Fidan

•12•

Sadece kala kaldım. Karşımdaki adamın yüzüne boş bir şekilde bakıyordum.

Çünkü hiç bir şey anlamıyordum. Neden o meleğin ben olduğunu söylemişti ki ? En önemli soru sanırım buydu. Neden bu meleğe benim ismimi veriyordu ?

Kafamda onlarca soru vardı. Boş bakışlarıma karşılık konuştu.

"Zamanı gelince her şeyi anlayacaksın, Fidan. Sadece şunu söyleceğim. Bu melek çok fazla kırgın değil mi ?"  Gözlerimi masanın üzerindeki döndürgüğü melek figürüne çevirdim. Onu hızla çeviyordu. Bu görüntü sanki o meleği hırpalıyormuşçasına bir görüntü sunuyordu.

Canının yanmasını umursamadan onunla uğraşıyordu. Yutkundum. Bir melek figürüne neden bu kadar anlam yüklediğimi anlamadım. Belkide onun benim olduğumu söylediği için dikkat kesilmiştim. Ya da sadece ağlayan suratına güçsüzce kalbini tutuşuna karşılık güçlü ve heybetli duran kanatları dikkatimi en başında çekmişti.

"Bunun sebebi bedel ödemiş olması." Çevirdiği melek figürünü durdurdu. Gözlerini melekten kaldırıp bana çevirdi.

Gözlerindeki bakış duygusuzlukla doluydu.

"Bu evcilik oyununun bir kuralı daha var. Her şeyin bir bedeli vardır. Bu evcilik oyununa göre oynamazsan bedelini ödemelisin. Benim kurallarımdan ve ya dediklerimden çıkarsan bir bedel ödemelisin." Kesin sözlerininden sonra sandalyesine oturdu. Kurulduğu sandalyesinde emin bir şekilde bana bakıyordu. Oldukça kesin ve ciddi görünüyordu.

Sanki bütün gücün kendisinde olduğunu gösteriyordu bu kuralla. Bu evliliğin sutunlarını onun diktiğini ve bozan döken kişininde onun olduğunu söylemek istiyordu.

"Kenan Alacalı eşi gibi davranmazsan bunun bir bedeli olucak. Kısacası canının yanmasını istemiyorsan dediklerimi dinleyeceksin."

Olduğum yerde kala kaldım. Bu da neydi ? Bu saçmalıkta neydi ?

Bedel ödemek mi ? Hangi devirde yaşıyoruz ?! Dedikleri sadece saçmalıktan ibaret.

"Saçmalık !" Tükürürcesine sözlediğim sözlerle yüz hatları gerildi. Gözleri şimdi öfke doluydu.

Ona karşı çıkmamı beklemiyordu. Açıkçası ne bekliyordu ki ? 'Sen evin erkeğisin senin dediğin olur'
Bu kelimeyi duymayı bekliyorsa sadece gülerdim suratına karşı. Çünkü asla bu tabir gerçek olmayacaktı.

"Bedel ödemek istemiyorsan hata yapma." Öfke ile söylediği kesin sözlerinden sonra devam etti.

"Seni bu evliliğe zorlamıyorum. İstemiyorsan ailene olacak için gelip sızlanma. Her şey açık ve net, Fidan. Yaptığın hataların bir bedeli olacak." Gözlerini gözlerimden bir an olsun çekmedi. Geri adım atmıyordu. Dediği gibi bedel ödemenin saçmalık olduğunu düşünmüyordu.

Gözleri meydan okurcasına bakıyordu. Gerekirse benimle savaşacaktı bu konuda. Çünkü oldukça önem veriyordu hata yapmamam için bedel ödemeye.

Durdum ve düşündüm. Bakışları sadece meydan okurcasınaydı.

Belkide beni korkutmak istiyordu bakışlarıyla ve bu aptal bedel olayıyla.

Ondan korkmuyorum. Bu kuralardan ne de bedel ödemekten, hele hiç.

Bende onun gibi meydan okurcasına baktım. Emin adımlarla masasına yöneldim. Elimi uzatarak konuştum.

"Bu evliliğin her saçmalığını kabul ediyorum, Kenan Alacalı." Kendimden emin sözlerimim karşısında gözleri ilk elime takıldı. Alayla gülümseyerek yüzüme baktı. Söylediklerim mi ona komik gelmişti bilmiyorum ama elini uzatarak elimi sıktı.