Young 2 || Niall Horan

19

'We gaan landen!'

Een verpleegster maakt mijn gordel vast en ik ga rechtop zitten. Ik ben ontslagen uit het ziekenhuis nadat ze me een paar daagjes gehouden hebben ter controle. Ik hoef alleen nog een infuus die eten naar binnen brengt, omdat ik te mager geworden was. Ze hebben ook mijn neus geopereerd en moesten hem opnieuw breken om hem weer recht te laten zetten. Dus nu zit er een grote pleister op.

'Heb je er zin in?' vraagt Bryan en pakt mijn hand vast. Als het goed is staat mijn familie me op te wachten beneden. De jongens en de rest van mijn vrienden zijn allemaal bij de jongens thuis, waar we straks direct heen gaan. Als Harry, Zayn en Liam op het vliegveld zouden staan, zouden ze teveel aandacht trekken.

Ik knik. Ik kan gewoon niet geloven dat ik ze weer gaan zien. Dat had ik echt nooit verwacht.

Het vliegtuig is ondertussen geland en Niall pakt mijn andere hand vast. 'Ben je er klaar voor?' vraagt hij.

'Ja.' zeg ik zacht. Niall en Bryan ondersteunen me terwijl we het vliegtuig verlaten. Omringd door tientallen bewakers.

'Ze staan achter die deur.' wijst Louis en ik knik. 'Wil je er direct heen of heb je nog even tijd nodig?'

'Direct.' mompel ik. Louis knikt en zodra we bij de deur zijn, duwt hij hem open. Als we er door zijn hoor ik een harde gil. Niet veel later hangt er een jongen aan me.

Geschrokken spring ik achteruit en duw de jongen van me af. Ik knipper een paar keer en zie dan dat het Noah is. Hij is zo erg veranderd, ik herken hem nauwelijks meer.

'N-Noah?' vraag ik verbaasd.

'Roos?' vraagt hij stilletjes. Hij is geschrokken van mijn reactie.

'Je bent zo groot.' mompel ik en kijk hem aan. Hij is ineens langer dan mij. En hij heeft geen piepstem meer, hij heeft echt al een baard in de keel.

'Hij heeft zijn groeispurt gehad.' glimlacht Bryan. 'Max ook.'

Ik kijk langs Noah heen naar achter en zie dan Max op zijn knieën op de grond zitten. Hij heeft zijn handen voor zijn ogen en is aan het huilen. Mama zit naast hem om hem te troosten en papa staat gespannen te wachten.

'Max?' vraag ik. Hij kijkt op en zijn rode ogen kijken me aan. 'Kom hier.' mompel ik. Max en Noah rennen beide in mijn armen en ik trek ze dicht tegen me aan. Beiden schokken ze tegen me aan en ik krijg zelf ook tranen in mijn ogen. Hoevaak ik wel niet heb gedroomd van dit moment.

'Rozemarijn.' fluistert mama en ik kijk op. Max en Noah laten me los, maar blijven wel dicht tegen me aanstaan. Papa en mama geven me ook een stevige knuffel.

'Och meisje, wat hebben ze toch met je gedaan.' zucht mama. Ik kijk ongemakkelijk naar mijn voeten. 'Waar zat je toch?'

'Mam,' mompelt Bryan. 'geen vragen stellen. Dat is nog te vroeg.'

Mama knikt en knuffelt me nog eens stevig. 'Ik heb je zo gemist lieverd.'

Als ze me weer los laat merk ik dat er allemaal mensen naar ons staan te kijken. Ik dacht dat we in een privé ruimte zaten? Hoe komen die mensen hier? Zijn ze hier zonder toestemming? Komen ze me meenemen?

'N-Niall?' stotter ik en wil me omdraaien, maar ook daar staan mensen.

'Wat is er?' vraagt hij bezorgd en pakt mijn hand weer vast. Dan ziet hij ook de mensen staan en schrikt.

'We gaan.' zegt Bryan en kijkt me aan. 'Mag ik je optillen Roos? Dan zijn we hier sneller weg.'

Langzaam knik ik en hij tilt me gelijk op. De mensen staan gelukkig op een redelijke afstand door de vele bewakers die er zijn. Bryan loopt snel naar buiten, waar al auto's klaar staan. Iedereen springt in de auto's en al snel zijn we onderweg.

'Niet zo snel.' mompel ik als de chauffeur de snelweg op scheurt. Hij trapt op de rem en gaat een stuk rustiger rijden.

'Ben je bang?' vraagt Bryan zacht. Ik knik. Ik had niet zo heel veel last meer van autorijden na mijn auto-ongeluk, maar nu ineens wel weer. 'Als we moeten stoppen moet je het zeggen.'

'Nee, ik wil gewoon naar huis.' zeg ik zacht en begin te gapen. Ik kan echt niet wachten om weer in een bekend bed te slapen.

'Ga maar slapen. We maken je wel wakker als we er zijn. De jongens staan al op je te wachten.' fluistert Bryan. Ik knik en en sluit mijn ogen, waarna ik al snel in slaap val.