တိုက်ိဳနာ့ရီတာေလဆိပ္ႀကီးကိုေျခခ်မိလိုက္တာနဲ႔ ငါဟာအရင္ကလို ေရွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့လူမဟုတ္ေတာ့ဘဲ...
ကင္း'အေနနဲ႔ျဖစ္သြားၿပီဆိုတဲ့စိတ္ကိုေခါင္းထဲမွာေရာ၊ ရင္ဘတ္ထဲမွာပါစြဲၿမဲၿပီးမွတ္သားလိုက္မိတယ္။
ဒီလမ္းအခ်ိဳးေလးမွစၿပီး ေရွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့သူ႔ဘဝဟာအသစ္တဖန္စတင္ရေတာ့မယ္။
"ထြက္ေပါက္ကိုတည့္တည့္ထြက္သြားၿပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္ကိုခ်ိဳးလိုက္...
ၿမိဳ႕ထဲသြားမယ့္ဘတ္စ္ကားတာမီနယ္လ္ကိုေတြ႕ရမယ္...
အဲဒီမွာရပ္ထားတဲ့ Limousine bus ကားအနီေရာင္
နံပတ္ xxxxx အဲဒီကားေပၚကိုတက္စီးသြား...အျမန္လမ္းေပၚေရာက္ရင္ ေနာက္ကားတစ္စီးထပ္လဲစီးဖို႔သူတို႔ေျပာလိမ့္မယ္..."
လီယိုလမ္းၫႊန္ေနတဲ့အတိုင္း ေလဆိပ္သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္းဝတ္စံုနဲ႔ ေရွာင္းက်န္႔ကေခ်ာေမာစြာပဲ လာႀကိဳတဲ့ကားေပၚေရာက္သြားခဲ့တယ္။
"မင္းကေရာ...မင္းကဘယ္လိုထြက္လာမွာလဲ လီယို..."
"ကြ်န္ေတာ္ကကိစၥမရွိဘူး...အစ္ကို...
ဒါမ်ိဳးေတြက႐ိုးေနၿပီ..."
ဒီလိုလမ္းေၾကာင္းလြဲတာေတြကသူလုပ္ေနၾကမို႔ လီယိုကကိုယ့္ဘာသာမပူပင္မိပါဘူး။
သူ႔အေဖဆီကေနအႀကိဳလႊတ္တဲ့ကားေတြကေလဆိပ္အဝမွာေရာက္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွာလည္း ဦးဂ်ိဳးဝီရဲ႕လူေတြကေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးေနၾကတယ္။
လီယိုကသူစီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ကားေပၚတက္ၿပီးေလဆိပ္ထဲကေနေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကေနဦးဂ်ိဳးဝီရဲ႕လူယံုေတြလည္းလီယို႔ကိုေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
"ေရွာင္းက်န္႔နဲ႔တူတာဆိုလို႔ဘယ္သူမွမပါလာပါဘူး...ဆရာဂ်ိဳးေရ..."
"သူ႔ေဘးမွာေရာ အေဖာ္ဘာညာမပါဘူးလား..."
ကိုယ္တိုင္လိုက္မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ ဂ်ိဴးဝီကဖုန္းနဲ႔ပဲၫႊန္ၾကားရတာျဖစ္သည္။
"မပါဘူး...ဆရာ...လီယိုတစ္ေယာက္ထဲ..."
"မျဖစ္ႏိုင္ဘူး...ဒီေန႔ဒီေကာင္ေရာက္မလာရင္ အားလံုးအက်ိဳးနည္းကုန္မွာကို ဆန္းကာဒိုတို႔သိကိုသိတယ္..."
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္..."
"ေအး...ဒီေန႔ ညေနေစာင္းတဲ့အထိ လူဝင္မႈစစ္ေဆးေရးမွာေသခ်ာၾကည့္ထား...တ႐ုတ္ပတ္စ္ပို႔နဲ႔လူေတြကိုတစ္ေယာက္မွမလႊတ္ေစနဲ႔..."
YOU ARE READING
ေနာက္ဆံုးမင္းနဲ႔ / နောက်ဆုံးမင်းနဲ့
Fanfictionစားမယ္ ေခါင္းေတာ့စားမယ္ ယာကူဇာဂိုဏ္းအေၾကာင္းေတြပါမယ္ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲမင္းသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခိုင္ၿမဲတဲ့သံေယာဇဥ္အေၾကာင္းေလးေတြပါမယ္ ၾကည္ႏူးမယ္ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ ဆံုးရံႈးမယ္ လြမ္းေဆြးမယ္ နာက်င္မယ္ အေဝးဆံုးေဝးကြာၾကၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပန္ဆံုမယ္ role အရမ္းစြဲၿပီး...
