"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar!🧿 Eskiden "hayalet okur olanlar gelmesin" diye giriş yaptığım için defalarca linç yedim, o yüzden girişi hafif düzenleyeyim dedim. Eminim eskiden, yani kitap daha yeni yayınlandığı zamanlarda neden böyle bir giriş yapmış olduğumu tahmin edebiliyorsunuzdur. Şu anda kurgumun okunmasıyla alakalı bir sorunum yok. Tüm okuyucularım kusurlarımı gösteriyor ve yeri geldiğinde bana destek oluyorlar <33
Sen de buraya kadar geldiysen ve yolculuğumda bana eşlik edeceksen şimdiden teşekkür ederim! İyi okumalar! Umarım keyifli zaman geçirirsin...💞
Bakıp oy vermemenizi anlarım, ama neden yorum yok? Beğenmesen bile kusurlarımı gösterebilirsin, değil mi?💓
Ben Sera Albayrak, sıradan bir hayatı olan sıradan, fazlasıyla sıradan bir üniversite öğrencisi. Asosyal, çoğunlukla yanlız, sıkıcı, fakat kendine göre fazla eğlenceli ve neşeli birisiyim. Ya da eskiden öyleydim. Genellikle magna, webtoon, novel, Wattpad kitapları okur, bazen anime ve türk dizileri izlerim. Hayata olan bakış açım ve hayal dünyam bu yüzden fazlasıyla, olmaması gerektiği kadar genişti.
Ben, günlerin birinde, gece saat dört buçukta bir Webtoon bitirdim. Bitirdiğim gibi hem sinirden, hem de üzüntüden göz yaşalarıma boğuldum. Nihayet, sakinleşebildiğimde yatağıma uzanıp tavanı izleyerek sihirli kelimelerimi fısıldadım. "Keşke ben de böyle hikayelerin normal hayattan reenkarne olan mutlu ve salak başrolü olsaydım..."
Bunu istemem gayet normaldi, çünkü böyle romanlardaki ana karakterler hep benim gibi çizgi roman okuyup ondan etkilenen kişilerdi. Genellikle kendilerine araba çarpar ve ölür, uyandıklarında kendilerini kurgudaki başrol kızın yatağında bulur, yakışıklı ana karakterin trajik geçmişini düzletmek için sürünürdüler. Tabii ki, sonunda senden benden mutlu olur, krallıkta mutlu mesut yaşardılar.
Şey, çıkıp arabanın önüne mi atlasam acaba? Zaten ailem yok, pek üzülen de olmaz...
Şey, bir de yan karakterler olur. Genellikle ya kötü kadınlar, ya da aptal kıza aşık olan, sayı bir ile beş arasında değişebilen erkek karakterler. Şey de olur, iki katagoriye ayrılmış hizmetliler. Biri kötü olup leydiyi öldürmek isteyen, diğeriyse saçma şeyler için bile mutlu olup nedensizce hep sadık kalan hizmetliler. Bunları anlatıyorum, çünki...
Çünki ben bu gün Valeria Ernest'im. O sabah gözümü açtığımda garip bir odada uyandım. Hayır, yatakta değildim. O gün gözlerimi bedenim bir ağacın dallarlndan yere doğru uçarken açtım gözlerimi. Zaten o an hissettiğim acıyla yeniden gözlerimi kapatmam da pek uzun sürmedi.
Tekrar uyandığımda nerede olduğumu, kim olduğumu bilmiyordum. Aslında biliyordum da, bu dünyada kim olduğumu çözemiyordum. Aynadan baktığımda gördüğüm kendi görüntüm yerine kahverengi ve parlak saçlar,mükemmel fizik, küçük ve tatlı yüz, bir de en sevmediğim kısım - kehribar gözlerdi.
"Bu kim ya?" demeden edemedim doğal olarak. Etrafımdaki kimseyi de tanımıyordum! Onlar benim düşme nedeniyle hafızamı kaybettiğimi sansalar, ben de durumu çaktırmamış olsam da çok büyük bir sorun vardı. Sorun şu ki, ben hangi kurgunun içinde olduğumdan ve nasıl bir trajediye maruz kalacağımdan habersizdim.
Dostlarım, şanssız insanlar her yerde şanssızdır. Siz de benim gibi bir kurgunun içine düşmek istediğinizde lütfen iki kez düşünün. Yoksa her an hangi kurgunun içinde olduğunuzu hatırlayıp nasıl s*çtığınızın farkına varabilirsiniz.
Her şeyi nasıl böyle kolay kabullendim diye sorarsanız size ağaçtan düştüğümden beri yaşadıklarımı ve hangi kurguda olduğumu nasıl farkettiğimi anlatabilirim. Benimle beni, Valeria Ernest'i idamdan kurtarmaya var mısınız?
Öncelikle merhaba! Hatalar varsa gözünüze çarpan düzeltmeye çalışacağım.Bölüm başına koyduğum şarkılar büyük ihtimal bölümle alakasız olacak, yani size hediye edeceğim. Umarım beğenirsinizz!
⚠️ Ben 13 yaşımdan beri, yani 4 yıldır hikaye yazıyorum hobi olarak. Asla profesyonel olduğumu iddia etmedim ve etmem de. Bu kurgum mükemmel değil. Ben, hikayeyi okuyan arkadaşlarım bilir, Azerbaycanda yaşıyorum ve türkçeyi sadece diziler, internetten öğrendim. Hiçbir şey için olmasa bile benzer diller olsa da azerbaycancadan başka bir dilde 100bin kelimeyi geçen, ya da ona yaklaşan bir hikaye yazdığım için gurur duyuyorum. Hayalim her ne kadar bu işin para getirmeyeceğini söyleseler de yazar olmaktı ve ben 17 yaşımda üniversiyeteye kabul edildim. Okuyacağım, okuyup senarist olacağım! Ya da yazar! Eminim eğitimime devam edip 4 yılı tamamladıktan sonra daha iyi işler çıkaracağım. Bu satırlarda, bu satırlardan itibaren benimle olan herkese teşekkür ederim. Siz gerçekten hayallerime giderken elimi tutan kişilersiniz, size minnettarım...
Bu arada takip etmek, konuşmak, dertleşmek, kurgu hakkında merak ettiklerinizi sormak isterseniz yazabilirsiniz. Sadece okuyucum olduğunuzu belirtin yeter❣
