Yıldızların sahibi

XLIII -Ponçik-

"Hem çirkin hem ponçiksin dünya güzeli ela gözlü Ela."

Emirin anlatımıyla:

Hızla Elanın yanına çöküp onu kucağıma aldım.Bıçaklanmıştı.

"Dayan Elam dayan." Hemen evden çıkıp Ela'yı arabaya yatırdım ve bende binip tam gaz sürmeye başladım.

Hastaneye gelince Ela'yı kucağıma aldım ve koşmaya başladım "Yardım edin!Yardım!" Ateş yanıma gelince ona yalvarırmışcasına baktım "Ateş..Ateş yardım et."

"T-tamam sakin ol sedyeye bırak." Ela'yı Sedyeye bırakıp anlından öptüm "Ameliyathaneyi hazırlayın bıçaklanmış çabuk."

Onlar hızla giderken ne yapıcağımı bilemedim.Deli gibi korkuyordum O Ela gözlere bir daha bakamayacak olmaktan korkuyordum..Kanlı ellerime baktım.Ela'nın kanı idi bu.Gözlerim dolunca gözlerimi kaçırıp ellerimi yıkadım.

Hemen Yiğiti aradım "Yiğit git hemen benim eve delil ara Ela bıçaklanmış kimin yaptığını bilmiyorum."

"Tamam Amirim." Telefon kapanınca ofladım.Koruyamammıştım Elamı keşke gitmeseydim,onu yanlız bırakmasaydım.

"Emir!" Kuzeyin sesi gelince arkamı döndüm "Ela bıçaklanmış." başımla onayladığım da bir iç çekti "Bak bana kızıyorsan anlarım sonuçta ben koruyamad-" sözümü kesti "Hayır Emir sana kızmıyorum,o şerefsizlerin nasıl her fırsatı kolladığını bende biliyorum.Kaç kez Elaya bir şey yapmaya çalıştılar sen yokken."

Yazarın anlatımıyla:

Emir duvara bir yumruk atınca Kuzey onu geri çekti "Yapma Emir,Ela üzülür sonra Yapma."

****

İki saatin ardından Ameliyathanenin kapısı açıldı ve Ateş çıktı.Kuzey ve Emir ona baktı "Nasıl durumu?"

Ateş gülümsedi "İyi çok şükür,sadece fazla kan kaybetmiş ama onu da çözdük.Az sonra normal odaya alıcağız." Kuzey ve Emir aynı anda Ateşe sarıldılar "Sağ ol." Ateş gülümsedi "Ee Ela benim de arkadaşım tabii kurtaracağım."

Ela normal odaya alınınca Kuzey içeri girdi.Hala uyuyan Elayı öpüp elini eline aldı.

Ela gözlerini açınca gördüğü Kuzey ile gülümsedi "Kuzeyim?" Kuzey anlından öptü "İyi misin Güzelim?" Ela başıyla onaylayıp etrafına baktı Emiri göremeyince gözleri doldu "Emir?Emir nerde?Yoksa yine beni bıraktı mı?" Kuzey başını onaylamazca salladı "Hayır Güzelim ne brakması?"

"Gelsin o zaman." Kuzey dışarı çıkacağı sıra Ela seslendi "Kuzey?" Kuzey ona doğru döndü "Efendim?"

"Annem ve Babamın bunlardan haberi olmasın tamam mı?" Kuzey sırıttı "Sen hiç bir şeyi söylemiyorsun Annemlere Sevgilin olduğunu söylersem görürsün."

"Hele bir söyle bak ne oluyor!Benden duymaları lazım bak eğer söylersen parçalarım seni." Kuzey ellerini kaldrdı "Çok korktum ya." dedi alayla.Kuzey odadan çıkıp Emire baktı "Seni istiyor." Emir gülümseyince Kuzey onu durdurdu "Çok sırnaşma kardeşime."

Emir kıkırdadı "Vallaha bilemiyorum müstakbel Kayınçom." değip hızla odaya girdi.Ela'yı görünce yanına gidip yanağını ard arda öptü.

"Çok korktum." Ela Emiri öpüp gülümsedi "Bir şeyim yok merak etme."

Emir Ela'nın saçlarını koklayıp öptü "Kim yaptı bunu sana?" Ela dudağını büktü "Bilmiyorum böyle kar maskeli bir adamdı ben çok sevindim senin hazırladığın kahvaltıyı ve notu görünce,sonra ayaklandım ve odanın kapısı açıldı ben sen sanıyordum ama O Adamı görünce kas katı kesildim.Bana baktı,Emire bunun bir başlangıç olduğunu söyle dedi ve beni bıçakladı.Bilincimi açık tutmaya çalıştım ama başaramadım."