Oh, My Daughter! (✓)

Merhaba, Yeni Hayatımız ~

Birini sevdiğiniz de gözlerinize sisten bir perde indiğini söylerler. Sevdiğiniz kişi dışında kimseyi görmez, kimseyi dinlemezsiniz. Nerde olduğunuzun yada ne yaptığınızın bir önemi yoktur. Önemli olan tek şey onunla beraber olmanızdır.

" Yeni hayatına Merhaba. “

Bizi birbirimizden ayıran kalın cama terden ıslanmış alnımı yasladım. İçeride dolaşan doktor ve hemşirelerin yüzünde ki rahatlama hissinin aynısı bende de vardı. 1 hafta boyunca uyanmamasının nedenini düşünen beynim, doktorların odaya her girmesinde telaşlanan kalbim, doğru düzgün uyuyamadığım için çökmüş bedenim, rahatladı...

Derin bir nefes alıp verdim. Çünkü biliyordum. Bu sondu. Ne ben onu bir daha bırakacaktım ne de onun beni terk etmesine için verecektim.

Beni hatırlamıyor olsa bile.

Tıpkı yazdığı mektupta ki gibi..

" Lütfen.. Lütfen, beni hatırla. “

Hemşirenin haber verdiği annesi koşarak yoğun bakım ünitesine geldi. Başkan Lee sadece birkaç saatlik işi olduğu için tekrar şirkete dönmek zorunda kalmıştı. Ben şanslıydım. Çünkü şirketten çıkıp odanın önüne daha yeni gelmiştim ve aradan 2 dakika bile geçmeden Mari'nin bilinci açılmıştı.

“ Korkuyorum. “ Mama, hastanede ki arkadaşlığımızdan sonra ona böyle seslenmemi istemişti artık, camın kenarına koyduğum ellerime yapışarak endişeli gözlerini bana doğrulttu.

" Neden? “ diye sordum, aynı korkunun üzerimde olduğunu bile bile. Ya bizi hatırlamazsa..

Görebildiğini anlayabiliyordum, doktorun odanın içinde yaptığı kısa bir muayenden sonra anlamıştım.

" Lee Moonri, hayatımda gördüğüm en güçlü insan. Eğer öyle olsa bile, " Camın arkasında doktorun bize baş parmağını gösterdiğini gördüğüm de üzerime yığılan duyguları anlatmamın imkanı yoktu. Mutluluk. Bu saf mutluluktu..

Gözümden akan yaşları hissedebiliyordum. Ben erkeğim. Erkekler sessiz ağlar.

" Merhaba, yeni hayatına. “

~ ~ ~ ~

OY vermeden sakın kapatmayın sayfayı ^_^