Meet the Promdi-Girl (Adonis Series 1) COMPLETED

Own by an monteclaro

Chapter 30

Jacob Pov.

The game is go luckily win, it turns out in a very exciting quarter because my prize is precious as gold.

And that's my promdi-girl.

I win the game not that just easy round, I won because im inspired for the girl who watching all over the whole quarter. I can't explain her reaction when finally the last quarter ends.

And we win.

"Galing mo pre!" the guy who wearing number six jersery lift me up, I smile and nodded.

"Baka gusto mo ng tuluyang sumali sa grupo?"

"No, Im really not good on playing, chamba lang.."

"Woah, ganyang linyahan ng mga cool lang e.." i smiled again, then after that the whole crowd is start a new cheering. And that's my number.

I can't help not to smile too, masaya sila. Pero mas masaya ako, Nanalo lamang kami at ang premyo ay siyang kaligayahan ko.

Nang maglakad ako patungo sa pwesto ni shaira ay hindi ko maiwasang mangiti, hindi ko na talaga mapangalanan ang reaksyong meron siya habang unti-unti akong lumalapit sa kinatatayuan nito. When finally i reach her, i Pulled her waist then smirked.

She gulped one time before gently pat my chest. "Ang daming tao, kamahalan.."

"So?"

"Marunong ka naman mahiya, hindi porket nanalo ka gaganyan ka.."

"I can do what i want now because you already mine, fully mine and certified own by an monteclaro.."

Muli siyang lumunok kasabay ng pag-iwas niya ng tingin, ngunit hindi dahilan sakin na maraming tao sa paligid para hindi ko siya hagkan ngayon.

This is the day we finally together.

"H-hindi muna man kasi sinabing varsity player ka pala, edi sana mas malakas ang cheer ko.." tumaas lang ang kilay ko ngunit nanatiling hapit ko siya sa bewang. "Tama na ang eksena kamahalan, masyado ka ng nakaka-agaw atensyon.."

"Aren't you going to kiss me?"

"Anong kiss?!"

"Nanalo ako, tama lang na may halik ako sa girlfriend ko.."

"G-girlfriend.."

"Hm." tumango ako. "Remember the deal, deal is a deal. Remember not to forget.."

"O-oo na nga.."

"Hahalikan muna ko?" she stood for a second before divert her eyes on me, umiling siya.

"Hindi dito, ayoko dito.." my forehead creassed, kahit kailan ang sweet niya.

"Then i should one to do it.." hindi ko na hinintay ang kaangalan nito o ano mang salita, ako na mismo ang lumapit at kumuha ng nais ko sa babaeng gulat at hindi ko na naman masiguro kung anong nararamdaman.

Nang humiwalay ako ay agad siyang dumistansya palayo, tiningnan ang ilang taong nakakita sa ginawa ko at muling binalik sakin ang mata niyang nanlilisik na ngayon.

"Bakit mo ako hinalikan sa maraming tao?"

"I dont see anything now.."

Nangunot ang noo niya. "Bakit, bulag ka ba?!"

"Hindi, ikaw lang ang nakikita ko sa ngayon because your more that important to anyone, pakialam ko kung nakikita nila tayo, they should know that you are mine.."

Muli na naman itong natigilan ngunit ilang segundo ng matawa siya, hindi nito matago ang ngiti ngunit kung titingin sakin ay sasamaan niya ako bigla.

"Umuwi na tayo.."