[ D E A D T A R G E T ]

Target #43 - Hacker?!

Target #43 - Hacker?!

Cyrene's p.o.v

       Mga ilang segundo lang naman kaming nag-usap nang masinsinan nitong pinuno nang lahat ng ito.

Ibinalik naman ako kaagad sa selda nang matapos na nga ang usapang wala ka namang makukuhang sagot na maayos sa kaniya.

Nakakainis nga nung sinabihan pa ko na kung bakit niya daw ginagawa saamin ito ay dahil sa gusto niyang maghiganti.

Wala naman kaming kinalaman nang mga kapatid ko doon, maliban na lang sa mga naiwan sa bahay nina Maine.

Paniguradong isinasali lang kami sa kamalian nang iba para damay-damay nadin kung sasabihin.

Napa-cruel ng naman oo. Halata namang hindi tinuruan nang maayos at pinalaki nang may magandang asal nang mga magulnag niya.

Pero kung ako man ang tatanungin na meron bang kasalann doon ang mga magulang nito sa pagpapalaki sa kaniya?

Kung tutuusin, depende. Una sa lahat wala naman akong karapatan na husgahan ang mga magulang ni Jusie Ann na hindi ko naman alam lahat nang nangyari sa buong pamumuhay nila.

Hindi ko naman din pwedeng isisi lahat nang mga naging nangyari sa anak nila.

Malay ko ba kung matigas na nga talaga iyang ulo niya noong maliit pa. Kahit na anong gawin mong pagleleksyon, wala paring nangyayaring maganda.

Buti na lang at hindi ako ganiyan ka-tanga. Kundi magiging kahiya-hiya lang ako sa harapan nang iba.

Anyways... nandirito na naman ako sa loob nang madilim na kulungan. Ibinalik na naman ako nang walang awang Jusie Ann.

Well, lahat naman talaga sila, walang awa. Kahit na anong gawin mong pagtingin sa kahit na anggulo, pare-pareho talaga sila.

Kaya pala hindi malabong nakapagtayo siya nang ganitong kuta at pati narin kauri niya.

Napabuntong-hininga na lamang ako atsaka naupo nang unti-unti sa sahig.

Buti na lang at hindi ako nahihirapan na matulog sa sahig, lumaki nadin naman ako sa hirap kaya hanggang ngayon nasa saakin parin kung paano kami namuhay nang ganoon katagal at kahirap.

Kaya imbes na isawalang bahala ko na lang lahat nang pinaghirapan naming lahat, I prefered na kahit na nasa sitwasyon na nga kami nang pagkamayaman, hindi parin iyon hadlang saakin o kahit saamin na iwala sa isipan namin ang lahat nang araw at sitwasyon na nasa kahirapan pa kami.

Pero, lahat nang iyon, wala nang masasabing kaangat-angat rito. Kung mababyaran mo ba lahat gamit lang ang pera kahit na kaligtasan mo pa.

Wala nang pake ngayun iyon, mas mabuting isipin mo na lang na kinakailangang mag-obserba at maging matatag sa lahat nang oras, kung gugustuhin man nang kahit na sino ang mabuhay.

Sabihin niyo na lang kung tama ba ako o hindi. Hindi naman na iyon importante sa ngayon, nakaisip na nga ako nang paraan kung papaano ako makaalis rito.

"Kaunting panahon na lang at pagpapasensya. Makakaalis din kami rito." saad ko sa sarili habang nakatanaw sa pintuan nang selda na siyang pinapasukan nang kaunting ilaw lamang.