုက ​ေက်ာခ်မ္​း​ေနမိတာလဲျဖစ္​မယ္​ .. ။

အင္​း .. ။
ၾကမၼာဆိုးဟာ အဆံုးမသတ္​​ေသးသ​ေရြ႕ .. ​ေနာက္​​ေက်ာမလံုတဲ့ ​ေန႔ရက္​​ေတြဟာလဲ ဆက္​​ေနဦးမွာပါပဲ .. ။

____________________________

“ ​ေကာင္​းလိုက္​တာ .. ​ေနာက္​ဆံုးမွာ လုပ္​ႏိုင္​ခဲ့ၿပီ ..
ကြၽန္​​ေတာ္​ တကယ္​ ခင္​ဗ်ားအတြက္​ ဝမ္​းသာတယ္​ ဟိုက္​ခြမ္​း​ေကာ .. ”

ပါးခ်ိဳင္​့​ေလးႏွစ္​ဖက္​ ခပ္နက္နက္​​​နစ္​ဝင္​သြားတဲ့အထိျပံဳးျပရင္​း သူ႔​ေ႐ွ႕မွာ႐ွိ​ေနတဲ့ ​ေကာင္​​ေလးငယ္​က .. တကယ္​လဲ ဝမ္​းသာရႊင္​ျမဴး​ေနဟန္​နဲ႔ .. ။

ႀကိဳးစားမႈ​ေတြ အရာထင္​လာခဲ့တာလဲျဖစ္​မယ္​ .. ။ အဆံုးသတ္​အခ်ိန္​ဟာ သိပ္​ကို နီးကပ္​လြန္​း​ေနၿပီမို႔လဲျဖစ္​မယ္​ .. ။ သာမန္​​ေန႔ရက္​က​ေလးရဲ႕ မနက္​ခင္​းတစ္​ခုမွာ .. သူက လ်ဲ႕ပင္​းကို ဆင္​့​ေခၚႏိုင္​ခဲ့ပါတယ္​ .. ။

“ စန္​႔က်င္​ .. ငါအခုထိ အိပ္​မက္​လို႔ထင္​​ေနတုန္​းပဲ .. ”

“ အိပ္​မက္​မဟုတ္​​ေၾကာင္​း ကြၽန္​​ေတာ္​ သက္​​ေသျပ​ေပးမယ္​ .. ”

“ . . . ”

အျပံဳးခ်ိဳ​ေတြနဲ႔ စန္​႔က်င္​က သူ႔အက်ႌ​ေကာ္​လာကို ဆက္​ခနဲဆြဲယူလို႔ အနမ္​းတစ္​ခု အစျပဳဖို႔ျပင္​တယ္​ .. ။ မ်က္​ဝန္​း​ေတြ​ေမွးစင္​းလိုက္​ရင္​း အလိုက္​သင္​့တုန္​႔ျပန္​ဖို႔ သူ႔ဘက္​ကလဲ အဆင္​သင္​့ျဖစ္​​ေနခဲ့ပါတယ္​ .. ။

ဆိုတဲ့တိုင္​​ေပါ့ .. ။

မ်က္​ႏွာႏွစ္​ခု နီးကပ္​ထိစပ္​သြားဖို႔ တစ္​စင္​တီမီတာ​ေလး​ေတာင္​ မလို​ေတာ့တဲ့အခ်ိန္​မွာမွ .. က်ိဳးခ်န္​က သူ႔အိပ္တဲ့အ​ကန္​႔ဆီက ဝုန္​းဒိုင္​းထထြက္​လာ​ေလရဲ႕ .. ။

“ ၾကည္​့စမ္​း .. ဒီႀကီးျမတ္​လွတဲ့က်န္​းသခင္​က ​ေနာက္​ဆံုးမွာ ဆင္​့​ေခၚႏိုင္​ခဲ့ၿပီပဲ မဟုတ္​ဘူးလား .. ”