DAVETSİZ MİSAFİR (DAMON SALVATORE)

Bölüm 50

Carmen;

David ile konuşmaya başlamadan önce sessizce oturduk. O da güneşin doğuşunu izliyordu benimle çünkü şükürler olsun ki Klaus bir gündüz yüzüğü yaptırmıştı David'e, bunun için minnettardım. Sessizliğime arkadaştı zaten çocukluğumdan beri. Konuşmamı sabırla bekleyeceğini biliyordum.

''Harika bir manzara değil mi?''

''Senin kadar değil. Işığınla güneşi söndürüyorsun adeta.''

"Teşekkür ederim ağabey. Kimse senin kadar güzel iltifat edemiyor bana, bunu özleyeceğim.''

''Damon bile mi?''

''Damon bile.''

''Gurur duydum, onu yendiğim bir şey daha oldu böylece.''

''Sen hep favorim olacaksın.''

Başımı onun omuzuna koyup gözlerimi kapattım ve rüzgarın taze bahar havasını, açan çiçeklerin ve toprağın kokusunu dalga dalga burnuma getirmesini bekledim. Öyle ki, dilimde tadını hissetmiştim sanki. Yaşamak ne olursa olsun güzeldi. Vampir, insan, kurtadam veya her ne olursam olayım güzeldi işte. Her şeyin başında vampir olmaktansa ölürüm daha iyi dediğimi çok net hatırlıyordum ama artık böyle hissetmiyordum. İnsan ya da yaratık, elinden ne alınırsa onu istiyordu çaresizce. Daha çok bağlanarak istiyordu üstelik bunu. Hayat gerçekten çok adaletsiz bir yerdi. Özellikle bazıları için.

''Sana söylemem gereken bir şey var David ve bunun için ne kadar üzgün olduğumu bilemezsin. Her şey o kadar hızlı gelişti ki.''

''Bu kadar kafana takacağın bir sonucu olmadığına eminim ama anlat bakalım, neymiş seni üzen?''

''Seni Elijah'tan ayıracak olan büyüyü bulacağımı söylemiştim, hatırlıyorsun değil mi? Deaton onu bulmuştu ama Dean öldürdüğünde ellerimizin arasından kayıp gitti.''

''Buna mı üzülüyorsun bu kadar?''

''Tam olarak değil. Ona bağlı olduğun için lanet herifi öldüremeyeceğimden kızgınım aslında.''

''Şimdi oldu işte. Atam olması benim için büyük bir sorun değil ve bunu ben seçmedim kardeşim, ama istersen o adamı öldürebiliriz, sana seve seve yardım ederim.''

''Asla olmaz, seni bir kez daha kaybedemem. Hem ben olmasam bile Dean'in ileride bir yolunu bulacağına eminim.''

''Gidiyormuş gibi konuşuyorsun.''

''Öyle, bu gece ayini yapacağız. Yani bu bir veda.''

''Vedaları sevmem Carmen, hele ki kardeşimse bunu yapan.''

''Üzgünüm ağabey ama bir söz verdim ve ne pahasına olursa olsun yerine getireceğim. Oğlum onun sayesinde hayata gözlerini açtı, bana her şeyi verdi, şimdi sıra onda. Beni anlıyorsun değil mi?''

''Hayır, bu doğru olamaz.''

Vampir hızını kullanarak aşağı atlamıştı, ben de hemen arkasından gittim. Bana sırtını dönmüş kendini sakinleştirmeye çalışıyordu. Kabullenemeyeceğini biliyordum, kim yapablirdi ki zaten?

''Lütfen böyle yapma David. Yerimde kim olsa aynı şeyi yapardı. Sen giderken veda bile edememiştin, ben bunu yapabildiğim için mutluyum.''

''Damon buna nasıl göz yumar? Senin öylece gitmene izin mi veriyor? Onu öldüreceğim.''

''Düşündüğün gibi değil. Dean ve Damon'n bir planı var, daha doğrusu Dean beni kurtarabilirmiş ama her şey olabilir. ''