ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေပ်ာက္ေနတာ ဘယ္ကိုသြားခဲ့လဲလို႔အခါတစ္ရာမကေမးေနတာေတာင္မွ ဘယ္သြားၿပီး ဘာလုပ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေရွာင္းက်န္႔ကတစ္ခြန္းမွဖြင့္ဟမလာခဲ့ဘူး။
"စားစမ္းပါကြာ...ေအးမသြားခင္ေလး.."
သူ႔ကိုဆူဆဲမာန္မဲေနရင္း...
ေရွ႕က ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ပန္းကန္ကိုပဲသိပ္မပူေအာင္လို႔ေလတဖူးဖူးမႈတ္ေပးေနတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕နႈတ္ခမ္းစုစုေလးေအာက္ကမွည့္နက္ေလးကိုပဲ သူေငးေနမိတယ္။
ကိုေတးကေတာ့ အလုပ္ထဲယူသြားရမယ့္အိတ္ကိုစစ္ေဆးရင္း ေပါင္မုန္႔တစ္တံုးကိုဝါးေနေလရဲ႕။
"ကို...ကမွမေျဖတာ..."
သူ႔ရဲ႕ကို'ဆိုတဲ့ေခၚသံေလးေၾကာင့္ ငေတးကလည္းသူတို႔ရွိရာကိုဖ်တ္ခနဲလွည့္ၾကည့္လိုက္သလို၊ ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးလဲ႐ုတ္တရက္ဖ်န္းခနဲထူပူလို႔သြားရင္း...နီရဲလို႔သြားခဲ့ရသည္။
ေဘးမွာဘယ္သူဘယ္ဝါ၊ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္ရွိရွိ...
အဲဒီနာမ္စားကိုေခၚထုတ္လိုက္ဖို႔မတြန္႔ဆုတ္တတ္တဲ့ရိေပၚကို ဂြပ္ခနဲေခါက္ထည့္ခ်င္တဲ့လက္ကယားလို႔။
"မေျဖခ်င္လို႔ဆိုတာ...မင္းသိသိႀကီးနဲ႔...စားပါဟ...
ဒီေန႔ငါကိစၥရွိေသးတယ္...
မင္းကိုပို႔ၿပီးေတာ့ ငါအလုပ္သြားရမယ္..."
"ေအဂ်င္စီကိုသြားမွာလား..
ဒီတစ္ခုပဲလား...
ဆန္ကုန္သည္မ်ားအသင္းနဲ႔အစည္းေဝးရွိေသးတယ္ဆို...
ဒီညဖက္ရွင္ဒီဇိုင္နာညစာစားပြဲရွိေသးတယ္မဟုတ္လား..."
တကယ္ဆိုေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕အခ်ိန္ဇယားေတြကိုသူသိသိႀကီးနဲ႔အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာၿပီးေမးေနမိတာ။
အခ်ိန္ကိုတမင္ဆြဲရွည္ေနျခင္းပဲ။
"ဟုတ္တယ္...ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားရံုးနဲ႔ မသန္စြမ္းကေလးမ်ားရန္ပံုေငြရိႈးပြဲကိစၥရွိတယ္...
ေနာက္ႏွစ္နာရီေလာက္အမွီအေရာက္သြားရမွာ..."
"ဒီေန႔ကြ်န္ေတာ့္ကိုေဘးမွာေခၚထားလို႔မရဘူးလား..."
အရဲစြန္႔ၿပီးေမးတယ္ဆိုတာထက္ ရိေပၚကသူ႔ဆႏၵေတြကိုထုတ္ေဖာ္ျပသေနတာသက္သက္ပါပဲ...။
ေနာက္ၿပီးညာတာပါေတးနဲ႔ကပ္ေနခ်င္ေနတာလည္းပါတယ္။
YOU ARE READING
ေနာက္ဆံုးမင္းနဲ႔ / နောက်ဆုံးမင်းနဲ့
Fanfictionစားမယ္ ေခါင္းေတာ့စားမယ္ ယာကူဇာဂိုဏ္းအေၾကာင္းေတြပါမယ္ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲမင္းသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခိုင္ၿမဲတဲ့သံေယာဇဥ္အေၾကာင္းေလးေတြပါမယ္ ၾကည္ႏူးမယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ ဆံုးရံႈးမယ္ လြမ္းေဆြးမယ္ နာက်င္မယ္ အေဝးဆံုးေဝးကြာၾကၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဆံုမယ္ role အရမ္းစြဲၿပီး...
