ꜰ ᴏ ʀ ᴇ ᴠ ᴇ ʀ ᴍ ᴏ ʀ ᴇ 「 ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ 」

Part [119] ဘယ္​​ေတာ့မွ ႏႈတ္​မဆက္​​ေၾကး 「ဘယ်တော့မှ နှုတ်မဆက်ကြေး」

Zawgyi

“ စန္​႔က်င္​ .. စန္​႔က်င္​ ..
မင္​း ဘာမွမျဖစ္​ရဘူး .. ဘာမွမျဖစ္​ဘူး .. ဘာမွမျဖစ္​ဘူး .. ​ေနာ္​ .. သိတယ္​မလား .. ”

“ သြား .. သြားပါ​ေတာ့ .. . ”

“ မဟုတ္​ဘူး .. မင္​း .. ဘာမွမျဖစ္​ရဘူး ..
ငါ .. မသြားဘူး .. မင္​းကိုထားခဲ့ၿပီး မသြားပါဘူး .. . ”

သူ႔ခႏၶာကိုယ္​ထက္​ လမ္​းတံတားလုပ္​ၿပီး အကာအကြယ္​စည္​းဝိုင္​းအတြင္​း ဝင္​ႏိုင္​ဖို႔ႀကိဳးစားတဲ့ အ​ေလာင္​​း​ေကာင္​​ေတြ .. သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ​​ဘာျဖစ္​လို႔ျဖစ္​သြားမွန္​း မသိလိုက္ခ​င္​မွာဘဲ တစ္​စစီပဲ့​ေႂကြက်ကုန္​တယ္​ .. ။ ​ေျမျပင္​ထက္​ ငိုက္​စိုက္​ခ်ထားတဲ့ဓားဦးဆီမွာ​ေတာ့ ​ေသြး​ေစးညိဳညစ္​ညစ္​​ေတြဟာ စီးက်လို႔ .. ။

အ​ေလာတႀကီးႏိုင္​စြာ ​ေပြ႔ဖက္​လာသူရဲ႕ရင္​ခြင္​ထဲ သူ႔ဦး​ေခါင္​းငယ္​ဟာ ၿငိမ္​ျငိမ္​​သက္​သက္​ .. ။

သူ႔အတြက္​ ဝမ္​းနည္​းငို​ေႂကြး​ေနမွန္​းသိရ​ေတာ့ ထပ္​တူလိုက္​ဝမ္​းနည္​းရင္​းက​ေနပဲ .. အ႐ူး​ေလးလို ပီတိလဲ ျဖာမိ​ေသးရဲ႕ .. ။ ဒီလူသားႏွလံုးသားထဲမွာ သူဟာလဲ တစ္​​ေနရာစာရယူႏိုင္​ခဲ့​ေၾကာင္​း ​ေသခ်ာသြားၿပီမို႔ .. သူတစ္​ကိုယ္​တည္​း ​ေ႐ွ႕ဆက္​ရမယ္​့ခရီးမွာ စိတ္​​ေအးခ်မ္​းသာႏိုင္​မွာ ​ေသခ်ာတယ္​ .. ။

​​ေလးလံအိက်လာတဲ့ မ်က္​ခြံ​ေတြကို ၾကိဳးစားအံတုလိုက္​တယ္​ .. ။

မ်က္​ဝန္​း​ေတြ ​လံုးဝ​ေမွးမွိတ္​မသြားခင္​ ..
အသက္​႐ွဴႏွဳန္​း​ေတြ ရပ္​တန္​႔မသြားခင္​ ..

သူက .. ဒီလူသားကို မျဖစ္​မ​ေန ​ေျပာရမယ္​့စကားတစ္​ခြန္​းလဲ ႐ွိပါ​ေသးတယ္​ .. ။

“ ​ေတာင္​း .. ပန္​ ပါတယ္​ .. ”

“ မလိုဘူး .. မလို​ေတာ့ပါဘူး ..
မင္​းသာ အသက္​႐ွင္​​ေပး​ေနရင္​ ရၿပီမို႔ .. ငါကပဲ ​ေတာင္​းပန္​ပါ့မယ္​ .. ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး .. ​ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခဏ​ေလာက္​ေ​လးပဲ ထပ္ျပီး​အားတင္​းထား​ေပးပါဦး .. ”