"Alın kellesini!" O an son defa yaşamak için bir şeyler yapmaya çalıştım ama ne gücümün, ne de sebebimin olduğunu farkedince kafamı eğip çaresizce bekledim. Ölmek istemiyordum, kesinlikle ölmek istemiyordum...Kendimi bu konuda teselli etmeye çalışsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm adı: "İlk adım"
Burada yaşamaya başlayalı iki ay olmuştu bile. Bana söylenen bilgilere göre 17 yaşındayım. Yani Nancy gibi görünerek saraya girmemden 2 yıl öncesi... Bu sürede bir çok şey yapabilirdim ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu. İki ayı saçma sapan planlar kurarak ve leziz yemeklerin tadını çıkarıp en yakın arkadaşım Sarah'la sohbet ederek geçirmiştim. Tabii başka şeyler de olmuştu. Mesela, Valeria'nın anılarını hatırlamaya başlamıştım. Her defa anılarını hatırladıktan sonra bedenim ağırlaşır, bazen burnum kanardı. Her şeye rağmen bu hayata alışmıştım. Hatta abilerimin beni küçük düşürmeye çalışıp zorbalık etmesi, babamın bana karşı ilgisizliği umrumda bile değildi.
Bir annem de vardı önceki hayatımın aksine, doğrusu önceki hayatımda kimsesiz bir yetişkindim. Bu hayatta da aile konusunda pek şanslı değildim anlaşılan. Anne (Maria) dediğim kişi beni evlendirmek ve altın koleksiyonumu ele geçirmek derdindeydi. Yani bana karşı bu hayatımda da kimsenin en ufak ilgisi, endişesi yok.
Sabahtan beri davetiyeleri ve hastalığımdan dolayı bana gelen mektupları cevaplamakla meşgul olduğumdan ara vermek için Sarah'a bana bitki çayı ve atıştırmalık getirmesini söyleyip sıradaki balo davetiyesini okumaya başladım. Ne kadar garip olsa da bu dili kendi ana dilim gibi anlayabiliyordum. Altın çiçek desenleri ve pahalı taşlarla süslenen bu davetiye oldukça ilgimi çekmişti. Sonuçta diğer davetiyeler gibi sıradan ve özensiz değildi. Kimden olduğunu anlamak için hevesle okumaya koyuldum:
"Merhaba, leydi Valeria Ernest!
Hızla yayılan dedikodular sayesinde vaziyetinizin iyi olmadığını, sağlık sorunlarınızın olduğunu öğrendim. Umarım hızla iyileşir ve yakın zamanda çay meclisimize buyurursunuz. Her ne kadar sağlık sorunlarınız yüzünden dinlendiğinizi bilsem de size olan saygı ve sevgimden dolayı sizi 17. yaş günü baloma davet etmeyi kendime borç bildim. Ne zaman gelmek isterseniz sizin sağlığınız ve rahatlığınız için babamın tüm çalışanlarını seferber edeceği ve sizinle şahsen ilgileneceğim konusunda size söz veriyorum. Eğer hızlıca iyileşip sağlıklı bir şekilde baloma gelirseniz beni bu mutlu günümde çok mutlu etmiş olursunuz.
Saygıyla, Derby Konluğu'ndan Nancy Derby..."
Sarah'ın gelip çayımı önüme bırakmasıyla irkilip oturuşumu düzelttim. Yüz ifadem fazla düşünceli görünmüş olmalı ki gözleri üzerimde gezinen Sarah iyi olup olmadığımı sormuştu.
"İyiyim Sarah, sadece bir baloya gidip gitmemeli olduğum konusunda düşünceliydim." Aslında ilk adım olarak Nancy ile yakınlaşıp onun sayesinde idamdan yırtmayı düşünmüştüm ama onun en yakın adamı olup onu her zaman koruyan şövalyesini bile idam eden Ronald'ın beni sağ bırakma ihtimali çok düşüktü. Ama Kevin'ın Nancy'ye aşık olması detayı da vardı. Sonuçta aşık olduğunu bilmeseydi idam ettirmeyecekti Ronald.
Aslında gitmek istememin başka bir nedeni daha vardı. Bu gün ana karakterler olan şövalye Kevin, asker Robert ve büyücü olduğunu saklayan Maximo ile karşılaşmak, onların gerçekte nasıl göründüğünü bilmek istiyordum. Robert sosyetede ünlü olduğundan baloda olması muhtemeldi, kurguya göre Maximo'nun bahçede yarı ölü şekilde bulunması da o gün gerçekleşecekti. Kevin şövalye olduğundan kesinlikle orada olacaktı. Onları cidden çok fazla görmek istiyordum. Her ne kadar sevmesem de yakışıklı 2d karakterler listemde ilk 10-a girmeyi başarmıştılar sonuçta. Sadece Maximo istisnaydı, ne kadar baştan çıkarıcı bir yakışıklılığa sahip olduğunu söyleseler de o kadar itici gelmişti ki, anlatamam.
