Meet the Promdi-Girl (Adonis Series 1) COMPLETED

Finally Home

Chapter 16

Jacob Pov.

Were almost two hours staying in cemetery, Walang halong kalokohan itong ginawa ngayon. Pero ang pagtatanong ay hindi nawawala sa bawat lumalabas sa bibig nito. Maganda nga sana ngunit hindi naman halatang ma-usisa siya sa lahat ng bagay, may nalalaman pa siyang hindi naman sa nanghihimasok ako, Ngunit kalaunan ay hindi rin makatiis magtanong.

"Hindi ka naman na nalulungkot ngayon?" Here she go again, Another question of promdi-girl.

"Not totally.." I answered, Malapit ng makulitan ng todo sa kanya.

"Talaga.." tumango tango ito, She tried to pout her lips but when I look at her she make it a one line. Nahihiya itong nag-iwas ng tingin.."Madami ba akong tanong?"

"Hindi naman, sapat lang para makulitan ang isang taong kausap mo.." tuluyan na itong napanguso, bago pa siya magtanong ay inunahan ko na ito. "How about you, Where is your parents, family?" She looked at me with a halfopen mouth, hindi inaasahang magtatanong ako.

"Nasa probinsya sila kasalukuyan.." she answered shortly,

"Why are you here, then?" nag-angat ito ng tingin sa' kin, "I just want to know what your real life is.." ani ko ng matahimik siya.

"Balak ko sanang mamasukan sa isang restaurant, Iyong pinapasukan dati ng tiyahin ko.." she started a story, seryoso ito at halatang magku-kwento siya. "Hindi ko naman lubos maisip na ibebenta niya ako doon sa c-club.." My eyes suddenly narrowed at her, I can't believe on what she said. Ibinenta?

"So, your a real new one.." nangunot ang noo nito. "You have a reason why your working there?"

Tumango ito "Hindi ko akalaing magtatagal ako roon, siguro kung hindi mo ako ini-labas ay hindi ko rin alam kung nasaan ako ngayon.." hindi ito makatingin ng diretso sa' kin, Unti-unti ay bumalik ang nakaraan sa una naming pagkikita. Hindi ko makakalimutan ang gabing nasilayan ko siya, Until now im still amuse on her eyes and face, She had unique eyes at all.

"Ilan kayong magkakapatid?"

"Tatlo.." She smiled again, I can't help but to look on her beautiful face. Hindi mo lubos maisip na isa itong baguhan na probinsyana. "Panganay ako.." hindi mawala ang paningin ko rito, she still smiling. I think she remember the old days when she's in province.

"Ikaw, may kapatid ka?" umiling ako, nilingon na nito ang pwesto ko at halatang may nais pang itanong. "Si noah? Pinsan 'mong buo?" hindi ko makuhang mainis ng banggitin nito si noah, mukhang seryoso naman sa pagtatanong.

"Were not totally are real cousin.." I said, a serious one. "Me and noah are not a real monteclaro, we both went in a foundation.." her forehead creased, halatang naguluhan sa sinabi ko.

"Hindi ko maintindihan.."

"Sa madaling salita, ampon kami.." napamaang itong tumango, mukhang nakuha na ang pinupunto ko.

I dont know what Im saying this, Pakiramdam ko'y kumportable ako sa babaeng ito. This is the first time i talk to her with no shouting, Seryoso lang siyang nakikinig at nagtatanong.

"Hindi nagka-anak si daddy limuel, kaya naisipan nitong umampon ng anak....Si tito samuel ay walang anak na lalake, pero may anak itong babae.."

"Iyong tinutukoy 'mong kumukupkop sayo ngayon?" tumango ako, nakangiti. "Kung ganon ay may kapatid kang babae.."

"Yeah, but she's not here.."

"Huh, nasaan?"

"I dont know.." I give her a heavy sigh, wala akong ideya kung nasaan na ang anak ni tito samuel, Ni hindi niya iyon nakasama simula't una.