'Kijk eens.' Maura komt naar de keukentafel gelopen met een enorm bord met pannenkoeken erop. We zijn met z'n allen bij Niall thuis om de vakantie af te sluiten en Maura heeft voor iedereen pannenkoeken gemaakt.
'Yess!' zegt Niall en graait gelijk een pannenkoek van het bord af. Ik pak er ook gauw een. Maura maakt echt de lekkerste pannenkoeken ter wereld.
'Ik vergeet altijd dat ik 4 keer zoveel pannenkoeken moet maken als Niall en Rozemarijn er zijn.' lacht Maura.
'Oeps.' grinnik ik.
'Geeft niet hoor, ik vind het al super dat jullie even weer thuis zijn met z'n tweeën. Dat was al zo lang geleden.'
'Klopt.' antwoordt Niall met volle mond.
Maura grinnikt. 'En straks gaan jullie alweer helemaal naar Amerika. Veel te ver weg als je het mij vraagt.'
'Amerika?' vraagt mama met grote ogen. 'Ik dacht dat jullie in Europa zouden blijven.'
Ik zucht. Ik heb haar gister nog enthousiast verteld over waar we allemaal heen zouden gaan in Amerika maar ze luistert gewoon totaal niet naar de dingen die ik zeg.
'Nee, Europa hebben we net gehad. Nu gaan we straks eerst naar Canada en daarna naar de VS.' legt Niall uit. Hij merkt dat ik geïrriteerd ben.
'Oh. Dat had je me best even mogen vertellen Roos.' zegt mama.
'Heb ik gedaan.' mompel ik.
'Morgen vertrekken jullie weer naar Londen toch?' vraagt Maura om het gesprek een andere wending te geven. Ik knik.
'Ik ga dan ook weer met jullie mee.' zegt Bryan. Ik glimlach naar hem.
Als we de pannenkoeken op hebben sta ik op om Maura te helpen met de tafel af te ruimen. De jongens blijven natuurlijk allemaal op hun plek zitten.
'Help eens mee.' zeg ik en por Niall tegen zijn arm.
De jongens staan gelijk op en binnen no time is de tafel afgeruimd.
'Kom, we gaan even wandelen.' zegt Niall en trekt me mee naar buiten. Het is lekker warm weer. Het zonnetje schijnt en er is geen wolkje aan de lucht. Het is dan misschien niet zo warm als in Italië, maar wel lekker.
'Waar wil je heen wandelen?' vraag ik aan hem.
Hij haalt zijn schouders op. 'Gewoon. Even genieten van de rust hier voordat we weer terug naar de drukke stad gaan.' zegt hij en ik knik. Hier kan hij nog normaal over straat. Als we straks touren weet iedereen dat de jongens in de stad zijn en gaan de fans ook echt de straten op om ze te zoeken. Het is echt een gekkenhuis. Hier weet iedereen wie hij is, maar niet omdat hij beroemd is. Gewoon omdat ze hem van kleins af aan al kennen.
'Heb je zin om straks weer te touren?' vraag ik hem. Hij knikt.
'Maar ik zal ook wel blij zijn als het even weer over is. Ik vind het super leuk maar het is wel vermoeiend.'
'Ja, dat snap ik.'
'Weet je waar ik ook zin in heb?' vraagt hij.
'Nou?'
'Om jouw huis te zien wat je voor ons gebouwd hebt.' grinnikt hij en kijkt me aan.
Mijn ogen worden groot. Daar had ik helemaal niet meer aan gedacht. 'Oh, ja!'
'En als de tour klaar is kunnen we daar ook een tijdje blijven.' zegt Niall.
'Daar heb ik nu al zin in.' glimlach ik.
Niall pakt mijn hand vast en knijpt erin. 'Ik ook.' glimlacht hij terug.
JE LEEST
Young 2 || Niall Horan
FanfictionRozemarijn Dekker en Niall Horan "We've been friends for so long I can't remember which one of us is the bad influence" Vervolg op Young