Why I Love you? MR.CEO (BXB)

CHAPTER 21

Happy reading 💕

Rigel POV's

Paano ko ba sasabihing tanga ako? Paano ko ba mas ipapamukhang tanga ako?

Kasalanan ba na nagtiwala ako?

Na umasa ako sa mga mabubulaklak na sinasabi nya.

Naaalala ko yung araw na nilapitan nya ako.Tapos nadulas yung kaibigan nyang si Tyron.Tungkol yun sa plano nila.Dapat noon lumayo na ako nun sa kanila ng maramdaman ko.

Pero dahil natakot ako,at walang mapagsabihan ng takot nayun.

Nakita ko si Niro.Nalapitan ko sya, at ayun yung pagkakataong nagamit nya para mapalapit pa sakin.

Sabi ko na e,iniisip ko na.

Bakit napakabilis ng mga pangyayari.Paanong ang isang Niro Barrinuevo ay lalapitan ako?

Sa baklang katulad ko pa talaga at bigla nalang magko-confess sakin? The hell? Napakaimposible nun.

Pero ngayon alam ko na.Sa kabila ng mga sinasabi nya.Sa tamis ng mga ngiti nya.Sa higpit ng mga yakap nya.Scripted lang pala lahat dahil sa likod nun,may mga plano.

Sa harap ni Ardy,oo naging matapang ako.Pinamukha ko sa kanya na yung mapanggamit na tao nayun ay ang taong pipiliin ko parin kahit nasaktan nya na ako.

Sa kanya ko nga nalaman lahat tungkol kay Niro.

Pero ngayon,naisip ko kung tama pa ba syang piliin.Ayokong ipamukha sa harap ni Ardy na mali ako ng taong pinili.

Hindi ko ipapakita sa kanya kahit kailan na talo ako.Hindi ko sya bibigyan ng pagkakataong dapat sya ang piliin ko.

Dahil ngayon,walang may karapat dapat sa kanila.Sinasaktan ako ni Ardy physically.At si Niro na akala kong hindi ako sasaktan at ililigtas sa mga kamao ni Ardy,sasaktan din nya pala ako...emotionally.

Blangko ang isip ko.May pasok ako sa skwelahan.Kailangang tumayo na ako sa higaan.

Kailangan lumakad ako,lumaban.

Pero parang mabibigat ang mga paa kong inihahakbang sa sahig.Blangko lang ang isip ko.

Hindi ko namalayan na nakaligo na pala akong nakatulala.Nakabihis na pala ako na walang laman ang utak.

Siguro alam na ng katawan ko kung ano ang gagawin.

Kaya kahit walang kontribute ang utak ko.Kusa itong gumagalaw ayun sa nakasanayan kong gawin.

Pagkatapos ng pagaasikaso sa sarili.Lumabas ako ng kwarto ko.

Bitbit ang bag,tapos bumaba ako ng sala.Kung kanina,blangko ang utak ko.Parang bigla itong nagkagana ng makita ko ang isang larawan na nakasabit sa dingding.

Isang larawan na sa ilang segundo bumalik ang nakakatakot kong alaala dahil sa taong ito.

"Maaa!!" Napakalakas kong sigaw dahilan para mabilis na magpunta sakin si mama.

"A-ano yun anak?" Takang tanong nya,pagkatapos ay sinundan ang mata kong nakatingin sa larawan.

"Bakit nandito yan?" Tiim na tanong ko "Bakit may picture pa kayo ng hayop nayan? Bakit nakasabit payan sa dingding huh?"

"Ah-hm yan ba nak" sagot ni mama bago nya lapitan ang larawan,tumingin sya sakin.Tapos ginawadan nya ako ng masuyong ngiti.

"Tapos na ang kwento nyo ng tatay mo anak" saad ni mama "Napansin ko ok kana,natutuwa ako na nakapagdala ka na ng bagong kaibigan bukod kay Anjie at Niko.Si Ardy,nandyan na sya.Bukod sakin,may magtatanggol na sayo.Wala ng mananakit sayo katulad ng ginawa ng papa mo.Im happy for you and Ard-"