လီယို....ဖိုးရွှေလမင်းလဲမဟုတ်သလို...
အောင်သွယ်တော်ဘဝကိုလဲမနှစ်သက်ပါ...။
ဒါပေမယ့် လက်ရှိမှာတော့...အဖြည့်ခံဖြစ်လို့နေရဆဲ...။
လက်တွေချိတ်ပြီး ပျော်ရွှင်ရင်းတွဲသွားကြတာမဟုတ်တောင် ကျောပြင်လေးတွေကိုမမြင်ချင်လို့မျက်နှာလွဲထားမိတယ်...။
တကြိမ်ပြီးတကြိမ်နဲ့ မြင်ဖန်များလာရင် ရိုးသွားမလားမပြောတတ်ပေမယ့်...အခုလက်ရှိမှာတော့ စိမ်းသက်နေတုန်းပဲ...။
"ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်...တို့ဆရာလေး တသက်လုံးအထီးကျန်နေမှာထက်စာရင်တော့..."
ကားထဲမှာစောင့်ကျန်ခဲ့ကြရင်း အာ့ခီကအမှတ်တမဲ့ပြောမိတယ်...။
ပြီးမှသတိရလာခဲ့လို့ ကြည့်လိုက်တော့...လီယို့မျက်နှာလေးမှိုင်းညှို့လို့နေပြီ...။
"ဟာ...ဆောရီး...တမင်ပြောတာမဟုတ်ဘူး..."
"သိပါတယ်...အာ့ခီနီးရာ...
အဲဒါ အမှန်ပဲဆိုတော့ လက်ခံရမှာပဲလေ..."
"မင်းကိုအားနာပေမယ့်ကွာ...
ငါတို့အနေနဲ့ ဆရာလေးကို မိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့တကယ်လက်ထပ်စေချင်တာ...
ကလေးသေးသေးလေးတွေမွေးပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေထိုင်သွားစေချင်တာ...
အခုဆိုမင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲ...
ဆရာလေးကအတိတ်တွေထဲမှာပဲ ငြိမ်သက်အေးခဲပြီးတော့နေနေတာ...
တကယ်ဆို အတိတ်မှာသူဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့အရာတွေအစား လက်ရှိမှာပျော်ရွှင်မှုတွေကိုရရှိနေရမှာမဟုတ်လား..."
အဲဒီလိုဆိုတော့လည်း အစ်ကို့ကို သနားမိသားပဲ...။
အတိတ်ထဲမှာပဲပိတ်လှောင်ပြီး အချုပ်ခံရင်းဖြတ်သန်းနေခဲ့တာ...
သူဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အိပ်မက်၊ ဘဝ၊ ဝါသနာ၊ အောင်မြင်ခြင်းတွေအစား...ပျော်ရွှင်စရာနည်းနည်းလေးတောင်မရှိတာကရင်နာစရာ...။
"ဒါတွေအားလုံး ရိပေါ်ဆိုတဲ့ဟိုငနဲကြောင့်..."
သိပ်မဆိုင်ဘူးဆိုပေမယ့်...ဒါဟာလည်း ရှောင်းကျန့်မပျော်ရွှင်ရခြင်းရဲ့အကြောင်းပြချက်ပဲမဟုတ်လား...။
"အဲဒီကောင်အကြောင်းတွေဘာမှကိုမသိရတော့တာနော်..အာ့ခီနီး..."
"အင်း...ရူးသွပ်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားတာလို့ပြောနေကြတယ်..."
YOU ARE READING
ေနာက္ဆံုးမင္းနဲ႔ / နောက်ဆုံးမင်းနဲ့
Fanfictionစားမယ္ ေခါင္းေတာ့စားမယ္ ယာကူဇာဂိုဏ္းအေၾကာင္းေတြပါမယ္ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲမင္းသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခိုင္ၿမဲတဲ့သံေယာဇဥ္အေၾကာင္းေလးေတြပါမယ္ ၾကည္ႏူးမယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ ဆံုးရံႈးမယ္ လြမ္းေဆြးမယ္ နာက်င္မယ္ အေဝးဆံုးေဝးကြာၾကၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဆံုမယ္ role အရမ္းစြဲၿပီး...
