[ D E A D T A R G E T ]

Epilouge

A/N :

        Since we have some reader's still asking for the epilouge or the special chapter, so I'm going to write it now, it was so bitin naman din kasi if doon lang magtatapos, kaya go for it.

Special thanks to @crater_duo and @candylux13 for supporting and reading this book of mine❤✔

Hope you enjoy!❤😊😇 Gaja/Kaja!

Epilouge

Cyrene's p.o.v

    That night will never ever be forgotten. Until now, iniisip isip ko parin hanggang ngayon si Harris.

Kung ako na lang sana ang sumalo nang gawin niya, edi sana buhay pa siya hanggang ngayon.

Madidinig ang nakaririnding katahimikan sa loob nang maliit na kwartong tinutuluyan ko, habang tulog parin hanggang ngayon itong katabi kong kapatid.

I just woke up dahil sa panaginip na hindi ko kailanman hiniling na gumala sa isipan ko tuwing tulog.

Palagi na lang pinapaala lahat nang mga nangyari kagabi. Hindi na nga mawala wala sa isipan ko lahat nang nangyari tapos sasabayan pa nang pesteng panaginip na hindi naman nakakatulong.

I sighed, atsaka tumayo para makita at mabati naman kahit papaano ang lahat sa labas.

Habang naglalakad ako, sinasabayan ko naman nang paglibot nang mga paningin ko.

Wala pa naman akong nakakakasalubong na ibang tao, maliban na lang sa mga gwardiya na sundalo ngayon. Kaunti lang naman, kaya medyo nakakapag-libot libot din naman ako nang walang distorbo.

Makikita din ang hamog na pumapalibot sa ere na nasa labas. Hanggang sa hindi ko na namalayang may nakabangga na pala ako.

"Sorry! Hindi ko sinasadyang makabangga ka." saad ko rito na hindi mawawala ang pagkakagulat sa nangyari.

Ang akala ko pa naman kung sino na, buti naman at kapwa ko lang naman. But ang mas ikinagulat ko ay sa suot suot nitong camouflage.

"Don't worry! Nandito lang din naman ako para mag-rubing. Want to join?" saad nito na siyang ikinatango ko naman.

I don't know her, pero ang alam ko lang, parang kakaiba siya sa lahat nang sundalong nakita ko.

Dahil narin siguro sa gender? Or what. Baka nga siguro.

Nagsimula na nga kaming maglakad sa kung saan. Sumusunod naman ako sa kung saan din naman ito papunta habang nagsasalita.

"By the way! I'm Ritchien Hernandez. You can call me Ritchien." saad nito na siya namang ikinahinto ko.

Naramdaman ko namang huminto din ito nang makita niyang hindi na ako sumunod pa sa paglalakad.

"Wait a minute... did you just---"

"Yeah! I'm Ritchien. I know na nagkausap nadin tayo noong mga nakalipas na araw." saad nito na siya namang ikinangiti ko.

"Hindi ako makapaniwalang, ikaw pala mismo ang nakausap ko. What a coincidence nga naman." saad ko rito at saka naman kami nagpatauloy muli sa paglalakad.