[ D E A D T A R G E T ]

Target #4 - Visitors

Target #4 - Visitors

Cyrene's p.o.v

     Tutal wala naman na akong ganang maligo, ang tanging ginawa ko na lang ay ang bantayan sina mom, dad at pati narin si Francis.

Hanggang ngayon kasi hindi parin mawala-wala sa isipan ko lahat nang himalang nangyari sa cr.

It was embarrasing. Like hell.

Wala na akong kasalanan don. He didn't even locked the door, kaya ang akala ko walang katao-tao, and then all I know is nandodoon din siya sa loob.

Aiisshh!

Gago nga naman talaga.

Napailing-iling na lang ako dahil sa mga iniisip ko. Kung pwede lang sanang umalis dito, well kanina ko pa sana ginawa.

Bad thing is hindi ko iyon kayang gawin, because of my family. Mas magandang we stay here muna, kesa sa maghanap pa kami nang ibang bahay na iba na naman ang sasalubong.

Not human but zombies. Kaya I made up my decision, na dito na lang kami tumira pansamantala.

"Ahmm hi!"

Napabalik riyalidad na lang ako nang may magsalita sa likuran ko.

I saw her handing me a cup of something?! I don't know if kape or tea or what.

"Hi!" I said.

Inilahad niya saakin ang hawak hawak nitong baso. And I accept it naman.

Doon ko din nalaman na kape pala ang laman nang baso. Malamang, siguro wala nang mahagi-hagilap na tsaa dito sa mundong ginagalawan namin.

Ramdam kong umupo ito sa tabi ko. Wala naman akong kaimik-imik.

I was just wondering na talaga bang magkapatid sila nang kuya niya. Kasi, they're different.

I mean, magkaiba sila nang paguugali. Her kuya was a pathetic, stupid, weirdo, and I think he's also a bad guy.

"Ahmm... how was your feeling?" she started with a question.

Nakatingin lang ako sa hawak hawak kong baso na kabibigay niya lang.

I take a deep breath bago ako magsalita.

"Feeling good. But not good enough. How 'bout yah?" saad ko na hind parin mawala-wala ang paningin ko sa kape.

I take a sip tapos ipinatong ko ito sa isa sa mga lamesa na nasa harapan namin.

"Well... same. Di po ba kayo makatulog?" saad niya.

Mga ilang segundo din akong hindi nakasagot. Kasi ang totoo niyan, tulog na sana ako ngayon kung walang bastardong nanggugulo sa utak ko.

"Hindi naman sa ganoon. Let's just say na kailangan kong maging isang security guard if necessary kapag pamilya mo na ang kinakailangang bantayan." sagot ko rito.

Napatango-tango naman ito sa sinabi ko. I stand up atsaka inayos ang sarili ko.

I'm going to walk away nang muli itong magsalita na siyang kinakunot-noo ko.

"Wait! Did you hear that?" saad nito, habang makikita sa ekspresyon niya ang todo pakikinig sa kung saan.

Sa hindi ko malaman laman ang dahilan, nakinig din ako. Hanggang sa nagulat na lamang kaming dalawa nang may madinig kaming malakas na kalabog sa itaas.

Nanlaki ang mga mata ko nang mawala sa utak kong may 2nd floor pa pala itong bahay.

I think may kailangan kaming icheck sa itaas. Agad akong napatingin sa babaeng kausap ko astaka dali dali akong napapunta sa kwarto para kunin ang baril, kaso natandaan kong wala nang natitirang bala dito.

Aisshh!

Napatingin ako sa kwartong kinatutulugan nina mom at dad, kaso naisip kong huwag na silang abalahin sa pagkakatulog, alam kong pagod na pagod sila sa araw nato.

This is the right time para gawin ang dapat.

Hahakbang na sana ako nang may umawat. Nang lumingon ako nakita kong may nilahad siyang katana.

Una pa lang wala akong balak na kunin o tanggapin ito, pero kinuha ko na rin lang dahil sa kinakailangan.

I took it and then nagsimula na akong umaakyat papuntang itaas.

Nagtataka ako kung bakit ngayon lang nalaman o di kaya nagkaroon nang kung anong nasa itaas nang pamamahay nang nagmamay-ari nitong bahay.

Pahinay-hinay lang ang lakad ko nang sagayon walang mangyaring di kaaya-aya lalo na't malakas ang pandinig nang mga halimaw kapag gabi.

Habang paakyat ako nang paakyat, pahigpit naman nang pahigpit ang pagkakahawak ko sa katana na ibinigay saakin nang batang babae kanina.

Ahmmm... kung tutuusin sa ganoong edad, hindi na nga siya bata, but for me kapag mas matanda ako, nasasabi kong bata ang mga katulad niya. Yeah! Whatever...

Nagulat na lamang ako nang may malakas na kalabog na naman ang nadinig ko. And I'm pretty sure na may mali talaga.

Ang lakas nang kutob kong may kung anong bagay o buhay or should I say patay ang nambubulabog nang ganitong oras.

Nakakapagtaka. At isa pa ang ikinapagtataka ko is bakit sa itaas pa?

Mga ilang segundo pa ng makarating na nga ako sa itaas, walang gaanong makita dahil sa sira lahat nang ilaw at walang gumagana nang maayos.

Tanging ilaw nang buwan na nakasilip sa bintana ang nagsisilbing gabay ko ngayon.

Handa na ang lahat, handang handa na rin ang sarili ko.

Muli akong napaigtad nang may biglang kumalabog sa kung saan, agad ko naman itong sinundan.

Nakapokus lang ako ano mang oras. Sa kabilang banda kinakabahan din ako.

I found one of the door here, patuloy ang pagkakalabog nito. Sometimes nakakagawa nang malalakas at may mahihinang ingay.

Mukhang may kung anong bagay ang nasa sa loob na gustong kumawala.

Buti na lang at nakalocked. Buti na lang talaga.

Dahil sa curious na curious na nga ako, binuksan ko ito nang dahan dahan at laking gulat ko nang may matagpuan akong kakaiba.

| | | | | |

Maine's p.o.v

     Kinakabahan ako, baka kung ano nang mangyaring masama. Kailangan ko siyang sundan.

Hahakbang na sana ako nang may humawak sa kanang braso ko na siyang ikinahinto.

Napalingon ako sa likuran. Doon ko nalaman na si kuya na naman. Balak niya yatang pigilan ako.

"Where are you going? Hmm?" mahinang pagkakasabi nito.

Bago ako nakapagsalita, binawi ko ang hawak hawak niyang braso na kailanman hindi naging sa kaniya.

Tintigan ko siya nang napakasama at hinarap siya nang matatag.

"Mind your own business." saad ko rito sabay hakbang muli kaso natigilan na naman ako nang magsalita siya.

"Susundan mo iyong taong iyon? Ni hindi mo nga iyon ka ano-ano--" bago pa man niya matapos lahat nang sasabihin niya, sumulpot na ako.

"She's the one who saved me. Not you!" mahina at may pagkakadiin na saad ko rito.

Hinintay ko pa itong magsalita, baka sakaling hahakbang na ako tapos pipigil na naman.

Tinaasan ko lang ito nang kilay at kasabay noon ang paghablot ko sa baril na dala dala ko simula nung mapatrouble ako sa labas.

Bago ako nagpatuloy sa paglalakad, may huli pa akong sinabi sa kaniya.

"Panahon ko na para mabayaran siya. Kaya sana naman huwag mo na akong pigilan kuya." saad ko sabay alis.

《 To be continued... 》

《 D E A D  T A R G E T 》

By : @Crimelix_20