Yıldızların sahibi

XIV -Vazgeçtim-

"Korkuyorum,Her şeyden korkuyorum.Yaşamaktan,yaşarken hayat tarafından alt üst edilmekten korkuyorum.Gerçi korksam ne olur?Zaten alt üst olmuşuz."

Emir geri çekilince gözlerine baktım "Zor olmuyor mu?" diye sorduğumda kaşları çatıldı "Ne?"

"Zor olmuyor mu bu kadar kırılmışken hala ayakta durmak?Bu kadar çok yaran varken nasıl hala bu kadar iyi bir halde olbiliyorsun?"

"Mecburum." dedi ve yutkundu "Annem ve Defne için ayakta durmak zorundayım,çünkü ben olmazsam onlar da ayakta duramaz onlar bana yaslanıyor." gözlerim doldu.

Kollarımı beline sarıp başımı göğsüne koydum "Söz veriyorum tüm yaralarını sarıcağım." o da kollarını bana sardı "Sağ ol Çirkin."

Başımı kaldırıp çattık kaşlarla baktım ona "Sensin çirkin." güldü ve anlımdan öpüp geri çekildi.

"Takılıyorum kızım sana,çirkin değince sinirleniyorsun sinirlenincede daha çirkin oluyorsun."değip kıs kıs güldüğünde kollarının arasından kurtulmaya çalıştım ama O bırakmadı.

"Tamam ya sen bana huysuz deyince ben bir şey diyor muyum." omuz silktim "Banane!"

Emirin telefonu çalınca alıp arıyanın kim olduğuna baktı "Defne arıyor." değip höperlöre alıp açtı.

Yazarın anlatımıyla:

Defne kanlı ellerle tuttuğu telefonla arıyordu Abisini tir tir titriyordu,ağlıyordu.Telefon açılınca ağlaması şiddetlendi.

Bunu duyan Emir hızla ayaklandı "Defne?Niye ağlıyorsun Güzelim ne oldu?" diye sordu telaşla "Abi..Abi,Annem.Annem kanlar içinde Abi!" Defne ağlamaktan ve girdiği şoktan konuşamıyordu.

"Ne!Defne ne diyorsun nerdesin?" Defne daha şiddetli ağlamaya başladı ve yere çöktü "Eve geldim..her yere baktım Annemi bulamadım..en son banyoya baktım.." Defne gözlerini küvette kanlar içinde yatan Annesine dikti "Annem..Annem küvette Abi..Abi gel,gel kurtar onu bizi bırakmasın Abi."

Emir dolu gözlerini gök yüzüne çevirdi "Tamam Birtanem sakin ol,ben geliyorum Ambulansı aradın mı?"

"E-evet." Emir telefonu kapatıp hızla Arabasına koştu.Ela da arkasından geliyordu.Az çok o da anlamıştı neyin olup bittiğini.

Eve gelince Emir dolu gözlerle açtı kapıyı ve hızla banyoya doğru gitti.Ela da yanındaydı.

Emir banyo kapısını açınca gördüğü şeyle donup kaldı.Defne ağlayarak Annesine kollarını sarmıştı.Annesi ise..kanlar içindeydi.

Emir yutkunmaya çalıştı ama olmadı.Defnenin yanına çöktü "Defnem.." diyerek okşadı saçlarını "Güzelim gel." Defnenin üstü başı kan olmuştu. "Hayır!" diye bağırdı "Annemi bırakmicağım ben!" dedi ve ağlamaya devam etti.

Kısa süre sonra Polisler ve sağlık çalışanları dolmuştu içeri.Sağlık çalışanlarından biri iki de bir Annesinin durumunu soran Emire döndü "Beyefendi hastanın durumu çok ağır hayati tehlikesi var lütfen ikide bir sormayın ki işimizi yapabilelim!" değip tekrar hastaya döndü.

Ela da ağlamaya başlamıştı.Çaresizce ne yapıcağını bilmeyen Emirin yanına gidip sarıldı "Tamam sakin ol,en azından ölmemiş."

Emir Elanın kokusunu içine çekerek rahatlamaya başladı. "Annem..Anneme bir şey olursa ne yaparım ben."

****

Hastaneye geldiklerinde adeta bir sabır oyunu başlamıştı üçlü için.Emir Defneyi göğsüne doğru çekmiş ikiside yaşlı gözlerle Annelerinin ameliyattan çıkmasını bekliyordu.