Young 2 || Niall Horan

26

Voorzichtig loop ik de trap af naar beneden. Het lopen in mijn eentje gaat steeds beter en ik probeer zoveel beweging als ik aan kan te krijgen. 

Ik loop de keuken in en pak een bakje yoghurt voor mezelf. Ik ga aan de keukentafel zitten om mijn bakje vla te eten. Harry en Louis zitten in de woonkamer hiernaast en toevallig kan ik ze horen praten.

'Ze willen dat we over een maand al gaan.' zegt Louis.

'Dan al? Dat is echt te snel. Ik wist best gaan maar nu nog niet.' antwoord Harry.

'Ja... Ik weet het ook niet. Volgensmij hebben we niet echt een keuze.'  hoor ik Louis zeggen.

'Niall gaat hier echt wel een stokje voor steken. Hij wil echt niet touren.' zegt Harry.

Ik spuug mijn yoghurt uit en staar naar de woonkamer. Gaan ze weer touren? Volgende maand al?

Waarom heeft Niall niks gezegd? Gaat hij zomaar weg zonder iets te zeggen?

Niall komt de keuken binnen gelopen en kijkt me met een glimlach aan. 'Goeiemorgen Roosje.' Ik kijk hem aan en zijn blik verandert gelijk. 'Wat is er?' vraagt hij.

'Gaan jullie weer weg?' vraag ik.

'Hoe bedoel je?' vraagt hij verbaasd en komt naast me zitten.

'Gaan jullie weer op tour?' Ik sluit mijn ogen, bang voor het antwoord. Ik wil echt niet dat hij weg gaat.

'Wie heeft je dat verteld?' vraagt hij geïrriteerd. Het is dus wel zo. Hij gaat wel weg.

'Ik hoorde Harry en Louis praten.' mompel ik.

'Roos, kijk me eens aan.' Niall zet zijn handen onder mijn gezicht en zorgt ervoor dat ik hem aankijk. 'Ik laat je nooit meer alleen. Ik ga niet touren en al helemaal niet zonder jou.'

Harry en Louis komen de keuken ook binnen gelopen. 'Goeiemorgen.' zegt Harry.

'Goeiemorgen.' mompel ik terug. Harry kijkt ons aan.

'Is er iets aan de hand?' vraagt hij verbaasd.

'Roos hoorde jullie praten over touren.' mompelt Niall en speelt met het lepeltje van mijn yoghurt, die ik niet meer hoef.

'Ja. Ze willen zo snel mogelijk weten of we gaan.' zegt Louis.

'Ik ga niet.' antwoord Niall een beetje boos.

'Misschien is het wel even goed voor je.' zegt Harry.

'Ik ga niet fucking touren.' snauwt Niall.

'Niall...' mompelt Louis. 'Je kan niet voor altijd thuis blijven zitten.'

'Straks komen die mensen haar weer halen. Ze hebben al mijn geld, daar kunnen ze makkelijk de bewakers van omkopen. Wat als ze haar weer meenemen?' Nialls stem word zachter. Ik kijk hem aan en de tranen in zijn ogen staan.

'Dat gebeurt niet. We betalen de bewakers genoeg, ze worden echt niet omgekocht. En Roos is niet alleen, Bryan is er ook.' zegt Harry.

'Ik kan haar niet weer alleen laten.' snikt Niall. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Tuurlijk moet hij doen wat hij leuk vind, maar eigenlijk wil ik niet dat hij weg gaat. Hij laat me veilig voelen en als hij weg is ben ik bang.

Harry trekt Niall in een knuffel. 'Ik wil echt niet touren.' snikt Niall en Harry knikt.

'Oke Niall, als het echt niet wil dan gaan we niet. Ze kunnen ons niet dwingen.' probeert Harry hem gerust te stellen. 'Ik ga eigenlijk ook liever niet weg.'

'Alleen dwingen ze ons wel.' mompelt Louis. Harry schiet hem een gebaar dat hij zijn mond moet houden en ik kijk ze verbaasd aan.

'Ik wil nooit meer touren. Ik wil gewoon thuis blijven. Dan kan er ook niks gebeuren.' mompelt Niall. Harry schiet Louis een bezorgde blik.

'Wil je nooit meer het huis uit?' vraagt Harry bezorgd.

'Als het niet nodig is niet.' zegt Niall. Harry laat hem los en Niall komt weer naast me op de stoel zitten.

'Niall, dat is niet goed voor je. Roos gaat ook echt niet haar hele leven binnen willen zitten. Je hoeft echt niet direct te gaan touren, maar op een gegeven moment moet je wel weer dingen gaan doen.' zegt Harry.

'Ik doe alleen nog wat ik wil. Het leven kan zo ineens voorbij zijn, dat risico wil ik niet nemen.' mompelt Niall.

'Juist omdat het leven zo ineens voorbij kan zijn moet je risico's durven nemen. Anders krijg je later spijt van dingen die je niet hebt gedaan. Zoals touren.' zegt Harry.

'Nou en, ik ga niet.' zegt Niall chagrijnig en staat op. Hij loopt de keuken uit en ik blijf beduusd achter.

'Maak je niet druk Roosje. Wij gaan eerst nog nergens heen.' zegt Louis en slaat zijn armen om me heen. Ik geef hem een glimlach maar blijf wel met een onderbuikgevoel achter.