"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm adı: "Düşman mıyız?"
"Nancy! Yaralı biri mi va-" Bu ormanın diğer tarafına geçtiğimde bana ilişen ve sözleriyle taciz eden kişiydi. Koluna bir şey olmuştu ve şu an Nancy onu iyileştirmekle meşguldü. Adamı görünce ilk başta umursamamıştım ama sonra bunu kimin yapabileceğini düşünüp gözlerimi fal taşı gibi açtım. Belki de düşüp kolunu incitmiştir, neden bunu Maximo'nun yaptığını düşündüm ki şimdi? Kafamı iki yana sallayıp kollarımı kavuşturarak ve arkadaşımın işine engel olmamaya çalışarak izlemeye devam ettim bir süre. O sırada o şövalyeyle göz göze gelmiştik ve bana göz devirmişti. Bana göz mü devirmişti? Yüzümü ekşitip ona bakmaya devam ederken bu haline istemsizce gülesim gelmişti.
"Lordum, kolunuzu düşerek böyle incitmeniz mümkün değil, ya da düşerken kolunuzun daha kötü halde olması için özel bir çaba harcamış olmalısınız. Ağaçtan falan mı düştünüz?" Nancy'nin işini bitirip kaşlarını çatarak memnuniyetsizce söylediği kelimeler Max konusundaki şüphelerimi artırmıştı, fakat bu konudan kimseye bahsedip onun başını belaya sokacak değildim. Şövalye keskin bakışlarıyla beni süzmüş, "Düşerek incitmedim zaten." dedikten sonra kaşlarını çatmıştı. Sinir bozucu bir şekilde gülümsedim ve Nancy'nin koluna girdim. "Neyse, size de geçmiş olsun." Sonra Nancy'yi başka yöne çekiştirip o heriften uzaklaştırmıştım.
"Neden acele ediyorsun, Valeria?" Bakışlarımı o yönden çektim ve boş boş Nini'ye baktım. "Ha? Şey, banyo! Yıkanmamız gerek gidip. Her gün banyo yapmaya alıştığım için her tarafım kaşınıyormuş gibi hiss ediyorum. Bu düzene alışabileceğimden pek emin değilim." Konuşmaya devam ederken farketmeden kolumu kaşımaya başamıştım. Yıkanabileceğimiz tek yer ormandaki göllerdi, üstelik her gün yıkanmamız yasaklıydı. Son yıkanmamızın üstünden az 2 gün geçmesi gerekti ve ben o süreyi çoktan doldurmuştum. Temiz olmama ve öyle görünmeme rağmen kokuşmuş ve yapış yapış olduğumu düşünüyordum. Yakın olup arkadaşlık kurduğum birkaç kişi vardı, onlar da meşgul oldukları için Nancy'yden benimle gelmesini rica etmek zorunda kalmıştım fakat yüz ifadesinden benimle gelemeyeceği belli oluyordu. "Ben dün gittim ama... Keşke önceden haber verseydin de seni bekleseydim."
"Dün izin var mıydı gitmemize?" Bunu bilsem Nancy'le giderdim, şimdi yalnız gitmek zorunda kalacaktım. "Evet, ben sen banyo yapmayı sevdiğin için çoktan gitmişsindir diye düşündüm, o yüzden aklıma gelmedi sana haber vermek." Boş vermesini söyleyip onu daha fazla meşgul etmedim ve göle gidecek biri olursa bana hemen haber vermesini rica ettim. Gölün yerini bilsem bile oraya yalnız gitmem tehlikeliydi, bir de bu alanda bu kadar erkek varken nasıl rahat olabilirdim ki? Hepsi de azgın ve terbiyesiz insanlardı. Bizi ve ülkemizi koruyor olmaları onların kişiliğini değiştirmiyordu maalesef. Yine de onlara saygı duyuyordum ve minnetdardım.
Ben bunları düşünüp kendime bir yoldaş beklemeye devam ederken çoktan güneş batmaya başlamıştı. Bu gün gitmezsem yarınki hava pek elverişli olmayabilirdi, yağmurun ne zaman yağacağı belli olmuyordu. O yüzden gerekli eşyalarımı alıp ormana yol aldım. Acaba su temiz olacak mıydı? Kurbağalı olursa ben asla oraya giremezdim! "Öf, verdikleri haritayı iyi incelemeliydim. Göl buralarda olmalıydı ama..." Ağaçların dallarının altından eğilerek geçtim ve zıplayarak üstümde olabileceklerini düşündüğüm böceklerin düşmesini umdum. Farkında olmadan gölü de bulmuş olmuştum böylece. "Sonunda!" Burada hiçbir şey beklediğim ve de hayal ettiğim gibi çıkmıyordu. Göl çok büyüktü, etrafında taşlar, büyük kayalar vardı ve hiç de kirli değildi. Aksine suyu temiz ve şeffaftı. Üstümdekileri çıkarmadan önce etrafa kısaca göz gezdirdim ve ofladım. "Biri gelse ne olacak?" Bu düşünce beni rahatsız ediyordu, ama o kadar insan gelip gittikten sonra bir şey olmadıysa benim buraya geldiğimi bile fark etmedikleri halde birinin gelip beni izlemesi pek olağan değildi.
