Fidan

•18•

"Yengem, ister misin biraz daha koyayım ?" Kısık sesle soran yengeme dönerek gözlerimi büyüttüm. Kahvaltılıkla dolu tabağımı göstererek konuştum.

"Daha bu poğaçaları nasıl yiyeceğimi bilemiyorum yenge." Annem lafa karışarak konuştu.

"Koy koy düğüne kadar kilo alsın az. Bir deri kaldı zaten son zamanlarda." Sözleriyle moralim düşerken yengem hemen konuyu ele aldı. "Fidan,her haliyle güzel bence. Değil mi Tuncer ?" Dediğinde gülümseyerek bana bakan abim cevap verdi.

"Hemde, çok." Dediğinde kocaman gülümsedim. Telefonumun çalmasıyla masadaki telefonumu elime aldım.

Kenan

Üzerindeki ismi görünce şaşkınlıkla kaldım. Neden beni arıyordu bu adam ? Yine ne vardı ? Zaten iki dakika mutlu olsam direk kendini hatırlatıyordu.

Abime dönüp "Hemen geliyorum." Abim başını sallarken masadan kalkıp odama doğru yürüdüm.

Odamın kapısı kapatıp aramayı cevapladım.

"Neden bu kadar geç açılıyor bu telefon ?" Dediğinde gözlerimi devirdim. Sesi biraz sinirliydi.

"İşim vardı. Bir şey mi söylücektin ?" Diye direk konuya girdim.

"Evet, birazdan kapında olurum. Hazırlan birlikte şu gelinlik işi için ölçü alınıcak." Şimdi sesi daha sakindi. Geç açmama sinirlenmişti.

"Tamam." Sözlerimden sonra telefon kapandı. Yine aynısı olmuştu. Üzerime kapatılan bir telefon.

Üzerimde zaten annemin elbiselerinden biri vardı. Oldukça güzeldi. Siyah gül kurusu yeşil gibi karışık renklerden oluşuyordu. Açık göğüs kısmı ve geniş kolları vardı. Dizlerimin üstünde bir elbiseydi.

Boydumda ise ince bir kolye vardı. Ve kolumdada aynı şekilde bir bileklik.

Hazırlanmama bile gerek yoktu. Akılıktan siyah kol çantamı aldım. İçersine telefonumu ve cüzdanımı koydum. Dolaptan siyah spor ayakkabılarımı çıkardım.

Odamdan çıktım. Salonda kahvaltı yapan herkes bana döndü.

"Gız nereye böyle ?" Diyen annemdi. Bir kaç adım atıp tam önlerine gelerek konuştum.

"Kenanla birlikte gelinlik için ölçü aldırmaya gidiyorum." Annem gülümsedi.

"İyi, iyi gez oğlanla azcıkta." Dediğinde hiç bir şey demedim. Gözlerimi abime çevirdiğimde yengeme bakıyordu. Yengemde aynı şekilde ona.

Gözlerindeki acıyı görebiliyordum.

Gece konuşmalarını duyduğumdan haberleri yoktu. İyilide yoktu. O gece o sözleri duyduğumda göz yaşlarımı görmeleri sadece onları daha çok üzerdi.

Ama ikiside şu an üzgündü o geceden beri. Yengemin sesi kısıktı ve abimin bakışları hüzünlüydü.

Yutkundum.

"Ben çıkıyorum. Size afiyet olsun." Dediğimde yengem bana dönüp konuştu. "Ama hiç bir şey yemedin. Hem aç aç gitmek olmaz." Dediğinde itiraz ettim.

"Aç degilim aslın-" dediğimde yengem elindeki kese kağıdının içerisinine iki poğaça koydu.

"Almazsan üzülürüm,Fidan. Hem kendi ellerimle yaptım. Tamamen sağlıklı dışarıdakiler gibi değil ki yengem." Dediğinde pes ederek gülümsedim. Elindeki kese kağıdını alıp çantama koydum.