53

223 9 2
                                    

Ik trek de deur van het huis van de jongens achter me dicht en loop fluitend naar buiten. Het is weer eens een chaos. Morgen vertrekken we voor de tour naar Amerika en iedereen is gestresst. Louis' paspoort is bijna verlopen dus hij moet vandaag nog regelen dat hij een nieuwe krijgt en die dan op laten sturen naar Amerika, alleen heeft hij geen adres om hem naar toe te sturen. En zo zijn er nog meer dingen die zoals altijd weer op het laatste moment moeten.

Ik heb mijn koffer al ingepakt maar kan alsnog niet even rustig zitten in hun huis waar iedereen zo druk is. Daarom heb ik besloten om even een rondje te gaan lopen. Ik houd een taxi aan en vraag of hij me naar een wandelroute een stukje buiten Londen wil brengen. Als we straks op tour zijn kan ik nauwelijks naar buiten, dus moet ik er nu nog even van genieten.

Het is een uurtje rijden maar dat heb ik er wel voor over. Veel beters heb ik toch niet te doen vandaag.

Ik stap de taxi uit en gelijk begint het te regenen. Fijn. Typisch Londen weer. Gelukkig vliegen we morgen naar het mooie weer toe.

Ik ga toch gewoon de route lopen. Misschien dat de regen zo wel stopt.

Ik ben hier nog nooit geweest dus ik weet eigenlijk niet precies waar ik langs moet. Gelukkig staan er wel bordjes die de weg aangeven. Ondertussen wordt het donker in de lucht en te waaien. Mijn haren waaien in mijn gezicht. Moet ik terug gaan? Maar mijn taxi komt me pas over een uur weer halen.

Ik besluit om gewoon door te lopen. Een beetje wind en regen zou ik toch wel moeten kunnen hebben.

Het wandelpad wordt smaller en steiler. Is dit nog wel de goede weg? Ik zie ook geen bordjes meer staan. Misschien kan ik toch beter terug gaan. Ik draai me om. De heuvel waar ik van afliep ziet er spekglad uit door de regen. Het lijkt me toch verstandiger om verder naar beneden te lopen.

Voorzichtig loop ik verder. Ik probeer me met mijn handen vast te houden aan een paar planten, maar die bieden weinig stevigheid. Ik weet nu wel zeker dat ik van het pad af ben, anders had hier wel een reling gelopen om je aan vast te houden.

Ik zet nog een stap. Door de harde windvlaag vliegt mijn natte haar in mijn gezicht en zie ik niet waar ik mijn voet neerzet. Voor het ik weet glijd ik uit en schaaf ik een heel stuk naar beneden.

Ik word tegengehouden door mijn voet die vast blijft haken in een prikkelstruik.

'Auw.' kreun ik en kijk naar mijn ellebogen die open liggen. Ik probeer mijn voet los te trekken maar hij zit er helemaal ingewikkeld.

Ik trek er harder aan. De prikkels schuren in mijn enkels, er lopen straaltjes bloed uit. Ik bijt op mijn tanden en probeer nu uit alle macht mijn voet los te trekken. Het doet echt heel veel pijn.

Het gaat niet. Ik zit er echt helemaal ingewikkeld. Voorzichtig probeer ik met mijn vingers de plant weg te halen. Hoe kan dit nou weer gebeuren?

Na een halfuur zit de plant nog net zo vast als eerst. Hoe kom ik hier nou uit?

De regen wordt heftiger en het begint te hozen. Gefrustreerd pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak. Hij is kleddernat. Ik hoop dat hij het nog doet.

Ik klik hem aan en godzijdank gaat hij aan. Ik toets Nialls nummer in en bel hem.

'Hey Roos. Ben je nog droog? Hier regent het al.' zegt Niall als hij opneemt.

'Het stormt hier.' zucht ik. 'Ik ben gevallen en ik zit vast.'

'Wat? Gaat het goed?' vraagt Niall gelijk bezorgd.

'Nee. Ik zit al een halfuur vast met mijn voet in een prikkelstruik en ik kom niet los.'

'Oh Roos, had me eerder gebeld! Ik kom er gelijk aan. Waar zi-'

Verder hoor ik niet wat hij zegt want mijn telefoon valt uit. Ik denk door de regen. Shit. Gaat hij me nu wel vinden? Hij weet wel in welk bos ik ben, maar die is erg groot.

Ik zucht en zak onderuit. Het is een uur rijden hier naar toe. En het gaat hem ook wel een tijdje kosten om me te vinden. Ik zit hier echt nog wel een tijdje.

Ik ben helemaal nat en begin ook te rillen. Het is niet zo heel warm buiten.

Na een poosje wordt ik zo uitgeput van het rillen dat ik zittend in slaap val.





'Mevrouw Dekker?'

Langzaam open ik mijn ogen. Huh? Waar ben ik?

'Het is belangrijk dat u even iets eet.' Een vrouw geeft me een bordje met wat eten erop en een glas water. Ik knipper nog eens met mijn ogen en zie dat ik in een ziekenhuis ben.

Ik kijk om me heen en zie dan de jongens en Bryan zitten.

'Hey.' zeg ik verbaasd.

'Hey.' zegt Niall zacht en komt op een krukje naast mijn bed zitten. 'Je moet even eten.'

'Waarom ben ik hier? Ik was toch in het bos?' vraag ik. Ik ben helemaal in de war.

'We konden je niet vinden.' slikt Niall en keek naar de grond. 'We hebben je pas in de avond gevonden. De politie heeft ons geholpen. Je was onderkoeld geraakt. En je hebt hechtingen in je been gekregen.'

'Oh.' mompel ik en neem een hap van mijn eten. 'Huh, is het al de volgende dag dan? Moeten jullie niet naar Amerika?'

Niall kijkt me aan. 'Denk je dat ik nu weg ga? Ik laat je hier niet alleen achter.'

Bryan komt naast hem staan. 'Je hebt ons allemaal heel erg laten schrikken Roos. We hebben 6 uur lang naar je gezocht voordat we je vonden. We waren bang voor het ergste.'

'Sorry.' mompel ik. Ze zullen vast vreselijk ongerust zijn geweest.

'Het kan ook maar 1 weer overkomen he.' lacht Bryan zacht.

Er wordt geklopt op de deur en Paul komt naar binnen lopen.

'Hey Roos. Hoe gaat het?' zegt hij.

Ik knik mijn hoofd. 'Goed.'

Hij geeft me een glimlach en richt zich dan op de jongens. 'Oke, don't shoot the messenger.'

'Ik ga echt niet naar Amerika vandaag, Paul.' sneert Niall.

'Luister even naar het voorstel.' zegt Paul. 'Louis, Harry, Zayn en Liam vliegen vanavond. Niall vliegt morgen, overmorgen zou ik misschien nog kunnen regelen. Roos vliegt volgende week, als ze bijgekomen is en verblijft deze week bij haar broer.'

Ik kijk naar Niall en zie dat hij eigenlijk niet wil, maar hij weet dat hij geen keus heeft.

'Is goed.' zucht hij dan en kijkt me aan. 'Vind jij dat ook goed?'

Ik knik.

'Oke. Dan is dat geregeld. Beterschap Roos.' zegt Paul en ik geef hem een glimlach.

-

Sorry sorry sorry voor het lange niet updaten. Ik had het enorm druk en zat er echt even doorheen. Ik ben net 2 weken op vakantie geweest en ben nu eindelijk wat rustiger. Ik ga mijn best doen om weer elke vrijdag een hoofdstuk te plaatsen!

Young 2 || Niall HoranWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu