Young 2 || Niall Horan

12

Pov Niall

Met mijn handen in mijn haar zit ik te wachten. Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik opkijk. Louis staat naast me en kijkt me met een zwakke glimlach aan.

De politie heeft nieuws over Roos. We moesten naar het politiebureau komen en ze wilden het ons net gaan vertellen, maar er kwam iets tussendoor. Een schietpartij. Daarom moesten ze snel weg, maar als het goed is komen ze zo terug.

'Denk je dat ze haar gevonden hebben?' vraagt Bryan, die ook mee is. We zitten met z'n drieën in een kamertje te wachten.

'Ik hoop het.' mompelt Louis.

Het moment dat ik haar zag flitst weer in mijn hoofd voorbij. Ze zit nog steeds bij die gevaarlijke mensen. Als ze mij zo zonder na te denken beschoten, wat zullen ze dan allemaal wel niet met haar doen?

Ik begin te rillen bij de gedachte en probeer ergens anders aan te denken.

Als ze ooit weer thuis komt laat ik haar echt nooit meer gaan. Ik regel tientallen bodyguards en ze zijn op dit moment al bezig met het huis nog beter beveiligen. Ik ga ook niet meer touren, al helemaal niet zonder haar.

De deur gaat open en Peter, de agent die even weg moest komt weer naar binnen gelopen.

'Dag jongens, sorry dat ik even weg moest.' zegt hij en ik knik. Hij kan er ook niks aan doen, maar ik wil gewoon echt weten wat het nieuws is.

Hij gaat aan zijn bureau zitten en zet zijn computer aan.

'Zoals jullie weten hebben we onderzoekers ingezet om te kijken waar het vliegtuig waar Rozemarijn Dekker in zat heen gevlogen is. Doordat een vliegtuig zo snel gaat, schuift hij luchtdeeltjes aan de kant en laat daardoor een onzichtbaar spoor achter. Wetenschappers kunnen dat spoor wel zien en hebben de route die ze gemaakt hebben gevonden.' legt de agent uit.

'Waar is het heen gevlogen dan?' vraagt Louis.

'Het spoor eindigt in Thailand.' antwoordt Peter.

Mijn ogen worden groot. Thailand? Dat is heel ver hier vandaan. Volgensmij is dat wel 12 uur vliegen ofzo.

'Dus ze is in Thailand?' vraag ik.

'Dat weten we niet. Ze is in ieder geval daar geland, dus om verder te zoeken moeten we daar beginnen. De eerste vlucht is over drie dagen, dus we willen die nemen. Jullie mogen natuurlijk mee als je dat wilt.

'Over drie dagen pas?' mompelt Bryan. 'Dan kan ze al dood zijn.'

'We gaan met ons vliegtuig.' zeg ik. 'We vliegen vanavond.'

Louis kijkt me aan. 'Kan ons vliegtuig wel zulke lange afstanden afleggen?'

Ik knik. 'Het kan ook naar Amerika vliegen, dus ook wel naar Thailand.'

'Ik snap dat je daar zo snel mogelijk heen wilt, maar ik zou wel wachten op de politie. Je weet zelf wat er de vorige keer gebeurde toen je het op eigen houtje op wilde lossen.' herinnert Peter me.

'Dan vliegen jullie ook met ons mee. Ik ga geen drie dagen wachten als we ook vanavond al heen kunnen.' antwoord ik.

Peter knikt en staat op. 'Dan zal ik mijn collega's dat direct laten weten. Hoelaat vliegen we dan?'

Ik pak mijn telefoon erbij en stuur onze piloot een appje voor wanneer hij het vliegtuig klaar kan hebben. Hij reageert gelijk en zegt dat 9 uur vanavond wel moet lukken.

'9 uur.' antwoord ik. Peter knikt.

Ik sta ook op en kijk Louis en Bryan aan. 'Jullie gaan ook mee toch?'

'Ja.' antwoorden ze allebei. Ik knik.

'Tot vanavond dan.' zeg ik.