Target #37 - Pagkain

145 13 0
                                    

Target #37 - Pagkain

Ritchien's p.o.v

       Gaya nang ginagawa ko sa tuwing napapapunta ako sa lugar kung saan ko inalagay ang trabaho na ginagampanan niya, nalapitan ko kaagad.

"Anong nakuha mo?" saad ko rito kaagad na wala nang patumpik-tumpik pa.

Mapapansin din sa mismong tinig ko ang pagkakagusto kong malaman kaagad ang lahat.

Kinakailangan ko nading isagawa ang kilos na siyang pinlano nang pwersa namin.

"I don't know kung magugulat ka sa ipapaalam ko. But this thing natunton ko na ang tunay na kaaway. I mean... itong mga taong tinarget ang preso ay walang kinalaman sa masasamang balak." saad nito na siyabg ikinakunot-noo ko.

Anong walang kinalaman sa masamang balak, eh kitang-kita na nga sa mga kagagawan nila ang pagpilit sa preso na kunin siya na walang kaalam-alam.

"Una sa lahat, ang mga cctv footages na nakita ko ay sadyang napakalinaw na wala talaga silang balak na saktan ang preso. Ang kaso nga lang, itong presong ito, siya ang may kagagawan nang lahat sa mga pangyayari noong nasa loob nang siyudad ang lahat." saad nito na mas lalo ko pang ikanakunot.

"You mean... iba ang tinutunton kong masasamang tao dito?! If that's the case, bakit nila pwersahang kunin at dakpin ang preso?" saad ko sa kaniya na hindi parin mawawala ang ekspresyon na nasa pagmumukha ko.

Nakita ko namang napabuntong-hininga ito at saka bago nag-salita.

"Yup! Pwersahan nilang kiniddnap ang presong iyon, dahil narin sa hindi nito ginustong makipag-cooperate. And it was because of his past na siyang mas nakakagulat din kung iisipin." saad niya na mas lalo na naman akong nangunot.

Bakit ba ang hilig-hilig magpa-kunot noo nitong si Kyle. Nakakainis din kung tutuusin pero, hindi ko kayang manakit kasi isa akong dapat maging magandang modelo na kinakailangan nang matinding pasensiya.

"Sa nakita kong datus about sa info nang preso na mismong sinabi ko sa iyo, naging isa na din ito sa mga naging eksperimento na naging successful. Dahil narin sa tindi nang pag-iisip nitong mga nasabi kong survivor, nalaman nila ang lahat." saad nito na siyang ikinalalim nang isipan ko.

Doon ko lang din nalaman na, kaya naging ganoon ang takbo nang lahat nang pagdakip nila ay dahil sa katigasan nang ulo nitong preso na siyang ikinatatakot niya na maulit ang nangyari sa mga iba pang preso na hindi naging okey ang eksperimento na siyang naisipan nito na baka mangyari sa sarili niya.

At dahil narin sa tindi nang galit na nararamdaman nang lalaking preso sa mga scientist, lahat nang makita niyang taong buhay ay pare-pareho at masasama sa paningin niya.

It was all because sa troma na nangyari sa kaniya ba hanggang ngayon hindi parin maka-get over ang isip at puso nito sa mga nangyari.

"Ok I get it. Pero one thing is, saan naman kaya balak dalhin nang mga naturang survivor ang preso?" saad ko sa kaniya na siyang ikinaliwanag nang mukha nito.

Talagang maasahan sa lahat nang mga ganito si Kyle. Hindi ako nagkakamaling tanggapin siya sa trabahong ito.

"Magandang katanungan iyan Lieutenant! Isa-isahin natin, na hindi naman ganoon katagal." saad niya na may pabuntong-hininga nito.

"Itong mga survivor's ay papunta ngayon dito sa HQ. And that is because dahil sa nabasa nilang paper flyers. Nagawa nilang magka-isa at makarating sa siyidad and doon mismo nakita nabg preso. And lastly, nang malaman nila ang lahat nang mga nangyayari at mga info na nasa likod nang taong iyon, pwersahan nilang dinakip at gusto itong dalhin sa HQ." saad nito na siya namang ikinatuwa ko.

Buti na lang at nalaman namin kaagad ang balak nang mga taong iyon.

Paniguradong maiiba ang paningin ko sa mga survivor's na siyang dinakip ang target.

Pero... bigla na lang akong napaisip nang maalala kong napa-iba ang direksyon nang mga iyon.

"Wait a minute... you said na papunta sila sa direksyon kung nasasaan ang head quarters. Pero sa nakita nating radar, bakit mas lalo silang dumami at naiba ang direksyon." saad ko sa kaniya.

Nginisihan naman ako nito na talagang nakalap niya nga ang lahat nang impormasyon at basang-basa na niya lahat nang kilos nang bawat isa.

"Iyan din ang ikinapagtataka ko noong una. But this time I know na kung ano nga ba ang dahilan. It was because na ambushed sila nang iba pang grupo nang survivors. I rather call it vigilantes." he said na siyang ikinahinto ko.

| | | | | |

Cyrene's p.o.v

      Nagising na naman ako sa kung saan at sa ngayon wala na akong makitang imahen nang mga kasamahan ko.

Ni isa sa kanila wala, and all I know nasa loob ako nang madilim na kwarto na walang kagamit-gamit.

Para bang nasa isa akong madilim na kulungan. Ilaw lamang na nasa main door ang matatanaw at nagsisilbing ilaw ko.

Mga ilang segundo pa lang at may nadidinig akong yabag na papunta sa kulungang ito at medyo nagulat ako sa mga nangyari.

Binigyan lang naman pala ako nang makakain. Pero nang makita ko ito sa napakaliit na liwanag, mukhang nawalan ako nang gana.

Para bang pagkain nang baboy lang ang lahat nang pagkain na iyon. Kaunti din lang at mukhang hindi pa ganoon kaluto.

Pinilit ko narin lang na makain iyon kahit na nandidiri man ako. Isa pa gutom na gutom na rin ang sikmura ko kaya wala na akong ibang choice.

Susubo na sana ako nang masandok ko mismo ang pamilyar na ipinanhalo sa ulam.

Nang mapagtanto ko mismo kung ano nga ba iyon, bigla tuloy akong nasusuka at naihagis sa harapan ko ang plato na may laman na pagkain.

Siya nga pala hindi ito pagkain nang tao, kundi pagkain nang hayop.

Iyong daliri na nasandok ko pa mismo at maisusubo ko na, iyon abg siyang nakapan-lambot nang katawan ko.

Nakakapanghina.

Lumayo na lamang ako sa platong naglalaman nang pagkain na para sa hayop. Ayokong pagmasdan iyon at kahit maamoy man lang.

Hindi ko kayang matiis ang nakita ko. Anong klaseng tao ang mga iyon at mukhang wala man lang silang ka-muwang muwang?

Siguro, hindi iyon pagkawala nang muwang kundi sinasadya nila. Napapaisip tuloy ako kung nakain din ba nang mga kasamahan ko ang ganoong luto.

Okey lang na manghina ako dahil sa walang laman ang sikmura kesa sa makakain nang kapwa parte nang tao.

Makakalabas din kami rito. Kailangan ko lang maniwala. Sana lang.

《 To be continued... 》

《 D E A D  T A R G E T 》

By : @Crimelix_20

[ D E A D  T A R G E T ]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon