Target #21 - Hari Nang Mga Halimaw
Harris' p.o.v
Masama ang kutob ko rito, sigurado akong oras na nga niya. Alam ko naman na simula't-sapul nang makagat siya sa loob nang kampo, hindi iyon halata.
Hindi niya pinapahalata sa kanilang dalawa. I saw him na nakagat na nga siya noong mga araw na iyon, pero kinaya niya, malayo lang sa mga kamay nang mga demonyo ang anak.
Wala naman na akong balak sabihin iyon kay Cyrene o kahit sa kapatid niya. Magkakaproblema lang naman.
Hanggang ngayon, nakokonsensya ako sa kanilang tatlo. Hindi naman magkakapamilya o magkaano-ano, pero wala na akong mgagawa.
Papalapit na nga ako nang papalapit sa pintuan nang cr, wala na saakin ngayon ang kaba na nararamdaman ko. Sanay naman din ako na araw araw na lang ganiyan ang makakasalamuha.
Huminga ako nang malalim bago tuluyang binuksan ang pintuan na siyang ikinabigla ko.
Kagat-kagat niya ngayon ang sleeves nang jacket ko, habang akong natataranta kung anong gagawin.
Sinulyapan ko na muna sina Cyrene at Francis bago ko tinira sa ulo gamit nag hawak hawak kong flower vase.
Ang akal ako patay na, kaso hindi pa pala. Gamit ang basag na bubog nang vase, itinarak ko iyon sa ulonan nang ama nilang naging isa nadin sa mga nangangain nang utak.
Hingal na hingal naman ako sa nangyari at hinarap si Cyrene na hindi parin makapaniwala sa mga nakikita.
Tumutulo ang mga luha niya na para bang hindi nawalan siya ng mahalaga sa buhay niya.
Nakaramdam ako nang pagkaawa. Nagsisisi din ako sa ginawa kong pagsisinungaling. Siguro kapag nasabi ko pa sa kanilang dalawa na ganoon na nga ang nangyari, siguro nakapaghanda pa sila sa susunod an mangyayari.
"Cyre--" lalapitan ko na sana siya kaso, hindi na niya ako pinatuloy.
"No, huwag muna ngayon. You just killed my dad. Wala ka man lang permiso na patayin siya. You just let me watch na para bang wala lang ako sa kaniya." saad niya na naluluha pa.
Gusto ko sanang magpaliwanag at magsorry sa kaniya ngayon but pinigilan ko ang sarili na magawa lahat nang gusto ko.
Tumalikod ito sa pagkakaharap saakin, at biglang umupo sa isa sa mga upuan na nasa harapan.
Napabitiw na lang ako nang isang buntong hininga. Nakakainis.
| | | | | |
Maine's p.o.v
Shit! Nasundan pa kami nang kuya ko. Paano naman kaya siya napunta dito at nasundan ako?
"Hey! Slow dowwnn!" pasigaw nang nakaangkas na aso.
Wala lang akong ikinibo sa mga pasigaw sigaw epek niya. Iisa lang ang atensyon ko at doon ako mismo na nakapokus para makaalis ako sa pagkakasunod nang ugok kong kuya.
Talo man ako pagdating sa kaniya, ako naman ang panalo pagdating sa katigasan nang ulo sa aming dalawa.
Liliko na sana ako sa kabilang ruta nang may humarang sa harapan namin.
BINABASA MO ANG
[ D E A D T A R G E T ]
Science FictionMost Impressive Rank ~ #1 in Pandemic ------------------------------------------------------------- Wanna live? Wanna Survive? Then... Be ready to kill. Cyrene once said... "Until the end, we're gonna survive, no matter what." Surviving is one of...