Why I Love you? MR.CEO (BXB)

CHAPTER 25

AN:Sobrang tagal no? Sana all talaga nagtatagal haha.Sorry sa late update guys,to be honest kasi nahihirapan parin akong kapain tong story which is nasa new plot na nga.

Sana lang talaga wag kayo magsawa na maghintay.Alam nyo naman nanggugulat lang ako.Kung may concern kayo,sa mga pabago bago ng ugali ng karakter.Sa transation ng scenes and dialouges kindly comment.Lalo na kung nake-cringehan kayo kasi ako nake-crigehan talaga ako sa sarili kong gawa hahaha.

Yun lang naman sana may magbasa parin ng simpleng akda ko.

Happy reading 💕

Saglit akong natigilan dun.I appreciate him for this thing,hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa saad nyang ito.

Napatanga ako ng hindi ko inaasahan.

Namalayan ko nalang na hawak nya na uli ang kamay ko habang dinadaluyan nya ako patungong kusina.

"Oh,buti naman napabangon mo nayan" si mama ang unang bumungad saamin dun.She's preparing our breakfast "Kala ko isang oras mo nanaman yang patatahanin e"

"Hes ok na tita" sagot ni Niko "Hindi nga lang makapagsalita"

Agad napatingin saakin si mama dahil sa sinabi ni Niko."what happen anak?" May pagaalala nyang tanong sakin.

"Hes fine" sagot ni Niko "Hindi lang sya nakapagsalita kasi nag 'I love ako sa kanya"

Kapwa kaming nagkatinginan ni mama.Pinanlakihan nya ako ng mata na parang sya pa ang kinilig kaysa sakin.

Tapos maya maya inilipat nya ang tingin kay Niko."Ang swerte ng anak ko dahil nakilala ka nya" saad nya,kapagkuwan ay lumapit ito sa binata "Thank you sa pagaalaga at pagintindi sa anak ko Niko ah,una palang talaga hindi na ako nagkamali para sayo"

Napangiti ako sa sinabi ni mama.I know,gagaan ang loob ni Niko dahil dito.Thank you for my mom na nagbabawas ng bigat ng loob na ibinibigay ko.

"Kaya ikaw anak" dugtong pa nya kapagkuwan ay tinuon ang pansin saakin,naputol ang pagngiti ko. "Ano naman ang sagot mo sa pa 'I love you ng Niko natin? Ano mema lang? Pipepipihan"

Nagkatinginan kami ni Niko nun.Pero gaya kanina,nakita ko uli ang ngiti nya sakin.At yung ngiti nayun ang gusto ko dahil tila nagsasabi itong hindi ko kailangang pilitin ang anumang bagay.

"Hindi ko kailangan ng sagot tita" saad ni Niko habang nakatuon saakin "I know,someday...he can love me back"

"Love me back" Ani mama "Kayo na nang halos tatlong taon tapos hindi mo parin alam kung mahal ka ba talaga ng anak ko?" Muling tumuon ang pansin saakin ni mama.Kapagkuwan ay nagtaas ito ng isang kilay.

"Ang aarte nyong mga kabataan ah" dugtong nito "Nauna pang magchuckchakan pero hindi pa pala nag a-'I love you-han hmm,mga Gen Z"

Nagkatinginan lang kami ni Niko Kapagkuwan ay kapwa na kaming nabalot ng katahimkan.Tila nahiya kami sa komento ni mama.

"O sya osya" saad ni Mama "Kumain na kayo,I know may mga lakad pa kayo ngayon"

Si mama na ang nagbago ng usapan.Pinaupo nya na kami sa hapag habang hinahainan nya kami.

Usually mag kabilaan kami ni Niko sa pagupo.Si mama ang nasa gitna na syang punong abala sa hapag.

Nang maihanda na ang lahat.

Kapwa umayos na kami sa aming mga pwesto at handa ng kumain nang ilang segundo tumayo bigla sa kinatatayuan si Niko.

"By the way" ani nito bago pumunta sa counter island ng kusina at may kinuhang kung ano bago bumalik saamin ni mama.