[ D E A D T A R G E T ]

Target #19 - ZomPee ( Zombie Stumpee)

Target #19 - ZomPee

Cyrene's p.o.v

        Nagmamaneho parin ang trabaho ko. I wanted to give up now, but if I'm gonna kill myself, my dad and brother won't take too long on this shit.

Nakapokus lang ako sa daanan. Ang palibot mismo ay hindi na napapalibutan nang mayayabong na punong kahoy.

Cities are so damn modernalized. Napakaganda nga kung tutuusin kasi, may mga malalaking buildings kang matatagpuan.

Those glass na ginagamit nila, ay hindi lang isang ordinaryo pero kapag nasinagan nang araw, you'll think na kumikinang ito na parang isang mamahaling alahas.

But...

When I saw this one. Nag-iba ang lahat. Parang hindi ko na masasabing isang malaki at kay garang siyudad, na naging isang basura na lang.

Ano pa bang aasahan sa ganitong panahon na lahat nang nakakasalamuha mo ay mga naglalakad na patay. Naisip ko na naman tuloy iyong panood na apocalyptic movie na katulad lang nang nangyayari ngayon.

May pagkakapareho pero iba parin ang mararamdaman mo kapag nasa totoong buhay na nga. Lalo pa't nakasalalay na ang buhay mo.

Nasa siyudad na nga kami ngayon. As always... may mga nakikita akong matataas na building like just what I've seen noong nasa California pa lang ako.

Ano na nga bang nangyari doon sa business ko?! Maybe nawala na lang na parang bula, kasi siguro nararanasan  din nila lahat nang nararanasan namin ngayon dito.

Patuloy parin ako sa pagmamaneho nang bigla na lang namatay ang makina nang sasakyan.

Napakunot-noo ako rito, pinipilit at sinusubukan nang makailang ulit na paandarin ang kotse kaso, walang nangyayari.

Wala nang gas. And ang pinakamalas pa doon is, nasa gitna pa kami nang siyudad.

Siguro napapaisip kayo kung bakit? Just come and think of it... siyudad to pre, maraming nakapaligid ligid lang dito. And the worst is mas mukhang mahihirapan pa kami sa pag-alis dito.

Mukhang nabulabog naman sa pagkakaidlip ang tatlo sa ginagawa kong ingay. Nawalan na ako nang gana na ulit ulitin ang pagkakasubok. Ganoon at ganoon din naman ang mangyayari.

"Ahhhhh ahhhaayy! Anyare? Bakit napahinto tayo rito?" saad nang kapatid ko.

"Is that mean na... wala na tayong gas?" takang tanong din nitong si dad.

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at muling iminulat para sagutin lahat nang katanungan nila.

"Yeah!" I said while looking at my lap.

Napamura na lang si Harris sa isinagot ko. Alam ko namang problema na naman ito, kaya ano pa bang magagawa ko?

Kung pwede lang sanang dugo ang gawing gas, edi kanina ko pa ginawang lagyan.

Aissh!

Ilang segundo din kaming walang nagawang ingay. Mukhang nagiisip kung ano ba ang susunod na gagawin.