DAVETSİZ MİSAFİR (DAMON SALVATORE)

Bölüm 6

Damon;

Carmen'in derin bir uykuda olduğunu bildiğimden hızlıca eve gidip üstümdeki kanlı kıyafetlerden özellikle de onun kanının olduğu gömlekten yırtarcasına kurtulup kendimi duşa atmıştım. Yokluğumu fark etmeden dönmek için hemen temiz kıyafetler giyip arabama bindim ve hastaneye sürdüm. Ne derse desin, bırakmayacaktım peşini. Bu sefer vazgeçmeyecektim.

Bu arada Katherine'e ya da Elijah'a ulaşmak için araştırmalara başlamıştım. Aradığım cevapların onlardan birinde olduğuna emindim. Kath'den pek umutlu değildim ama Elijah kesinlikle biliyor olabilirdi.

Hemen yukarı çıkıp odasına yöneldim. Kapıyı çaldım ama cevap gelmemişti. Hala uyuyor olduğunu düşünüp çok beklemeden içeri girmiştim oda boştu. Yatak çarşfları değiştirilmiş, oda kokusu sıkılmştı. Korkuyla çıktım ve doktorun odasına yöneldim. Kapıyı çalmadan içeri daldım resmen ve şaşkın bakışlarına aldırmadan yanına yaklaştım. Yanındaki hemşireyi bir işaretiyle uzaklaştırmıştı. O çıkar çıkmaz nefes nefese sormaya başladım.

"Doktor Wallis, Carmen'in odası neden boş? Bir şey mi oldu? İyiler değil mi?"

"Sakin olun bay Salvatore, her şey yolunda. Carmen taburcu oldu."

"Nasıl olur? Neden bana haber vermediniz?

"Ne sıfatla bay Salvatore?"

"Ne dedin sen?"

"Carmen, sizin eşi ve bebeğin babası olmadığınızı söyledi. Yani size haber vermemi gerektirecek bir durum göremiyorum ortada."

Bu doktor sinirimi bozmaya başlamıştı. Zor tutuyordum kendimi boğazına sarılmamak için ama sınırlarımı zorlamasa iyi ederdi. Haklı olduğunu kabul etmem gerekiyordu. Carmen böyle bir şey söylediyse, bana haber vermek gibi bir zorunluluğu yoktu gerçekten.

Kızgın bir bakış atıp sinirle ayrıldım odadan. Carmen bunu nasıl yapardı? Nasıl haber vermeden, öylece çekip giderdi? Bunun hesabını verecekti ama önce onu bulmalıydım. Zor olmayacağından emindim.

Sinirimi bastırıp, şaşkınlığımı da bir kenara attıktan sonra işe koyuldum. En yakındaki otele yönelirken, Stefan'ı aradım.

"Stefan, Carmen hastaneden çıkmış."

[Ne?]

"Evet, kendi isteğiyle taburcu olmuş. Kasabadan ayrılmış olamaz, o yüzden otelleri kontrol edeceğim şimdi."

[Tamam, ben de çıkayım.]

"Hayır. Sen evde kalsan daha iyi olur, belki gelir çünkü arabası hala bizim orada, onu sakladım bilgin olsun. Gelirse sakın bir yere salma, oyala olur mu? Elena'ya da söyler misin?"

[Tabii, merak etme. Bulacağına eminim, ona bu kez iyi davran. Hamile olduğunu unutma Damon.]

"Bir daha asla, görüşürüz."

Sırayla kasabada kalınabilecek her yere bakmaya başladım. Zaman kaybetmemek için kontrol gücümü kullanıp, hızla sorularımın cevaplarını aldım gittiğim yerlerde. Son bir otel ve iki tane de pansiyon kalmıştı. Önce otele girdim, içimde burada olduğuna dair bir his vardı.

🍼🍼🍼

Carmen;

Hastaneden çıktığıma memnundum. İyi hissediyordum aslında ama bu yorgunluk hissi beni mahvediyordu sadece. Duş alırken karnımdan gelen seslerle ne kadar acıktığımı da fark etmiştim. Çıktıktan sonra hemen bir pizza siparişi verip, giyinmeye gerek duymadan bornozlarımla yatağa bıraktım kendimi. Olanlar bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyordu. Buraya gelmem, Damon'la olan tartışmamız, bebeğimi kaybetmenin eşiğine gelişim.