Young 2 || Niall Horan

01

Pov June

'Heeft u haar gezien?' Wanhopig duw ik een flyer in het gezicht van een vrouw.

'Nee sorry.' zegt ze en loopt gehaast door.

'Heeft u haar gezien?' vraag ik aan een voorbijlopende man, maar ook hij schudt zijn hoofd. Hij zet zijn capuchon op om zichzelf te beschermen tegen de regendruppels die naar beneden komen vallen.

'Hebben jullie haar gezien?' vraag ik aan een groepje jongens.

'Hey, ik ken haar!' roept een van de jongens. Mijn ogen worden groot en ik pak zijn arm vast.

'Echt? Waar is ze?' vraag ik.

'Dat is die ene Rozemarijn! Dat vriendinnetje van die ene uit die band! Phoeh lekkerding zeg.' antwoord hij.

'Fuck off.' roep ik kwaad en geef de jongen een knietje waardoor hij in elkaar krimpt. De jongens kijken me boos aan en lopen dan door.

Zuchtend pak ik mijn flyers en de punaises en loop naar een boom. Ik pak de punaise en prik een flyer met Rozemarijns hoofd erop vast. Ik blijf er even naar kijken.

De tranen wellen op in mijn ogen maar ik veeg ze ruw weg. Ze lacht op de foto die ik gekozen heb. Ze lacht altijd. Daarom is ze ook mijn beste vriendin. Ik geef niet op met zoeken totdat ze terecht is.

Ik sluit mijn ogen voor een poosje en laat de gure wind door mijn haren waaien. Ik moet door. Ik mag niet opgeven. Dat zou zij ook niet gedaan hebben.

Ik draai me om en zie twee vrouwen aan komen lopen.

'Heeft u haar misschien gezien?'

Pov Bryan

'Bryan?' vraagt een zacht stemmetje.

Ik kijk op van mijn telefoon en zie Noah voor mijn slaapkamerdeur staan. Zijn gezicht is rood van de tranen.

'Kom maar hier.' zeg ik zacht en houd de dekens omhoog. Noah kruipt op mijn bed en gaat tegen me aan zitten.

'Ik ben zo bang.' snikt hij. 'Zouden ze haar pijn doen?'

Ik slik met moeite een brok tranen weg. Daar kan ik echt niet aan denken.

'Probeer daar maar niet aan te denken Noah. Denk maar over hoe we haar kunnen vinden.' zeg ik.

'Dat lukt niet.' huilt hij. Ik trek hem tegen me aan en kijk wazig voor me uit.

Hoe heeft dit nou kunnen gebeuren? Ik had er voor haar moeten zijn. Wat als ze haar mishandelen? Zou ze al in een heel ander land zitten?

Ik voel de woede die de laatste dagen in me zit weer opkomen en bal mijn vuisten. Ze zitten aan mijn kleine zusje.

Tegelijkertijd voel ik me ook zo machteloos. Tot nu toe kon ik haar altijd helpen en was ik er altijd voor haar. Ik weet nu gewoon niet waar ze is en hoe het met haar gaat. Of ze nog leeft.

De rillingen lopen over mijn rug en ik concentreer me op mijn huilende broertje voor me.

'Ze komt vast wel weer thuis.' zeg ik zacht tegen hem, maar weet niet eens of ik dat zelf geloof.

Pov Niall

'Hoe gaat het vandaag met je Niall?'

De psychiater zit op een stoeltje voor me.

Om eerlijk te zijn gaat het slecht. Heel slecht. Ik zit in een donkere put en er is maar een iemand die me eruit kan halen.

Roos.

Ik slik en sluit mijn ogen. Ik durf niet aan haar te denken, maar het gebeurt toch. Wilde en verschrikkelijke beelden duiken op in mijn fantasie over wat er nu met haar gebeurd.

Ik kan echt niet zonder haar. Dat blijkt nu nog meer dan ooit. Ik kan niet functioneren. Eten, drinken en slapen gaat niet. Laat staan bewegen of praten.

Ik staar naar de grond en probeer de eeuwige tranen tegen te houden maar dat mislukt. Ik was net gestopt, maar nu komen ze weer.

'Niet heel goed neem ik aan?' vraagt de psychiater. 'Ik wil vandaag iets anders proberen. Kun je mij in mijn ogen aankijken?'

Mijn gebroken, rode ogen blikken van de grond naar haar gezicht.

'Leg je hand op je hart en zeg mij na. Het hoeft niet hardop, het mag ook in je hoofd.'

Ik sluit mijn ogen en herhaal in mijn hoofd de woorden die ze zegt.

'Ik ben Niall Horan.
Ik kom hier doorheen.
Ik ben sterker dan ik denk.
Mijn vrienden en familie zullen me hier doorheen helpen.
Morgen wordt beter dan vandaag.
Ik kom hier doorheen.'

Ik zeg de woorden wel en ik wil het ook wel, maar het lukt me gewoon echt niet.

'Helpt dat iets?' vraagt ze. Ik geef geen antwoord en staar weer naar de grond. Ze staat op en legt haar hand op mijn schouder. 'Morgen kom ik weer terug Niall. We gaan het blijven proberen.' zegt ze en loopt dan mijn slaapkamer uit.

De deur gaat zacht weer open en Zayns gezicht verschijnt in de deuropening, gevolgd door Louis.

'Hey Nialler.' zegt Zayn zacht. 'Wil je proberen iets te eten?' vraagt hij. Hij zet een bakje yoghurt voor me neer en kijkt me aan.

'Hier, ik help je wel.' zegt hij en brengt een lepel met vla naar mijn mond. Ik slik het door en voel gelijk een vlaag misselijkheid naar boven komen. Ik grijp naar het emmertje dat naast mijn bed staat en kots het kleine beetje wat in mijn maag zat weer uit.

Zayn wrijft medelevend over mijn rug en zet de emmer weer op de grond. De tranen prikken in mijn ogen en voor ik het weet stromen ze over mijn wangen.

'Niall toch.' zucht Zayn en slaat zijn armen om me heen. 'Ze komt vast wel weer terug. Roos is een sterke meid.'

Naast me zie ik dat ook Louis tranen in zijn ogen heeft staan. Ik knijp mijn ogen stevig dicht en blijf in Zayns armen liggen huilen.

Boek 2!

Ik ga weer elke vrijdag een deel plaatsen maar ik wil op verzoek ook op een andere dag soms extra delen gaan plaatsen. Wat vinden jullie van maandag?

En wie van jullie heeft boek 1 net uit?