Stolen Cookies | Hyunin

15

Bölüm 15: örümcek adamı izledin mi hiç?

* *

Elimdeki kağıdı tutarken dilediğim tek şey bunun bir şaka olmasaydı.

Evet, şimdi ben Hyunjin'i sayıklayarak biraz daha ağlayacaktım ve Hyunjin de ne kadar pişman olduğumu anlayıp yanıma gelecekti. Ona sarılacaktım ve onu asla bırakmayacağım hakkında söz verecektim...

Başımıza kötü bir şey geldiğinde ilk olarak hep bir şaka ya da rüya olduklarını umarız zaten.

Felaketi kabullenmek çok zor gelir başta fakat sonrasında zamanın öylece, sizin boktan derdinizi dinlemeden akıp gitmesi sizi paniğe sokar.

Aynen şimdi bana olduğu gibi

Elimdeki aptal kağıt parçasını cebime sokup kendimi sokağa attığımda öylesine panik halindeydim ki birkaç sokak nereye olduğunu dahi bilmeden yürüdüğümün farkına yeni varmıştım.

Zihnimde koşturan tek düşünce Hyunjin'e ulaşmak olduğu için yürümeye başlamıştım sadece. Endişe ve panik beni kontrolü altına almış, düzgün düşünmeme engel oluyordu.

Aynı zamanda bu adresin de bir işe yaramayacağı yeni dank etmişti kafama.

Şu an bana çok yabancı gelen mahalle ve sokak isimlerinden başka bir şey değildi...

Beni oraya ulaştıracak bir şey düşündüm başta. Taksiye binebilirdim fakat oraya varsam ne bok yiyecektim ki? Kaç gündür peşimizde olan adamların Hyunjin'i kaçırdığı belliydi ve az önce berbat bir şekilde öğrendiğim bilgiye göre kurabiyelerin bir serisinde uyuşturucu olması da bizi takip etmelerinin gerekçesiydi tahminimce.

Peki ne istiyorlardı ki?

Yani sırlarını öğrendik diye tehdit falan mı edeceklerdi?

Ya da direkt öldürürlerdi.

Belki de daha farklı şeyler yaparlardı.

Bu konuda kafamda binbir çeşit senaryo dönüyordu ve çoğunun aksiyon filmlerinden fırlamış olması beni daha da çok korkutuyordu.

Çok fena boka batmıştık.

Şu ana kadar her şeyi tek başıma yüklenmiş ve kendim halledeceğim diye uğraşmıştım. Belki en başta bu gizemli adamlardan Hyunjin'e bahsetsem daha dikkatli olacaktı ve bunlar başımıza gelmeyecekti.

Yardım almam lazımdı artık.

Polise gitmeliydim.

Evet ilk düşündüğüm şey bu oldu her normal vatandaş gibi. Bir çete üyesi falan değildim ya da adımlarım yoktu ki Hyunjin'i kurtarmaya kendim gideyim.

Böyle birisi olmasam bile ben, o aklına polisten yardım almayı getirecek normal vatandaş da değilim.

Yine de bütün bunlara rağmen Hyunjin'e zarar gelmesini riske atmalı mıydım? Yani eğer polise gidersem çıktığımız bu macera kesin olarak sonlanacaktı ve ben kesinlikle bunu istemiyorum. Bu defa kendim için değil tamamen Hyunjin ile birlikte olmak için istemiyorum.

Diğer yönden polise gitmez ve kendim oraya gidersem.

Kim bilir bize neler yapacaklardı.

Kafayı yiyecektim gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum!

En sonunda dolanarak daha da fazla kafamın karıştığına kanaat getirip oturmaya karar vermiştim ki tesadüfen tam da çalıştığım kafenin önünde olduğumu fark ettim.